Age is just a number. Dat bleek deze avond maar weer in de Groene Engel in Oss. Een nagenoeg uitverkocht huis was op de Anniversary Tour van Mother’s Finest afgekomen. En daar zal men zeker geen spijt van hebben gehad. Vanaf de eerste noten speelde de band de sterren van de hemel, het dak eraf en wat voor superlatieve er nog meer voor zijn. They’re too damn funky to be white, they rock too hard to be black!
Een genre toekennen aan het Amerikaanse Mother’s Finest is niet makkelijk. Het dichtst wat in de buurt zou komen is: een mix van funk, rock, gospel, R&B, metal en jazz, dat muzikale grenzen en negatieve stereotypering overstijgt.
De band is legendarisch te noemen. In het post Prince en Red Hot Chili Peppers tijdperk is de combinatie tussen soul, (hard)rock en funk zo vreemd niet. Dat was anders toen Mother’s Finest er in de jaren zeventig mee kwam. In de VS werden ze verguisd: too damn funky to be white, they rock too hard to be black. Mother’s Finest is de reus op wiens schouders een compleet genre rust. Survivors. trouw aan hun roots tot op de dag van vandaag.
Mother’s Finest bestaat uit: Joyce “Baby Jean” Kennedy, Glenn “Doc” Murdock, Jerry “Wyzard” Seay, Gary “Moses Mo” Moore, John “Red Devil” Hayes en Dion Derek. Het concert was een feest van 50 jaar Mother’s Finest historie. Een feest voor de vele hardcore fans en soms ook fans van het eerste uur. De zaal, deinde, danste en zong mee. Het publiek reageerde fantastisch op zangeres Joyce Kennedy die weinig moeite had om het publiek meet te krijgen. Hier had ze, zoals ze vertelde, 2 jaar voor gebeden. Voorlopig zullen die verhalen nog wel verteld blijven worden na twee jaar stilstand. De band genoot, het publiek genoot. De sfeer in de Engel was als vanouds vol met fantastische muziek.
De setlist bevatte uiteraard de top 40 noteringen uit vroeger jaren. ‘Baby Love’, ‘Peace of the Rock’ en ‘Fight Power’. De energie staalde er van af, leeftijd is dus echt slechts een nummer. Vanavond bleek maar weer eens dat muziek je jong van hart en geest houdt. Na 2 jaar was het hard weken voor Joyce en Glen maar samen presteerden ze als vanouds. En zoals het bands uit die tijd betaamt een setlist van 2 uur.
Foto’s (c) Rob Verbrugge
