De Britse zanger James Bay brak in 2014 wereldwijd door met zijn debuutalbum ‘Chaos And The Calm’. Vanaf dat moment liep zijn carrière gestaag door. Met zijn goed gestructureerde songs en prachtige stem weet hij menig hart te smelten. Zo ook op een koude zondagavond in Tilburg.
Voordat Bay zelf aan de gang mocht, was het de beurt aan zijn support act Kevin Garrett. Ook geen kleine jongen in de muziekwereld, al kwam hij zo wel over op het podium. Alleen met zijn gitaar en tussen de nummers door in het wat mompelende spreken, leek het een van zijn eerste keren op het podium. Gelukkig bleek al snel dat dit de manier van performen is van Garrett. Met een gezonde dosis humor kreeg hij de al zeer goed gevulde 013 al snel op zijn hand. Het tweede nummer kondigde hij immers aan als “This next song is the reason why I’m still single.” Met zijn kopstem stukjes à la James Bay wist hij ook muzikaal het publiek los te krijgen, en er was dan ook een goed applaus van het publiek voor de Amerikaanse zanger. Na een minuut of veertig kreeg de zanger/comedian een zeer net applaus, terecht want het publiek was goed opgewarmd voor de hoofdact.
Die hoofdact had niet veel nodig om het publiek op zijn hand te krijgen. Het podium oplopen was eigenlijk al genoeg. Gelukkig bleef het daar niet bij, want Bay en band zette direct meezinger/rocker van het eerste album ‘Best Fake Smile’ in. Het publiek had duidelijk naar dit concert uitgekeken want tijdens het refrein kwam de zaal boven de band uit. Daarbij moet worden vermeld dat het geluid niet echt zacht stond. James Bay vond het prachtig en heeft de hele avond geen moeite hoeven doen om het publiek mee te laten zingen en klappen. Het plezier wat er bij deze artiest van af spatte werkte aanstekelijk. Het blijft toch altijd fijn te zien, een artiest die er vol overgave en plezier staat te spelen.
Ook de nummers van het nieuwe album ‘Leap’ gingen erin als zoete koek. Ook niet gek, hij gaat hiermee weer terug richting de sound van zijn debuut. ‘Give Me The Reason’ leent zich perfect voor het rauwe randje op zijn stem en in die eerste zin zorgde dat live voor een kippenvelmomentje. Het was vooraf spannend hoe deze nummers het live zouden doen, aangezien er behoorlijk wat achtergrondzang op het album te vinden is, maar de liveband ving dit uitstekend op.
Halverwege de set was het tijd voor twee van zijn grootste hits. ‘Us’ en ‘Let It Go’ werden achter elkaar gebracht, wat zorgde dat het publiek een kreet van bewondering slaakte. Vooral tijdens de eerste gitaartonen van laatstgenoemde was dit goed te horen, dat heeft Bay ook zeker gehoord. Vele telefoons gingen hiervoor ook de lucht in. Gelukkig viel het de rest van het concert best mee met de telefoons.
Het persoonlijkste moment van de avond kwam bij ‘One Life’, dat Bay schreef voor zijn vrouw Lucy. Een prachtige anekdote werd verteld dat hij dit schreef toen de wereld op slot zat en hij daardoor dus niet kon optreden en als gevolg er dus behoorlijk doorheen zat. Zij was en is zijn steun en toeverlaat en om Bay nog eenmaal te quoten: “Her name is Lucy and she f*cking means the world to me.” Op plaat is dit al een van de beste nummers, maar deze avond was het ook een van de winnaars.
Tegen het einde was er nog tijd voor een lekker lange gitaarsolo van Bay waarmee we bijna alles deze avond wel voorbij hebben zien komen. We zagen zijn rock kant, hebben prachtige gevoelige ballads gehoord met minstens zo’n gevoelige vocals en ook zijn er nog twee nummers stripped down gedaan, wat ook super uitpakte. Toen er dan afgesloten werd met ‘Hold Back The River’ ging het publiek en band nog één keer los voor het toch echt gedaan was.
Kortom, alles klopte deze avond met de Britse zanger. Het geluid was super, de band uitstekend en James Bay bewees maar weer eens dat hij garant staat voor een liveshow van wereldklasse. En dat alles met een glimlach van oor tot oor.
