Het Amerikaanse indie duo ‘Lean Year’ bestaat uit zangeres Emilie Rex en muzikant/cinematograaf Rick Alverson. Met ‘ Sides’ brengen ze inmiddels hun tweede album uit, na het uit 2017 stammende, titelloze debuut.
Hun muziek is een nauwelijks te beschrijven combinatie van soundscapes, hallucinante thema’s die er vooral erg goed in slagen om de luisteraar dwingend in een soort van melancholische, dromerige stemming te brengen. De muziek draagt de kristalheldere stem van Emilie en geeft haar alle ruimte zich, zonder begrenzing, binnen en buiten de kaders van de muziek te bewegen. Liefhebbers van de muziek van Damon Albarn, Nick Cave , PJ Harvey, Jarvis Coker of Hamish Hawke zullen sneller wennen aan dit geluid dan mensen die hier totaal onvoorbereid voor gaan zitten. Mooi is het echter zeker.
De muziek op dit album is met name geinspireerd dor het overlijden van verschillende familieleden en vrienden rond het duo. Vrolijkheid is dus zeker niet gegarandeerd, laat staan iets waar je als luisteraar op moet rekenen.
Albumopener ‘Legs’ is van een schoonheid die zich steeds dwingender aan de luisteraar opdringt. Een minimalistisch ritmische begeleiding op piano geeft een basis voor de vocalen die zich welhaast speels laten omlijsten door een jazzy saxofoon. Ogen dicht en genieten.
‘End’ is tyisch voor dit album. Als je nu nog niet afgehaakt ben bij deze recensie, maar toch denk dat het op dit album alleen maar duisternis, verdoemenis en afzien is, dan luister alsjeblieft naar dit nummer. Ondanks alle ellende zit hier toch een soort van jazzy opgetogenheid in waardoor je jezelf gaat realiseren dat niet alles hel en naar zwavel riekend vuur is.
‘Marriage of Heaven and Hell’ is ook al zo’n parel, die een showcase is voor de productie van dit album. Het geluid is open, op alle niveaus, niets verdringt elkaar, er is genoeg plaats voor alle instrumenten in het complete geluidsbeeld. Alweer zo’n voorbeeld waardoor kunst soms zo makkelijk lijkt. Als je in een museum, staande voor een werk van de Zweedse beeld kunstenares Hilma af Klint uitroept dat je kleuter van 4 jaar dat ook kan maken, dan is dit album niets voor jou. De pracht van ‘Sides’ zal zich echter openbaren als je je ogen dichtdoet en je mee laat nemen. Geef jezelf over. Het komt goed.
Met ‘Sides’ levert Lean Year een prachtig album af. Makkelijk is het album zeker niet. Heb je echter even de tijd om lekker op de bank te gaan zitten met je hoofdtelefoon op je hoofd, dan zal je eerst verbaasd zijn, en daarna verslingerd raken aan deze sound. (8/10) (Western Vinyl)
