In een explosie van energie en nostalgie bracht Dog Eat Dog woensdagavond de legendarische mix van hardcore punk en hiphop naar Dynamo in Eindhoven. Het publiek, doordrenkt van verwachting en herinneringen aan de iconische Dynamo Open Air-show in ’95, werd opnieuw getrakteerd op een onvergetelijke ervaring.
Met voorprogramma’s als Kings Never Die en Grove Street werd het Eindhovense publiek al flink opgezweept. Beide bands deden qua enthousiasme niet onder voor de mannen uit New Jersey. Toch kwam het grootste deel van het publiek voor de mannen die precies een jaar eerder ook al in Eindhoven stonden, een kleine kilometer verderop in de Effenaar.
Free Radicals
De Amerikaanse band uit New Jersey opende de avond met een knaller, waarbij ‘Lit Up’ de zaal meteen in vuur en vlam zette. De nieuwe nummers van het album ‘Free Radicals’ bewezen dat Dog Eat Dog na 17 jaar afwezigheid nog steeds in staat is om met eigentijdse kracht en relevantie te brullen. ‘E1on1’ en ‘Kin’ lieten zien dat de band niet alleen teruggrijpt op oude glorie, maar ook zijn stempel blijft drukken op het moderne geluid van punk en hiphop.
Urban Dog Eat Dog Squad
Met publiekslieveling ‘Rocky’ ging het los, waarbij bassist Dave Neabore werd vervangen door bassist Evan Ivkovich van Kings Never Die, en de microfoon pakte in enkele minuten samenzang met het enthousiaste publiek. Qua samenzang wist frontman John Connor de zaal even later wederom enthousiast te krijgen, met de aankondiging van ‘Meam Str.’, van het laatste album, wat origineel een samenwerking is met Patrick ‘Rudeboy’ Tillon van de Urban Dance Squad.
Who’s The King
Het echte hoogtepunt van de avond kwam echter enkele nummers later onvermijdelijk met ‘Who’s the King?’, waarbij de menigte, aangestoken door het charisma van de band, zich weer overgaf aan een zinderende moshpit. Een herbeleving van de legendarische surfplank-scene uit de live videoclip van Dynamo Open Air kon niet uitblijven, met fans die elkaar figuurlijk op handen droegen. Het podium vibreerde onder de kracht van klassiekers als deze ‘Who’s the King’en natuurlijk ‘No Fronts’, die het publiek in een uitbundige extase brachten. Bij die nummers kreeg de band versterking van enkele leden van hun voorprogramma’s, om de successen nog wat meer kracht bij te zetten. Het was alsof de tijd even stilstond, en de geest van de jaren ’90 herleefde in volle glorie.
Neabore kreeg uiteindelijk nog de lachers op z’n hand toen hij zijn enige plectrum weg gaf aan en deze even later weer terug vroeg. “I thought it was the last song, but I still need it. You will have it back after the show.”, waarna nog enkele nummers volgden. Dog Eat Dog sloot de set uiteindelijk af zonder een toegift, maar het publiek had geen reserves meer over – ze hadden alles gegeven. De mannen maakten het gebrek aan toegift echter meer dan goed door na de show de zaal in te komen voor meer dan voldoende handtekeningen, foto’s en high fives. Geen air, geen scrupules maar gewoon lekker normaal gebleven.
De muzikale aardbeving die de band teweegbracht in Dynamo zal nog lang nadreunen in de herinneringen van de aanwezigen, en bewijst eens te meer dat de rauwe energie van Dog Eat Dog tijdloos is. Dog Eat Dog en Eindhoven zijn al bijna 30 jaar onlosmakelijk met elkaar verbonden en die legendarische band leeft voort.
