Dirty Honey komt uit Los Angeles en is in 2017 opgericht. De band bestaat uit Marc Labelle (zang), John Notto (gitaar), Justin Smolian (bas) en Corey Coverstone (drums). In 2019 verscheen een eerste EP, die onlangs is opgevolgd door een eerste volwaardig album. Het was eigenlijk de bedoeling dat de band in maart 2020 naar Australië zou gaan voor een tournee en daar hun eerste album zouden opnemen. Net als bij zo veel anderen haalde Covid-19 een streep door die rekening. De band toog daarop naar de Henson Studio’s in Hollywood, Californië. De productie was in handen van Nick DiDia, die heeft samengewerkt met Bruce Springsteen, Aimee Mann, Pearl Jam en vele anderen.
Op het album staan acht zelfgeschreven nummers. En hoewel zelfgeschreven en authentiek is het duidelijk dat hun invloeden liggen bij bands als Led Zeppelin, Aerosmith en Guns ’n Roses. Maar om Dirty Honey af te doen als kopieën hiervan is ook weer niet eerlijk. Daarvoor is de band te goed en hun muzikaliteit te groot. Zanger Labelle doet denken als een kruising tussen Robert Plant en Chris Robinson. Zijn stem beweegt zich voornamelijk in de hogere regionen.
Zijn veelzijdigheid echter hoor je in nummers als ‘The Morning’, waarin hij laat een rauw en donker geluid laat horen, en in ‘Tied Up’ hoor je hem a capella meezingen met de achtergrondzang. Gitarist Notto versiert het geheel met soms smaakvolle en de andere keer felle gitaarsolo’s en licks. Nummers die wat mij betreft een bijzondere vermelding verdienen zijn het al genoemde ‘The Morning’ en de bluesrocksong ‘Another Last Time’. Prima album, zeer aan te bevelen. (7/10) (Eigen Productie)
