2023 is maar een druk jaar voor Chrissy Hynde en haar Pretenders. Na het vertrek van oer-pretender, drummer Martin Chambers, had Mrs Hynde in principe geen Pretender meer over. De hogepriesteres van de rock ’n roll bleek echter niet voor een gat te vangen en ze rekruteerde in een keer de band ‘His Lordship’ die de hele UK in vuur en vlam zetten met hun explosieve versie van rock’n roll als nieuwe Pretenders. Een gouden zet, want als er een band is die de muzikale erfenis van the Pretenders eer aan kan doen en die voldoende rock ’n roll DNA markers met zich meedragen, dan zijn het deze mannen. In zanger/ gitarist James Walbourne vond Hynde andermaal een muzikale geestverwant. ‘The original guitarhero’ noemde ze hem al liefkozend in een interview, en daarmee heeft ze geen woord teveel gezegd.
Begin van het jaar ging de band op een kleine intieme clubtour door de UK, om de kiem te leggen voor weer een reïncarnatie van de legendarische, in de rock ’n roll hall of fame geïnaugureerde band. Ze speelden in kleine clubs, bijna café-zaaltjes want Hynde heeft, zoals bekend, een pleurishekel aan het spelen van stadion-shows en mega venues. Maxazine was erbij toen de band één van haar eerste optredens in de nieuwe samenstelling speelde in LaFayette in London.
In de lente volgde dan een wat langere clubtour waarbij ook al Antwerpen werd aangedaan. Hynde moest er vervolgens toch aan geloven toen de band samen met Guns’ n Roses uitgebreid op tour ging in stadions en mega-venues. Guns ’n Roses stak regelmatig zeer flets af tegen het rudimentaire drie akkoorden geluid van de oer rockers.
Nu spelen ze dus eindelijk om hun zojuist verschenen album ‘Relentlezz’ te promoten. Volgens velen het beste Pretenders album van de laatste kwart eeuw. In de Ronda van TivoliVredenburg was elk beschikbaar plekje ingenomen. De zaal was totaal uitverkocht. Even na acht uur klonk dan Maria Callas door het PA systeem. ’L’amour Est Un Oiseau Rebelle’ uit Bizet’s Carmen als entrance voor Hynde en haar band. Ook Callas werd meer beroemd vanwege haar inzet en dramatische interpretaties dan door haar technisch kunnen als operazangeres, een eigenschap die Hynde zeker met haar gemeen heeft. Beiden rock ’n roll op hun eigen manier.
De band trapte af met ‘Losing My Sense Of Taste’ van het nieuwe album. Een typisch Pretenders nummer, waarbij de melodie lijkt te zweven boven de gitaarlagen, opgehangen aan de onvaste en nonchalante timing van de zangeres. Bij veel andere bands een bewijs van onvermogen, bij the Pretenders het trademark van een direct herkenbare sound.
Zoals wel vaker ging Hynde meteen een fittie aan met de persfotografen. Ze vond het niet fijn gefotografeerd te worden en liet dat duidelijk merken. Ze was aan het schelden als een havenwerker en sprak mensen persoonlijk aan. Ze vroeg wat tijd voor de band om even op gang te komen. Toen, na een paar nummers deed ze, wat ze altijd doet, speciaal voor de fotografen nam ze wat rock’ n roll poses aan, poseerde even zodat de plaatjes gemaakt konden worden. Klaar. Verder met de muziek.
De Ronda werd verrast met een geweldige setlist, die terplekke verzonnen werd. Regelmatig stond de gitaarroadie met een verkeerde gitaar op het podium toen de band toch besloot wat anders te gaan spelen. Heerlijk. Het nieuwe album werd niet kapot gepromoot en Hynde raakte steeds meer goed geluimd, want er werden hits gespeeld die niet altijd meer gespeeld werden. ‘Back On The Chaingang’. En ‘Don’t Get Me Wrong’ brachten de zaal aan het dansen. Hynde maakte complimenten aan de dansers. Ze was bijzonder goed bij stem en de band speelde sterk. De feel moet er zijn en die was er in Utrecht .
Halverwege schakelde de band even terug vanuit de hoge energie. ‘You Can’t Hurt A Fool‘ de ballade van het vorige album ‘Hate For Sale’, is inmiddels tot een publiekslieveling uitgegroeid en kreeg in een intense uitvoering Utrecht stil . Toen het nummer was afgelopen was er even overleg tussen Hynde en Walbourne. Utrecht kreeg als bonus een erg goede uitvoering van mega hit ‘I’ll Stand By You‘ voorgeschoteld ;Smullen.
Het hele optreden citeerde de band uit haar vroegste werken. Heerlijke rockers als ‘Stop Your Sobbing’ en ‘Kid’ wisten de handen goed op elkaar te krijgen. Walburne soleerde heftig en ruig. Qua precisie luisterde het allemaal niet zo nauw, zeker omdat Hynde inmiddels ook de hoop had opgegeven ooit een gitaarvirtuoos te worden. Nergens voor nodig als je zulke ballen hebt. De ritmetandem is meer dan adequaat en ratelde heerlijk door als een oude diesel. Apart te bedenken dat bassist Dave Page hier zo rudimentair stond te hakken, terwijl hij bij zijn andere band Young Gun Silverfox een muzikale make-over doorstaat als hij op het podium staat.
De band sloot af met wat Hynde inmiddels hun The Pretenders’ ‘signature song’ noemt: hun meest recente hit ‘Let The Sun Come In’. Een heerlijk nummer op de meest traditionele Pretenders manier gespeeld.
Een geweldig goed optreden werd afgesloten met de toegiften ‘I Go To Sleep’ en ‘Junkie Walk’. Oudere fans hernieuwden hun beloften aan de band, nieuwe fans werden gemaakt. The Pretenders speelden een ‘Relentlezz’-set. Er is maar een manier om hun muziek te ondergaan. Voluit gaan. En dat deden ze.
