Maandagavond stond de Engelse zangeres Ellie Goulding in het kader van haar ‘Higher Than Heaven’-tour in TivoliVredenburg te Utrecht. Het voorprogramma kwam van Olivia Lunny en haar eerste nummer, ‘Heartbeat On repeat’ zette meteen de toon voor een veelbelovende avond. Haar optreden was verfrissend en ze moedigde het publiek aan om in het moment te blijven, weg van sociale media en diep in onze eigen gedachten te duiken. Tijdens ‘Think of Me’ bracht ze haar gitaarspel prachtig naar voren. Olivia’s bewondering voor Ellie Goulding was duidelijk, en ze voelde zich vereerd om als openingsact te dienen. Ondanks af en toe het gebruik van autotune, wist ze met ‘Sad To See You Happy’ een pakkend nummer over een verbroken relatie te brengen.
Ze betrok het publiek bij enkele nummers, zoals ‘Who Could Say No’, wat een vrolijk en dansbaar nummer was. Het slotnummer, ‘I Got You’, was werkelijk prachtig en liet een diepe indruk achter. Het was duidelijk dat Olivia Lunny perfect paste als openingsact voor Ellie Goulding, gezien hun vergelijkbare muziekstijlen.
Ellie Goulding’s optreden was opmerkelijk. Het podium was opgedeeld met aluminiumfolie als achtergrond, en ze had vijf achtergrondzangeressen, een drummer en een toetsenist. Ze begon krachtig met ‘Better Man’, een nummer met een rustige opbouw en een prominente baslijn. Ondanks haar reputatie om soms wat laat op het podium te verschijnen, was de zaal volledig uitverkocht, en het publiek begon meteen te dansen tijdens het tweede nummer, ‘Outside’.
Bij ‘How Deep Is Too Deep’ toonde Ellie haar vocale talent, terwijl flitslichten de act versterkten. De achtergrondzangeressen voegden prachtige harmonieën toe. ‘Midnight Dreams’ bracht discoballen tevoorschijn en benadrukte de vreugde van de achtergrondzangeressen meer dan Ellie zelf. ‘Still Falling For You’ was een favoriet van het publiek, waarbij mobiele telefoons tevoorschijn kwamen. Ellie toonde genegenheid voor het publiek en benadrukte haar blijdschap om weer op te treden, ondanks de pandemie-onderbreking. Tijdens ‘Halcyon’ zong ze loepzuiver, wat voortduurde tijdens ‘My Blood’, dat deels akoestisch begon en overging in een volledige track.
Haar vertolking van Madonna’s ‘Frozen’ klonk hemels, met de band en Ellie prachtig op elkaar afgestemd. Het voelde alsof je in de zevende hemel was. ‘Lights’ en ‘Starry Eyed’ waren ongetwijfeld de klassiekers van de avond. Ze benadrukte het belang van vreugde, zowel in de mensen om je heen als in jezelf. Tijdens ‘Joy’ nam ze een akoestische benadering en werd ze schitterend begeleid door de achtergrondzangeressen, terwijl het publiek hun zaklampen liet schijnen.
Het nummer dat volgde, ‘Miracle’, was een nummer dat iedereen kende, maar deze keer in een remix van Hardwell. Ellie genoot van het moment waarop het publiek meezong en danste. Ze sprak over haar wens om naar Utrecht te verhuizen vanwege de schilderachtige straatjes, boekwinkels en grachtenappartementen.
De toegift bestond uit ‘Love Me Like You Do’ en ‘Burn’, die luidkeels werden meegezongen door het publiek. Het concert was kort maar krachtig, met anderhalf uur vol hits, indrukwekkende showelementen en muzikaal vakmanschap. Voordat de show begon, plaatste ze een bericht waarin ze meldde amper te hebben geslapen, maar desondanks zette ze een buitengewone show neer.
