The Academic, een Britse band die in korte tijd enorm gegroeid is, hebben bewezen dat ze niet een grote artiest als Louis Tomlinson nodig hebben om zalen uit te verkopen. De uitverkochte Oude Zaal van de Melkweg stroomde donderdag vol met tamelijk veel Tomlinson-merch, maar vooral met mensen die zin hebben in een avondje goede muziek.
En dat kregen ze. Niet alleen van The Academic, maar ook van het voorprogramma, de Engelse Isaac Anderson. De band is hoogstwaarschijnlijk met deze artiest in contact gekomen aangezien Anderson ook de gitarist is van Louis Tomlinson, waar The Academic afgelopen najaar het voorprogramma van was. Het cirkeltje rond voor menig fans dus.
Met het krachtige ‘Don’t Go’ werden de fans klaargestoomd voor een avond vol dansen. Na een aantal van zijn eigen nummers besloot hij een cover te zingen. Na de eerste paar noten van ‘Yellow’ van Coldplay rolden de eerste tranen langzaam van de wangen en er werd luidkeels meegezongen. Isaac sloot af met een nummer wat diezelfde nacht uit kwam, ‘No More Days Alone’ en zijn bekendste nummer ‘This Could Be Paradise’. Hoewel Isaac van het podium af was, bleef de positieve sfeer alleen maar meer stijgen.
Om 21.00 was het dan eindelijk zover voor de fans waarvan sommige de hele dag in de rij hebben gezeten. De band kwam op en begon met het nummer ‘Why Can’t We Be Friends’, een catchy nummer met een goede bassline, waardoor iedereen mee begon te springen. Halverwege de set zag frontman Craig opeens twee hele leuke borden in het publiek. Een zogeheten cardboard-cutout van niet alleen hem, maar ook van drummer Dean. Hij besloot dat deze borden wat extra aandacht verdienden en pakte deze daarom aan van de fans. Dit leverde een erg leuke interactie op.
Tijdens het liedje ‘Northern Boy’ heeft de band een leuke traditie: in plaats van de tekst “We’ll take a trip to California” maakt de band ervan “We’ll take a trip to”, aangevuld met de stad waar ze dan staan op te treden. Het publiek wist hier uiteraard vanaf en zong luidkeels “We’ll take a trip to Amsterdam” mee. Met het liedje ‘Girlfriends’ pakte de band de meeste aandacht. Het nummer is een redelijk grote hit geweest en dit was te merken aan de hoeveelheid mensen die meezong.
Het encore bestond uit drie nummers. Ze begonnen met ‘Easy On The Eyes’, een nummer waar vooral achter in de zaal veel feest gevierd werd. ‘My Very Best’ diende als een sterke warmdraaier voor het laatste nummer ‘Bear Claws’. De fans hadden nog één kans om hun alles te geven voor de band en die pakten ze met beide handen aan. Er werd voor de laatste keer gedanst, gesprongen en meegezongen. De lichten doofden en de OZ stroomde weer langzaam leeg.
Foto’s (c) Ilona van der Hoek
