Donderdag 13 maart 2014. W2 Poppodium heeft een blues rock avond geprogrammeerd. Om me in te leven in de muziek en de bands bekijk ik wat Youtube filmpjes. Ja, hier ga ik naartoe. Als eerste mogen de heren van the Graveltones (Jimmy O en Mikey Sorbello), met hun ‘don’t wait down tour’, het podium vullen. De band heeft in 2013 in het voorprogramma van de Europese tour van the Rival Sons gestaan en mogen dit jaar o.a. in het voorprogramma van the Temperance Movement meedraaien.
Het hoofdact heeft vrij veel ruimte op het W2 podium nodig maar gelukkig hebben de heren van the Graveltones niet veel ruimte nodig. Alhoewel… met z’n tweeën spelen ze alsof er een band van 5, 6 man op het podium staat. Wow wat een leuke energie geeft deze band. Mikey, de drummer, drumt alsof zijn leven ervan af hangt en binnen 2 nummers heeft hij 4 drumstokken de lucht in geschoten. Het zal nog moeilijk worden om een enthousiastere drummer tegen te komen dit jaar.
De band laat met z’n nummers duidelijk horen dat ze onder de indruk zijn van The White Stripes, the Black Keys, QOTSA en Johny Lee Hooker, maar zetten toch een eigen geluid neer. Hier gaan we nog een hoop van horen, denk ik/hoop ik.
De hoofdact is the Temperance Movement. Deze Britse band bestaat sinds 2011 en het Britse magazine Classic Rock heeft de band vorig jaar uitgeroepen tot Best New Band. Hun naam hebben ze ontleend aan een sociale beweging die het gebruik van alcohol wil terugdringen of verbieden: Een ‘temporance movement’. De zanger, Phil Campbell, kan je het best omschrijven als de zanger van 1.000 bewegingen. Campbell maakt gedurende alle nummers (zonder gitaar) de raarste bewegingen.
Leuk om naar te kijken en leuk om te fotograferen. Een zanger die alleen maar zijn microfoonstandaard beethoudt wordt na 1 nummer al saai. Maar bij hem wilde ik door blijven clicken. Ik moest me ertoe zetten ook even naar de muziek te luisteren. Qua stem vind ik hem een beetje op (de jonge) Rod Stewart lijken. Soms lekker rauw en krachtig en soms warm en gevoelig. De nummers van de band variëren van stevig en opzwepend tot intiem en ingetogen en je moet echt vast geroest zitten, wil je niet gaan bewegen op de nummers van deze band.
Jammer dat er ‘maar’ 120 man naar de W2 was gekomen om naar deze band te komen kijken, want ze zijn zeker veelbelovend. Dit jaar staan ze ook op zaterdag op Rock Werchter. Ik ga ook daar zeker naar ze luisteren en kijken waar ze de ambiance het beste neer hebben kunnen zetten.
