Edward Sharpe & The Magnetic Zeros zijn 23 augustus met hun derde, gelijknamige, album gekomen. Sharpe, ofwel zanger Alex Ebert, pakt op het derde album weer een flinke dosis hippie-muziek, die niet echt veelgehoord is deze tijd. Toch lukte het de band om de heren van Mumford & Sons zo te overtuigen dat het de eerste band is buiten Mumford & Sons om die een album uitbrengt op het label van de Britse folk-rockers. Niet in de laatste plaats natuurlijk vanwege de vele festivals die de twee bands samen bespeelden.
‘Edward Sharpe & The Magnetic Zeros’ is een album dat je moet liggen of niet, een tussenweg is er simpelweg niet. De eindeloze jams op het album (zo lijkt het) zouden zeker niet misstaan hebben op het Woodstock-festival in 1969. De Californische band lijkt hier en daar een mix tussen de Beatles en de Crystal Fighters, zeker bij het derde nummer van de plaat, ‘Two’. Het is het enige wat vrolijker nummer op de plaat, die de opvolger is van ‘Here’, die het ook al wat minder deed dan ‘Up from below’, waar dat vrolijke folknummertje ‘Home’ vandaan komt. Dat nummer dat Edward Sharpe & The Magnetic Zeros meteen in de picture zette, en niet alleen omdateen groot Zweeds warenhuis gebruik maakte van het riedeltje onder hun reclamespots.
‘Edward Sharpe & The Magnetic Zeros’ is over het algemeen wat sombertjes en bij de meeste nummers lijkt er geen vaart in te komen. Het kabbelt van begin tot eind gewoon wat door en vrijwel alle nummers hebben diezelfde ‘stoned’ ondertoon. Vervelend? Nee niet echt, maar het duurt wel even voordat je er je vinger op kan leggen. ‘In The Lion’ heeft een weinig herkenbaar iets in zich getrokken waardoor het wat trekt op ‘Stand by me’ van Ben E. King, hoewel de groep zich er toch ver genoeg vanaf heeft gehouden om het plagiaat te noemen.
Wellicht heb je single ‘Better Days’ al eens voorbij horen komen op de radio; Wel, dat nummer is wellicht een perfecte afspiegeling van hoe het hele album had kunnen klinken als er bij de rest van de nummers ook wat meer frivoliteit in had gezeten. Voor nu is het een album dat niet slecht is. Niet meer dan dat… (6/10) (Gentlemen of the Road/Island)