Wie Focus zegt, zegt Thijs van Leer. De band bestaat ruim 50 jaar, fans van allerlei leeftijden bezoeken hun concerten. Zo ook op zondagmiddag 29 oktober in De Bosuil in Weert. De jongste fan was nog in de basisschool leeftijd.
Voor aanvang van het concert werden de bezoekers welkom geheten door Peter Verkennis van De Bosuil. Hij vertelde over de actie ‘Luister of fluister’. “Als je wilt praten doe het dan heel stilletjes. In de pauze mag je natuurlijk wel luid praten”, zei hij. Vervolgens introduceerde hij Thijs van Leer met Focus. Thijs begroette de aanwezigen met de woorden: “Goedemiddag, wat een volle zaal”. Ondanks de drukte, was het al stil bij de eerste fluittonen van ‘Focus 1’. De woordeloze zang van Thijs werd ondersteund door de klanken van een “kerkkoor”. Er was oogcontact tussen Thijs en gitarist Menno Gootjes, zijn gitaarspel was gaaf. Udo Pannekeet had een rustige manier van performen, maar zijn bas (met 6 snaren) was goed te horen. Het geluid was goed in balans en mooi van klank. Dat gold ook voor het drumstel van Pierre van der Linden. Je hoorde de toonhoogte verschillen van de drums, ook de cimbalen hadden een warme sound. Vooral vlak voor het einde van deze openingstrack liet hij een mooi staaltje drumwerk horen.
Eruption
Vanuit de zaal werd er aarzelend meegeklapt met ‘House of the King’. Het applaus aan eind van deze eerste grote hit van Focus was wel overtuigend. ‘Eruption’ startte met Thijs en Menno heel ingetogen. Pierre en Udo bleven nog even stil. De mannen zijn duidelijk op elkaar ingespeeld, want met één blik van Thijs begonnen Pierre en Udo te spelen. Zij speelden fanatiek in de up-tempo delen. In de rustige stukken draaide Menno geconcentreerd aan de tone-knoppen van zijn gitaar, zo creëerde bij bijzondere effecten. Dit werd terecht met een tussentijds applaus beloond. De complexe wendingen en de rusten werden perfect gespeeld. Thijs kwam achter zijn orgel vandaan en liep rustig naar het midden van het podium. In hoog tempo dwarrelden lichte tonen van de dwarsluit door de zaal. Dit vormde een mooie combinatie met het basspel van Udo. Op commando van Thijs imiteerde de fans zijn fantasietaal, hij genoot hier zichtbaar van. Weer was er een extra applaus. Thijs nam weer plaats achter zijn Hammond voor een up-tempo deel, waarin Pierre een mooie solo liet horen. Deze gave epic van zo’n 20 minuten had een fantastisch opbouw naar het einde.
Het publiek was respectvol, want ook tijdens ‘Focus 7’ was men stil. Hierdoor kwam dit ingetogen, meeslepende nummer extra goed tot zijn recht. De subtiele, woordeloze zang van Thijs smolt mooi samen met het geheel. Tijdens ‘Sylvia’ werd de sfeer uitgelaten, hierna was het tijd voor een korte pauze.
For Bert
Na de pauze werd gestart met het uptempo ‘All Hens on Deck’. Thijs droeg ‘For Bert’ op aan hun oude bassist Bert Ruiter, die er helaas niet meer is. De sfeer in de zaal veranderde mee met dit gevoelige nummer. Pierre gebruikte hier drumstokken met een zacht uiteinde. ‘Focus 2‘ sloot hier prima bij aan. Net als ‘La Cathedrale de Strasbourg’, met het bijzondere, mysterieuze einde. Een oude hit zoals ‘Harem Scarem’ mocht natuurlijk niet ontbreken. De ingetogen solo van Menno was fenomenaal, kippenvel momentje. Op het moment dat Menno de hals van zijn gitaar in de lucht stak, begonnen Pierre en Udo weer te spelen. Ook Udo trakteerde de aanwezigen op een mooie, uitgebreide solo. Na non-verbale communicatie door Udo speelde Pierre weer mee. Er ontstond een mooi samenspel van de ritmesectie.
De dwarsfluit solo’s van Thijs bleven indrukwekkend. Af en toe speelde hij met één hand fluit, met de andere subtiel orgel. Soms aangevuld met “koorzang”. Het publiek luisterde ademloos, dit maakte deze momenten extra speciaal. Door het jodelen van Thijs veranderde de sfeer naar vrolijk en ’Hocus Pocus’ werd als laatste gespeeld. Veel bezoekers “zongen” mee met de hoger wordende tonen. De band had er duidelijk plezier in. Pierre liet zien en horen dat hij nog energie genoeg heeft: hij speelde een solo van meer dan 6 minuten. De toegift werd ‘Focus 3’. De feeststemming die Hocus Pocus teweeg bracht veranderde, maar de beleving bleef fantastisch. Thijs bedankte de mensen voor het komen en De Bosuil voor de goede zorgen. “We voelen ons hier compleet thuis, dank jullie wel”, sprak hij. Niet alleen het publiek had van deze middag genoten. Ook Focus had het goed naar hun zin gehad. Dankbaar namen ze het lange slotapplaus in ontvangst. Na afloop namen de bandleden ruim de tijd voor de fans. Ze signeerden, poseerden voor foto’s en hadden zelfs tijd voor een praatje.
Foto’s (c) Hen Metsemakers
