Waar op ‘Savage (Songs from a Broken World)’ de wereld al was vernietigd en hij vanuit een scifi view de mensheid beschreef, koopt Gary Numan met zijn nieuwe opvolger ‘Intruder’ vooral tijd om het realistische beeld van de klimaatverandering nader uit te werken. Aangezet door een gedicht van één van zijn kinderen, die straks ook de lasten zullen dragen. Gary Numan laat met ‘Intruder’ een beangstigend actueel album op de wereld los.
Gary oogt relaxt, op zijn ruime bank, voor een verstillend mooi schilderij, ergens in LA. “Het is hier negen uur in de ochtend, de kinderen zijn naar school en ja, het is nu wel lekker rustig.” Zijn nieuwste album, zijn achttiende soloalbum, is klaar om aan de wereld getoond te worden: ‘Intruder’. Hij is tevreden, maar “Ik ben nog best nerveus. Het is zo definitief, als je niets meer kunt veranderen.” Nog steeds die onzekerheid, meer dan veertig jaar na ‘Are ‘Friends’ Electric’, waarmee hij de muziekwereld doorontwikkelde van punk naar elektro… ”Ja”, lacht hij met zijn tijdloos geworden lach, “nog steeds. Niets is vanzelfsprekend. Elk album is een nieuwe uitdaging. Je weet nooit wat mensen ervan zullen vinden.”
Voor de man die in zijn lange carrière zowel verguisd is als aanbeden, tegelijkertijd onbegrepen en een grote inspiratiebron was voor menig artiest, is een mening nog steeds belangrijk. “Voor mijn carrière, zeker. Dat bepaalt mijn levenswijze, het leven van mijn kinderen.” Artistiek raakt een mening hem minder. “Ik heb het album zo goed gemaakt als ik kan, binnen de tijd die ik had.” Toch heeft hij nog steeds die bevestiging nodig, van publiek, muzikanten en pers. “Ik heb die zelfverzekerdheid niet. Ik maak me altijd zorgen of ik het niet beter had kunnen doen. Maar”, lachend, “zo heel erg is het ook weer niet hoor, ik zit niet te shaken op deze bank.”
Hij noemde zijn nieuwe album ‘Intruder’, indringer. Wie zijn dat, die indringers? “Wij, de mensen, de mensheid”. ‘Intruder’ belicht de klimaatverandering, volgens Gary het grootste probleem van deze tijd. Het perspectief is de aarde. “Wat als zij kon spreken, wat zou ze dan zeggen? Zou ze teleurgesteld zijn, ontgoocheld, emotioneel gekrenkt, gewond, kwaad?? Voelt ze zich verraden, wil ze terug vechten? Vecht ze misschien al terug en is Covid-19 de eerste slag? En zullen de gevechten steeds harder en dodelijker worden?” Onheilspellende vragen… “Ja inderdaad. Ziet de aarde ons nu meer als indringers dan als welkome gasten? Wil ze ons kwijt?” De mens als intruders, indringers, dus. “Volgens de wetenschap zou een aarde zonder mensen pas echt tot bloei komen. Wij zijn het probleem.” En of er ook een oplossing is? Gary grijnst. “Het album heeft echt geen happy ending, zeker niet.” En in de echte wereld? “Ik ben geen wetenschapper of expert, ik schrijf gewoon nummers, maar ik heb wel een mening. We moeten erover praten, het boven aan de agenda’s plaatsen, om onze leiders te dwingen zoveel mogelijk tijd te kopen voor onze kinderen. Die kinderen zullen het echte werk moeten doen. Zij zullen opgroeien met de gevolgen.” De actualiteit maakt het echter niet makkelijker. “Trump heeft ons teruggeworpen, we hebben tijd verloren. Hij draaide dingen terug die we al goed deden. We moeten die zaken weer oppakken en zijn vier jaar in de Oval Office terug draaien.”
Binnen een paar minuten heeft Gary, vader Gary, het een paar keer over kinderen, zijn kinderen. “Ja, ze hebben me meer bewust gemaakt van de ernst van de zaak.” Het idee van ‘Intruder’ komt zelfs voort uit zijn kinderen. “Mijn dochter schreef, toen ze elf was, een gedicht: ‘Earth’. Daarin legde de aarde aan andere planten uit waarom ze verdrietig was en waardoor ze zich in de steek gelaten voelde. Echt briljant. Toen kreeg ik het idee om het wat breder trekken en er een album over te maken.”
Science fiction heeft in Gary’s leven altijd een belangrijke rol gespeeld. Zo valt ook te lezen in zijn vorig jaar verschenen autobiografie ‘(R)evolution’. Hij leest en schrijft het zelf, en gebruikt het genre ook in zijn muziek. “Maar voor mij is ‘Intruder’ geen science fiction, juist door het realisme van klimaatverandering.” Het voorafgaande album ‘Savage (Songs from a Broken World)’ uit 2017 was dat wel. “Daar keek ik naar de wereld over honderd, tweehonderd jaar, na de grote Apocalyps. De aarde is vernietigd. Hoe zou de mensheid dan reageren? Welke wrede, verschrikkelijke dingen zouden we doen om te overleven? ‘Savage’ gaat dus niet specifiek over de gevolgen van klimaatverandering. Dat wilde ik met ‘Intruder’ juist wel. En er op een andere manier over praten, net als in het gedicht van mijn dochter.”
Zijn fascinatie voor de catastrofe van mens en aarde blijft groot, zelfs na het vastleggen van ‘Intruder’. “Ik denk dat ik hier op een volgend album ook verder mee zal gaan.” Hij leunt achterover en denkt zichtbaar na, fantaseert, fascineert: “Er komt een gevecht tussen de aarde en de mensheid. Hoe zou die eruit zien? Wat zal er gebeuren? Misschien ga ik weer terug naar de science fiction.” Een trilogie misschien?” Haha, ja misschien, al maakt het me wel nerveus, dat woord.”
Hoewel ‘Savage ‘en ‘Intruder’ thematisch en tekstueel zowel overeenkomsten als verschillen vertonen, liggen beide albums muzikaal dicht bij elkaar en vormen ze een natuurlijk vervolg op ‘Splinter (Songs From A Broken Mind)’ uit 2013. “Mijn manier van songwriting is hetzelfde, mijn stem, net als het totaalgeluid.” Dus geen radicale verandering. “En dat zal ik ook niet gaan doen. Ik ben tevreden zo. Ik probeer het alleen nóg beter te doen, ons geluidpalet nog uit te breiden. Gewoon doorgaan op dezelfde weg; waar of wanneer die ook eindigt.” Een weg, een sound, waarover Gary Numan zichtbaar tevreden is. “Maar het is niet alleen mijn sound. Ook Ade Fenton heeft een grote invloed erop. Hij is geweldig.” Gary werkt niet voor niets al sinds 2006 samen met deze producer. “’Intruder’ heb ik hier in LA geschreven en geproduceerd. En toen ging alles naar het Engelse Bath, waar Ade de sound beter maakte. Nóg beter, haha.”
‘Intruder’ zal op 21 mei 2021 wereldwijd uitgebracht worden. De eerste twee singles zijn intussen vrij gegeven: de titelsong en ‘I Am Screaming’. “Maar het meest karakteristieke nummer is ‘The Gift’. Het start rustig, en wordt met iedere regel groter en groter. En dan komt Görkem Şen erin, met zijn yaybahar.” De Turkse muzikant is één van de slechts vier gastmuzikanten op deze plaat, die zijn zelfgebouwde en zelfbenoemde akoestische snaarsynthesizer op meerder nummers bespeelt. “Hij is echt uniek. Dat soundpalet waar we het net over hadden. ‘The Gift’ gaat over Covid-19, één van de drie nummers die ik in die tijd heb geschreven. De rest was al klaar.” En juist dat is zo bizar: “Ik had al een nummer geschreven over een virus dat de wereld zou veroveren. Griezelig gewoon. Dat Corona kwam toen ik er eigenlijk al over aan het schrijven was…” Gary Numan laat met ‘Intruder’ een beangstigend actueel album op de wereld los.
