Afgelopen vrijdag stond SONS in de kleine zaal van de Nieuwe Nor in Heerlen. Het viertal, bestaande uit zanger/gitarist Robin Borghgraef, bassist Jens De Ruyte, gitarist Arno De Ruyte en drummer Thomas Pultyn, maakt intense garagerock/punk. Zij gooien hiermee hoge ogen; in 2018 wonnen ze De Nieuwe Lichting van Studio Brussel en sindsdien werd er veel getourd, zowel langs de clubs als de kleine en grote festivals. Shows op de Lokerse Feesten, Rock Werchter, Pukkelpop en Pinkpop prijken op een indrukwekkend cv. Alle singles van debuutalbum ‘Family Dinner’ bereikten de nummer 1 positie van De Afrekening, de top-30 van StuBru. Vorig jaar werd opvolger ‘Sweet Boy’ uitgebracht, die de hooggespannen verwachtingen waarmaakte. De teksten werden diepgaander, de muziek kreeg meer dynamiek, maar geknald werd er nog steeds.
Toen Robin en Jens vooraf in een interview werd gevraagd wat bezoekers konden verwachten van de show in Heerlen, luidde het antwoord als volgt: “Feest, zweet, bier in de lucht, knuffelen, koprollen, zoenen en fucking hard knallen.” Eenieder die SONS al eerder heeft mogen aanschouwen weet dat hier niets aan overdreven is. De Vlamingen hebben de laatste jaren een ijzersterke live reputatie opgebouwd. Ze staan bekend om hun explosieve shows en vermogen om een zaal te veranderen in een kolkende massa. Er waren vrijdagavond ongeveer 300 toeschouwers aanwezig in de kleine zaal, waarmee het gezellig druk was.
Om 20.30u mocht Wolfbox de avond openen met een set van een half uur. De Limburgse band bestaat uit slechts twee personen, namelijk Mike Jeukens (zang/gitaar) en Max Verboeket (drums). Ze maken garagerock met een flinke dosis blues. Zowel de stevige als de laidback nummers werden goed ontvangen en er werd vanaf het begin meegeknikt en meegedeind. Het speelplezier spatte ervan af, ook onderling. Een fijne opwarmer.
Om 21.30u was het tijd voor SONS. Terwijl de tonen van Domenico Modugno’s ‘Volare’ door de zaal schalden, betrad eerst drummer Thomas Pultyn het podium en zette een stevige beat in. Niet veel later werd hij vergezeld door de rest van de band, die aftrapte met ‘Hautain’ gevolgd door ‘Hot Friday’. Een stevig begin, maar de zaal kwam nog niet helemaal los. Het opzwepende ‘Family Dinner’, de titeltrack van het debuutalbum, had het perfecte nummer kunnen zijn voor een eerste moshpitje, maar helaas viel de zang weg. Een groepje jonge (en iets minder jonge) fans vooraan deed een poging de situatie te redden door de tekst mee te brullen. Gelukkig waren de technische problemen snel opgelost. De band leek vastbesloten ook de rest van de zaal mee te krijgen en gooide single ‘Nothing’ en het dansbare ‘Another Round’ erin. Deze zorgden voor meer beweging bij de toeschouwers.
Met nieuwste single ‘Momentary Bliss’ nam SONS iets gas terug, om daarna de bezoekers volledig te verpletteren met de furieuze combinatie van ‘White City’, waarbij dan eindelijk de eerste moshpit ontstond, en ‘L.O.V.E.’, een protestnummer dat homofoob geweld veroordeelt. Het nummer werd geschreven nadat een jonge homoseksuele man werd vermoord op een plek waar de bandleden vroeger zelf vaak kwamen. De hysterische schreeuw van Jens kwam uit zijn tenen en zijn energie straalde af op het publiek. Halverwege de show was de zaal helemaal mee en er bleven moshpits ontstaan bij de harde nummers. De temperatuur liep steeds hoger op, tot zichtbare tevredenheid van de band.
Tijdens ‘Naughty’ kusten Robin en Jens elkaar vol op de mond, in de geest van het nummer. Jens, het meest flamboyante bandlid, rende uitzinnig van links naar rechts over het podium. Huppelend, springend en headbangend, waardoor het zweet uit zijn halflange haar in het rond vloog. SONS is het gelukkigst als een zaal volledig wordt afgebroken. “Nieuwe Nor, we blijven f*cking gaan, oké?” en dat hoefde geen tweede keer te worden gezegd. Er werd gedanst, er werd gemosht, er werd luidkeels meegeschreeuwd.
Als toegift volgden nog ‘Waiting On My Own’ en als laatste ‘Richochet’. Tijdens het rustige stuk van het nummer ging Jens helemaal vooraan het podium staan. Hij hoefde niets te zeggen, de fans wisten wat er van hen werd verwacht: een sitdown. Het nummer werd opgebouwd en bij de climax ging de zaal nog een laatste keer volledig los. Drijfnat bezweet verliet SONS na een klein anderhalf uur dan echt het podium. Zoals beloofd wisten ze de Nieuwe Nor volledig op zijn kop te zetten met hun tomeloze energie. Het gaspedaal werd geen moment losgelaten en de enige ‘rustmomentjes’ (al is rust erg relatief bij deze band) waren er in de vorm van de meer radiovriendelijke nummers als ‘Momentary Bliss’ en ‘Bike’. Dit was voorlopig de laatste show van SONS in Nederland of België, want de vier gaan de studio in om hun derde album te maken. Iets om naar uit te kijken!
Foto’s (c) Nadine Gijzen
