Chabliz is typisch zo’n band die zich niet in een hokje laat stoppen, ook al zou je willen. Maar waarom zou je? Het is toch heerlijk als een band uniek is, uniek klinkt, met niemand anders vergeleken kan worden? Dit wordt bevestigd door de EP die op 14 juli is verschenen. Waarop Chabliz de handen ineen heeft geslagen met Dizzy Panda. Resultaat? Chabliz bevestigt met de EP haar eigenzinnige eigenheid.
Petra de Winter zit er duidelijk klaar voor. Ze komt meteen spontaan over en gedurende het online gesprek zal blijken dat deze indruk geheel juist is. Ze spreekt als zangeres van de band Chabliz, die de afgelopen herfst met ‘Heroes and Foes’ nog een krachtig eigen album heeft uitbracht. Maar de directe aanleiding van ons gesprek is een EP met twee nummers; in samenwerking met Dizzy Panda, het Haarlems producers duo. In een mooi Haags accent vertelt Petra hoe het allemaal begon…
“De jongens van Dizzy Panda hadden ons gevraagd. Zij hadden ons ontdekt in een muzieklijst, echt puur toeval. Ze hadden al nummers van andere bands bewerkt en vonden het leuk wat we deden.” Deze wederzijdse ontdekking leidde tot het idee van de EP: Ieder maakt een eigen bewerking van een bestaand nummer van de ander. Petra zag het wel zitten, samen met haar bandleden Pim van Riezen (piano) en Marcel Peters (bas). “Ik ben altijd wel in voor experimenten.” En het verruimt je gezichtsveld. “Ik kende ze niet, nee. En ja, ze zijn echt wel anders…” Lachend: “Ik had het gevoel dat wij de oude rotten waren en zij de jonkies of zo. Maar dat vind ik alleen maar leuk. Ik had zoiets van: We gaan het gewoon doen, kijken wat er gebeurt.”
“Zij kozen om ‘Glastonbury Grove’ te bewerken, één van onze lievelingsnummers op ‘Heroes and Foes’. En in hun versie is het een lekker nummer geworden. Met een sfeer die ik wel leuk vind… Een beetje dada, collageachtig: stukjes uitgeknipt, beat eronder. Het is Dizzy Panda geworden, en niet meer Chabliz.”
Natuurlijk ging Chabliz zelf ook aan de slag. “Zij gaven ons een paar nummers waaruit we konden kiezen. Bij ‘Bite My Tongue’ had ik gelijk iets van: hier kunnen we iets mee. Mijn bandleden ook.” Want? “Het is triphop-achtig. Het heeft in de verte iets van Portishead. Daar hebben we wel iets mee.” Petra oogt helemaal relaxt in dit open gesprek. En is duidelijk. “Ja, je moet wel een beetje van een nummer houden om het te kunnen bewerken. Zij hebben ons ook geen strobreed in de weg gelegd. We konden alles doen wat we wilden, zonder enige beperking.” Waar Chabliz omgekeerd wel wat strenger was. “Ja, wij wilden dat ze van elk van onze bandleden iets zouden gebruiken. Anders krijg je toch scheve gezichten.”
Zo werd ‘Bite My Tongue’ van een Dizzy Panda nummer een Chabliz song. Ook meteen herkenbaar als Chabliz, hoewel de band heel moeilijk is te plaatsen qua muziek en genre. “We zijn heel breed. Thuis draaien we ook van alles. En we staan open voor alle soorten muziek.” Met een kwinkslag: “Je hebt maar twee soorten muziek: goede muziek en slechte muziek. Het maakt niet uit welke soort… Ja, toch?” Om vervolgens Chabliz nader te analyseren: “Marcel, Pim en ik hebben alle drie wel iets met Bach. Ikzelf heb ook iets met opera.” Ze denkt even na. “Een blad had ooit geschreven dat wij gothic jazz maken. Ik had er nog nooit van gehoord, maar eigenlijk klopt het wel: niet jazz, niet gothic, maar een mix… En,” vult ze zelf aan, “we hebben ook iets met pop- en filmmuziek. Vooral Marcel en ik zijn filmliefhebbers. Ik hoop trouwens dat we daar in de toekomst iets mee kunnen doen, met muziek voor films…”
Chabliz is een band die haar eigen nummers schrijft, maar een cover ook absoluut niet schuwt. Niet alleen de actuele cover van Dizzy Panda, maar in hun catalogus staan ook bewerkingen van onder meer Michael Jackson, David Bowie en Joy Division. “Op ‘Heroes and Foes’ staat maar één cover en daar zijn we best trots op. In die zin dat we steeds meer zelf zijn gaan schrijven. Daarvoor bestond de helft van onze albums uit goede nummers van anderen, die wij dan helemaal hadden verbouwd.” Dat was een bewuste keuze… “Ja, een cover wordt vaak beter, omdat je uit zoveel goede nummers kunt kiezen. Dan pak je een nummer dat het best bij jou past, bij de band… Waarvan je het idee hebt dat je er iets mee kunt doen. Dat niveau is moelijker te halen als je zelf schrijft.” Zo was er al langer de wens om iets van Joy Division te doen. “Marcel heeft al hun nummers beluisterd en kwam met ‘New Dawn Fades’. Dat zou het beste bij ons passen, puur op gevoel… En Michael Jackon kwam in mijn hoofd toen hij was overleden. Ik zag al voor me hoe het dan moest, op een Bach-achtige manier, dat gevoel dat bij de dood past…” Heb je iets met de dood: gothic, Joy Division, Bach? Lachend: “Ja, ik denk het wel. Iedereen maakt de dood mee, dus is het is een beetje raar om te zeggen dat ik er iets mee heb. Maar ik heb het wel ja. Maar ik wil voorlopig nog niet dood hoor!” waarna een grote schaterlach volgt…
Gelukkig nog geen dood. Dan is er nog plaats voor nieuwe Chabliz songs… Waarschijnlijk net zo herkenbaar, maar toch ongrijpbaar voor de gemiddelde hokjesdenker. “Daarom werden we in het verleden ook overal geprogrammeerd, op heel veel verschillende plekken. Juist omdat we overal pasten. Nu krijg ik het gevoel dat we nergens meer passen… Omdat alles misschien meer in hokjes is geworden… Wat vroeger ons voordeel was, is nu ons nadeel geworden, zo lijkt het wel.” Toch hebben ze zelf ook wel hun favoriete speelplaatsen ontdekt. “Ja, ik hou van huiskamer- en tuinfestivals, optredens in beeldentuinen. Dat zijn plekken waar de mensen echt luisteren, zoals onlangs in Wageningen, in het kader van Gluren bij de Buren… Theaters lijken me ook interessant. Maar dan zit je met de capaciteit. En qua festivals: Ik zou Oerol geweldig vinden…en Lowlands natuurlijk… “ En als we toch aan het dromen zijn: “Het zou heerlijk zijn om met een heel orkest te spelen. We hebben nu een paar nummers opgenomen met een strijktrio. Dat is al super leuk, maar een heel orkest… Daar is onze muziek ook wel geschikt voor. We hebben een aantal arrangementen al gewoon liggen…
Dromen mag. Het houdt je hersenen soepel, het geeft je inspiratie. En wie weet? Chabliz heeft met de nieuwe EP misschien niet een grote droom nagestreefd, maar wel hun eigen universum nog verder verkend. Met misschien wel het gedroomde resultaat. Dat gelukkig in geen enkel hokje past. Chabliz bevestigt met de EP haar eigenzinnige eigenheid.
Foto’s (c): Karianne Hylkema & Kay Sauren (header)
