Ze worden vaak ‘supergroep’ genoemd. Een band die is samengesteld uit leden van andere bekende bands. Met die omschrijving mogen we Glitterpaard een echte Antwerpse supergroep noemen. Begonnen als een tributeband voor Sparklehorse, brengt het vijftal nu haar eerste eigen album uit. Eigenzinnig als Sparklehorse zelf, maar duidelijk geëvolueerd naar een eigen geluid. Glitterpaard galoppeert naar een eigenzinnige eigen sound.
Het wordt een geanimeerd gesprek met drie stralende raspaarden. Zoveel is al snel duidelijk als de mannen samen achter één laptop kruipen, ergens in Hoboken, Antwerpen: Philip Bosschaerts (Mintzkov, zang, gitaar), Johan Verckist (Wardrobe, zang, gitaar) en Damien Vanderhasselt (Millionaire, drums). Ze kunnen hun muzikale kunsten voor Glitterpaard uitstekend verwoorden en vullen elkaar meer dan goed aan. Zodat de twee overige raspaarden nu niet node worden gemist: Frederik Bastiaensen (Marble Sounds, bas) en Sarah Pepels (Portland, toetsen, backing vocals).
We gaan terug in de tijd. Het is 2016. De locatie: de Trix in Antwerpen. Geprogrammeerd staat de documentaire ‘The Sad And Beautiful World Of Sparklehorse’ een eerbetoon aan wijlen Mark Linkous die ons in 2010 helaas veel te vroeg verliet. Het verhaal ging rond dat er ook een tributeband zou optreden… een zekere Glitterpaard. Briljante naam natuurlijk. Philip legt uit dat Glitterpaard dus geen gelegenheidsband was, voor alleen die ene avond: “Johan had al eerder het idee om met vrienden wat nummers van Sparklehorse te gaan spelen. Met de houding: we zien wel, gewoon om ermee in cafés te spelen. Ik heb mezelf meteen aangediend. En we vroegen Damien om te drummen. Tsja, en plots hadden we een band…”.
Uit Antwerpen. In hun thuishaven repeteerden ze regelmatig in de Trix. “De programmator was een grote Sparklehorse fan en kreeg lucht van ons project.” Zo vielen de stukjes in elkaar. “Ja, plots waren we die tributeband van Sparklehorse.” Toen al in de huidige samenstelling, dus ook al met Sarah en Frederik. Johan: “Iedereen kende elkaar al. Het voelde meteen als een kleine familie.“ In eerste instantie zou het alleen bij die ene Trix show blijven. “Maar het werd zo’n succes dat daarna nog een aantal shows volgden. Daardoor werden we hechter en hebben we ook een eigen sound ontwikkeld.” Philip vertelt het met duidelijke trots.
De tributeband werd dus een volwassen, eigen band. Dat zou kunnen vragen om een naamsverandering. Damien oogt de rustigste van drie Glitterpaarden, maar brengt genoeg in voor een sprankelend gesprek: “Daar hebben we inderdaad lang over gepraat. We hadden ook andere namen bedacht, maar Glitterpaard is zo’n goede naam… En we denken dat het tribute gegeven er wel snel af zal gaan, nu we eigen muziek spelen.” Johan, de luidruchtigste, nuanceert: “We zijn ontstaan als band rond Sparklehorse, maar we proberen geen ‘Sparklehorse muziek’ te maken. Ze moeten ons ook niet daarmee gaan vergelijken.” Philip neemt meestal het woord, zoals ook nu en filosofeert verder. “Vanuit die bestaande songs van Sparklehorse creëerden we onze eigen sound. We hadden dus wel een sound maar nog geen eigen nummers. Binnen die sound zijn we vervolgens songs gaan schrijven.” De sound als een soort focus, een richtpunt.” Alle leden voelen hem feilloos aan en ook de luisteraar zal zeker beamen dat het album een ‘eigen sound’ heeft. Maar hoe omschrijf je die, die Glitterpaardsound? “Het is echt moeilijk te definiëren, maar we zouden zeggen: een eigen sfeer, karakter, authenticiteit, en zeker niet te clean.”
Glitterpaard komt voort uit vijf verschillende bands, alle succesvol en drukbezet. Wat voegt Glitterpaard dan nog toe als supergroep? Johan is duidelijk: “Het is die speciale sound.” Damien gooit het meer op de relaties: “Op persoonlijk vlak klikt het zo goed tussen ons. En ja, we zijn toevallig alle vijf muzikant. En wat doe je dan: gewoon samen komen en muziek maken.” Volgens Philip is juist dat zo verfrissend: “Onze eigen bands hebben al een verhaal, er liggen altijd verwachtingen, waaraan je wilt voldoen. Hier kan ik op een andere manier werken en dingen uit je eigen band gewoon loslaten.”
Op 25 maart verschijnt hun eerste album. Gewoon ‘Glitterpaard’ genoemd. (“We zeiden toch al dat die naam geweldig is?”) Bestaande uit tien tracks, vijf ingebracht door Johan, vijf door Philip: “We brengen elk onze demo’s binnen en daar wordt verder op gewerkt. En Damien heeft de kunst om dat alles samen te smeden zodat, het echt als een band gaat klinken.“ Het is een echt debuutalbum geworden, waarop nummers uit een relatief lange tijdperiode staan, bij Philip liefst vijftien jaar. “Voor mij wat korter, “voegt Johan toe. Hij denkt na en geeft toe “Sommige songs heb ik wel weer opnieuw moeten leren spelen. “
De eerste twee singles zijn reeds gedropt: ‘All Rights Reserved’ en ‘Turnstile Youth’. Volgens de aanwezigen zijn ze karakteristiek voor de band: “’Turnstile’ omvat het meeste van Glitterpaard… Hoewel je daar mist wat je in ‘All Rights Reserved wel hebt: het bonkige, hijgende, dreigende.” Dat komt wellicht door de oorsprong: ‘All Rights Reserved’ is een ‘Philip song’. Johan lacht: “Ja, Ik ben wat romantischer!” Wat de klankkleur van ‘Turnstile’ wellicht verklaart. En ook hier is Damien de verbindende factor: “Ik zie het als twee facetten van dezelfde donkere sfeer, hetzelfde melancholische gevoel.” Twee facetten van Glitterpaard, met twee ruiters… “De kunst van ons is om die twee te laten samenvloeien.”
Met Johan en Philip als leadzangers voor hun eigen Glitterpaard songs, die tevens de nummers schrijven voor hun eigen bands, respectievelijk Wardrobe en Mintzkov. Johan: “Ik schrijf heel veel en merk nu dat mijn meest melancholische nummers op deze plaat van Glitterpaard zijn beland. Philip bekijkt het vanuit ‘zijn’ Mintzkov: “Dat is juist een band die energie geeft en minder ruimte biedt voor intieme teksten. Misschien genereert dit project wel andere teksten, maar ik blijf natuurlijk wel dezelfde persoon. En zoals altijd zit er veel van mezelf in en probeer ik het beeldend te maken.”
Naast het nieuwe album is er ook een live-tour, die het vijftal in verschillende zalen in België en Nederland zal brengen. Damien: “Live proberen we dicht bij de plaat te blijven. We hebben redelijk wat samples, zo’n freaky noise. Dat willen live ook.” Ze zien het helemaal zitten: “We gaan een intiem muzikaal contact zoeken naar ons publiek.” En ook een nieuw publiek, misschien? “Dat hopen we wel. Iedereen is in ieder geval welkom.”
Het gesprek wordt steeds enthousiaster en luidruchtiger. Tijd voor een gewetensvraag om de heren te temmen. Dat lukt… “Of wij live ook nummers van Sparklehorse gaan spelen??? De drie vrienden bekijken elkaar achter het laptopscherm, ergens in Hoboken… Euh, we zullen zien…”
Muziekhistorisch zou het mooi zijn als ze tenminste één nummer van Sparklehorse zouden spelen. Natuurlijk om eer te betonen aan de weergaloze Mark Linkous. Maar vooral om te laten zien waar Glitterpaard is geboren en hoe het nu op eigen been is gaan staan. Want Glitterpaard galoppeert naar een eigenzinnige eigen sound.
Foto’s (c) Hans De Prins
