Rozi Plain is een Britse singer-songwriter die bekend staat om haar unieke en ongepolijste sound. Ze begon haar muzikale carrière in de underground muziekscene van Bristol en heeft sindsdien een aantal indrukwekkende albums uitgebracht. Haar muziek wordt vaak beschreven als een mengsel van folk, pop en experimentele muziek. Rozi wordt vaak geprezen om haar eerlijke en persoonlijke teksten en haar gevoelige en emotionele vocalen. Ze tourt regelmatig door Europa en heeft een trouwe fanbase opgebouwd. Rozi Plain is zonder twijfel een artiest om in de gaten te houden in de nabije toekomst.
Onlangs kwam haar vijfde album ‘Prize’ uit , en dat is een heerlijk album geworden.
Het album kent 10 tracks, waarbij er op twee daarvan wordt samengewerkt met jazzmusicus en spoken word artiest Alabaster de Plume (ik draag deze voor als artiestennaam van de eeuw) die vorig jaar nog ruime erkenning kreeg voor zijn eigen album Gold – Go Forward in the Courage of Your Love. Op dit album is hij als saxofonist te horen.
Dat Rozi Plain van huis uit bassist is, is te horen in de voortdurende steady ritmesectie op het album. Plain begrijpt als geen ander dat ook minimalistisch georkestreerde popmuziek baat heeft bij een intelligente en goed doordachte basis. Op ‘Help’ bijvoorbeeld komt deze manier van componeren goed uit de verf. Resultaat is bijzondere frisse en makkelijk in het oor liggende folk-pop die goed gedijt met de licht melancholieke, dromerige zangstem.
De twee nummers waarop de Plume meedoet zijn in constructie en uitvoering duidelijk afwijkend van de andere nummers. ‘Spot Thirteen’ heeft duidelijk een meer jazzy approach, waarin de tekst als spoken word over een ritmisch tapijt dartelt, waarin plaats is voor dwarsfluit, gitaar en saxofoon.
Met hulp van een aantal indrukwekkende gastspelers, zoals de talentvolle saxofonisten Alabaster de Plume en Cole Pulice, de ervaren Danalogue van de band Comet Is Coming op synths, de virtuoze Rachel Horwood van Trash Kit op banjo en de geweldige harpiste Serafina Steer, wordt de muziek van op het album indrukwekkend en meeslepend. Elk van deze artiesten brengt hun unieke stijl en vaardigheid en levert zodoende een belangrijke bijdrage aan de dromerige kwaliteit van de muziek op het album
In de muziek van Rozi Plain is duidelijk te horen hoe de independent muziekscene in London zich de laatste twee, drie jaar aan het ontwikkelen is. Een crossover van singer-songwriter, jazz, dreampop, met een heel klein scheutje shoegaze, dat het experiment niet uit de weg gaat. Spannende muziek, die keer op keer weer kan verbazen.
Het is bedrieglijk hoe ongecompliceerd de muziek op ‘Prize’ lijkt, maar na enkele draaibeurten geven de nummers steeds meer prijs. De steeds aanzwellende violen in het nummer ‘ Sore’, of de erg spannende en goed uitgevoerde vocale harmonieën op het nummer’ Agreeing for Two’, naar mijn smaak het beste nummer op dit album.
‘Prize’ is een erg goed album geworden. Een contemplatief album waarop de ruimte genomen en gevonden wordt voor creativiteit en experiment, waardoor het luisteren een avontuur wordt. Een album ook dat meer dan één draaibeurt nodig heeft om volledig gewaardeerd te kunnen worden. Iedereen die goede popmuziek weet te waarderen zal zonder twijfel die tijdsinvestering willen doen. Rozi Plain is met zekerheid een artiest om te volgen.
8/10 (Memphis Industries)
