Op een nog licht twijfelende vroege lenteavond, vlak voor het paasweekend, waar de Brusselse lucht doordrongen is van de belofte van muzikale verkenning, betrad het Malinese duo Amadou en Mariam het podium van de Ancienne Belgique. Een uitverkochte concertzaal, doordrongen van een aura van verwachting en opwinding, stond klaar om ondergedompeld te worden in de muziek van dit legendarische echtpaar. De avond beloofde een reis te worden door de muzikale landschappen van West-Afrika, gekleurd met hints van de Mali-blues, Afro-funk en traditionele Malinese ritmes.
Met hun kenmerkende mengeling van bedwelmende melodieën en diepgaande lyriek, bieden Amadou Bagayoko en Mariam Doumbia een ervaring die niet alleen de oren prikkelt, maar ook de ziel raakt. Hun muziek, geworteld in de rijke tradities van Mali, omarmt tegelijkertijd een kosmopolitische flair die grenzen overstijgt en culturen verbindt.
De complexe gelaagdheid van hun klanken weerspiegelt zich niet alleen in hun muzikale vaardigheden, maar ook in de diepte van hun teksten, die verhalen vertellen van liefde, verlies en de universele menselijke ervaring. Het is een muzikale reis die de luisteraar meeneemt door tijd en ruimte, waarbij elke noot een nieuwe dimensie onthult en elke stilte een moment van bezinning biedt.
Even na half negen doofden de zaallichten in de tot de nok toe gevulde poptempel aan de hoofdstedelijke Anspachlaan. Voorafgegaan door hun drie muzikanten op drums, bas en toetsen, werden uiteindelijk Amadou en Mariam, onder een oorverdovend welkomstapplaus, een voor een het podium op begeleid. Ze zagen er prachtig uit, gekleed in hun zachtgele Afrikaanse outfits van het mooist mogelijke bazin. Zonder omhaal trapten zij het concert af met ‘Ta Promesse’ van het album ‘La Confusion’ uit 2017. Een nog redelijk mellow begin, maar de heerlijke kadans van de Mali-blues nam meteen bezit van de AB. Amadou & Mariam bleken een zeldzaam mooie uitstraling te hebben waarmee ze het publiek meteen voor zich wonnen. Dat ze wisten waar Abraham de palmolie haalde, bleek toen ze in dit eerste nummer meteen de avond in een groot meezingspektakel veranderden.
Het tempo werd snel opgevoerd met de afro-funk van ‘Batoma’, waarmee al in het begin van de avond het publiek volledig werd ingepalmd. Het nummer riep op tot zang en dans, en deze oproep viel niet op dove oren. Het werd al snel duidelijk dat dit een feestelijke avond zou worden. Om de betovering van de zaal compleet te maken, werd het publiek in totale submissie gedwongen met ‘C’est Chaud’. Een lied voor al diegenen die hun plaats van herkomst, hun dorp, verlaten om hun geluk te beproeven in de rijkste landen. Gedreven door de hoop op een “beter leven”, realiseren ze zich misschien dat moeilijkheden alle landen treffen en dat het “heet” kan zijn, zelfs aan de andere kant van de oceaan, in die landen waar alles makkelijker leek. Nooit geweten dat een dergelijk zwaar en actueel thema als feestelijk meezinger kon dienen. Amadou & Mariam deden het. Geen mens kon stil blijven staan. De avond groeide uit tot een legendarisch goed concert. Een samenzijn van band en publiek waarbij de energie op en neer golfde en in tienvoud terugkwam. Synergie. Dat zijn de mooiste concerten.
Volgens Amadou was dit optreden hun eerste van 2024, en hij zei dat ze erg uitkeken naar de aankomende concerten. Daarna verliet Mariam even het podium, niet alleen om even te rusten en een andere mooie creatie aan te trekken, maar ook om het podium even volledig aan Amadou te laten, die met zijn muzikanten een vlammend en swingend intermezzo verzorgde waarbij hij honderd procent Mdou Moctar ging op zijn gitaar. Dat hadden velen niet verwacht! De zo sympathieke, vriendelijke en charismatische Amadou bleek een gitaarheld in disguise te zijn! Vuurwerk! Uit het vroege oeuvre van het duo kwam het prachtige ‘Dogons’ nog voorbij, waarmee de setlist alle uithoeken van hun, inmiddels enkele decennia beslaande carrière had aangedaan.
Inmiddels had de avond een niveau bereikt waarop iedereen zou willen dat het zou doorgaan. Niemand wilde dat dit gelukzalige gevoel zou stoppen. De ambiance was meer dan opperbest, en ondanks dat Mariam meer dan eens aankondigde door te willen gaan tot aan ‘l’aube’, moest er langzaamaan toch naar een einde toegewerkt worden. Natuurlijk niet zonder de twee favoriete nummers van Amadou & Mariam ten gehore te brengen. ‘Je pense à toi’ kreeg een make-over door het tempo flink omhoog te schroeven. Ondanks dat het in de AB een feestnummer werd, voelde iedereen in de zaal de waarde van de prachtige tekst, die immens versterkt bleek te worden als je hem met zijn allen uit volle borst meezingt. Kippenvel.
Natuurlijk kon de band geen afscheid nemen zonder ‘Beaux Dimanches’ te hebben gespeeld. Het publiek voelde dat dit de grande finale zou zijn en zette, samen met Amadou & Mariam nog een keer goed aan. Het dak ging eraf. Deze avond zal nog lang in de herinnering blijven van degenen die het leuk hadden erbij te mogen zijn. Een legendarisch optreden.
