de tweede dag van het Country to Country festival traden diverse getalenteerde artiesten op, waaronder Old Dominion, Lauren Alaina, Jackson Dean, Drake Milligan, Alexandra Kay, Redferrin, Rita Wilson en Lakeview. De dag begon al vroeg, terwijl enthousiaste countryfans de RTM Stage betraden om te genieten van een dag vol meeslepende countrymuziek. Opvallend was de toevoeging van staantafels aan de zijkanten van de zaal, wat in vergelijking met de eerste dag zorgde voor een levendigere atmosfeer.
Drake Milligan opende het hoofdpodium met charme, waarbij zijn aanwezigheid veel vrouwelijke fans naar de barriers trok. Met zijn speelse uitvoering van ‘Hating Everything She Tries On’ wist hij het publiek te amuseren door de herkenbare situatie van vrouwen die uren bezig zijn met hun uiterlijk voor een avondje uit op humoristische wijze te belichten. Zijn set, voornamelijk gevuld met dansbare countrymuziek, bood weinig rustmomenten, behalve tijdens het emotionele ‘Dance Of A Lifetime’. Het hoogtepunt van zijn optreden was ongetwijfeld de meezinger ‘Pretty Woman’ van Roy Orbison, waarbij het publiek vol enthousiasme participeerde. De set werd afgesloten met ‘Sounds Like Something I’d Do’, waarbij Drake’s bewondering voor Elvis duidelijk naar voren kwam.
Op de Spotlight Stage bracht Redferrin zijn rauwe stem ten gehore, ondersteund door zijn drummer. Ondanks zijn nonchalante houding op het podium, wist hij een connectie met het publiek te maken. Zijn stem deed denken aan Tyler Hubbard van Florida Georgia Line, die toevallig dezelfde avond in Paradiso, Amsterdam, optrad. ‘Jack & Diet Coke’ werd meegezongen, waarbij de opvallend typische tekst juist bijdroeg aan de aanstekelijkheid van het nummer.
Lauren Alaina betrad het podium met wat technische problemen met haar in-ear monitors, wat haar de eerste drie nummers hinderde. Pas bij de nummers ‘One Beer’, ‘What If’s’ en ‘Getting Good’ kon ze echt van het moment genieten, wat positief doorsijpelde naar het publiek. Tijdens ‘Ladies In The 90’s’ vermengde ze haar eigen nummer met de bekende Whitney Houston-cover ‘I Wanna Dance With Somebody’. Ze deelde ook persoonlijke inzichten, zoals het feit dat ze veel break-up nummers heeft geschreven, ondanks dat ze slechts een maand geleden is getrouwd. Het publiek werd verrast met een voorproefje van haar nieuwe nummer ‘Break Up With Being Single’, dat prachtig werd vertolkt. Het afsluitende ‘Road Less Travelled’ werd luidkeels meegezongen, en Lauren genoot van de warme ontvangst op Nederlandse bodem.
Alexandra Kay, de laatste artiest op de Spotlight Stage dat weekend, bracht haar bescheidenheid naar voren door veel te praten over haar familie, wat ze als zeer belangrijk beschouwt. Tijdens ‘All I’ve Ever Known’ deelde ze haar gevoelens, en het publiek zong mee met ‘Skip This Part’. Ze sprak openhartig over haar onafhankelijkheid in de muziekindustrie en betrok het publiek bij het nummer ‘Best Worst Ex’ door te vragen naar hun eigen negatieve gedachten over ex-partners. Na afloop nam ze de tijd voor foto’s met fans, wat haar betrokkenheid en waardering voor haar aanhang onderstreepte.
Het weekend werd groots afgesloten door Old Dominion, die het publiek trakteerde op een visueel spektakel met ledteksten op het grote scherm en kleurrijke lichteffecten aan de zijkanten van het podium. Hits als ‘Make It Sweet’, ‘No Hard Feelings’ en ‘Break Up With Him’ werden enthousiast meegezongen, ondanks dat de zaal niet helemaal gevuld was. Old Dominion straalde energie uit en bracht ook nummers van hun debuutalbum ten gehore, zoals ‘Hotel Key’ en ‘Snapback’, die bij het publiek in de smaak vielen. Tijdens het duet ‘Can’t Break Up Now’, waarin ze het publiek vroegen om het deel van de afwezige Megan Moroney mee te zingen, ontstonden er enkele technische problemen met het grote scherm. Ondanks dit ongemak bleef het publiek betrokken en zong vol overgave mee. Het slotstuk ‘Song For Another Time’ werd met dankbaarheid aangekondigd, waarbij Old Dominion het publiek bedankte en de hoop uitsprak om in de toekomst nog eens terug te keren.
Al met al was het een schitterende dag vol diverse artiesten die optraden op verschillende podia. De festivalopzet overtrof de vorige edities in AFAS Live, met meer ruimte voor het tweede podium, uitgebreidere eetmogelijkheden, meet-en-greet mogelijkheden en een breder scala aan artiesten. Het lijkt erop dat het festival volgend jaar opnieuw zal plaatsvinden, gezien de aankondiging van de Duitse editie voor 7, 8 en 9 maart, met een extra dag ten opzichte van eerdere edities. Hopelijk sluit Nederland zich hierbij aan, waardoor beide edities synchroon kunnen verlopen, zoals momenteel het geval is. Het was een dag vol muzikale hoogtepunten, verbondenheid en enthousiast publiek, wat de essentie van het Country to Country festival prachtig weerspiegelde.
