Close Menu
.: Maxazine :.
    Facebook X (Twitter) Instagram RSS
    maandag, juli 7
    Trending
    • Suzan & Freek tonen moed en muziek in Royal Park
    • Kane in de regen: een afscheid vol muziek, herinnering en verbondenheid
    • Anastacia schitterde op Nibe Festival dag 4
    • AIR laat muziek spreken in Eindhovens Klokgebouw
    • Album recensie overzicht: Tim Jago, Paul Carrack en meer
    • Win kaarten voor Hang Youth in Nieuwe Nor
    • Guus Meeuwis royaal in Royal Park
    • Neil Young energiek met jonge band in Mönchengladbach
    Facebook X (Twitter) Instagram
    .: Maxazine :.
    • HOME
    • Muzieknieuws
    • Concertverslagen
      • Festivals
        • ADE
        • Bospop
        • Brutal Assault
        • CityRock
        • Dour
        • Eendracht Festival
        • Festyland
        • Geuzenpop
        • Jera On Air
        • KempenerPop
        • Lowlands
        • Mundial
        • Paaspop
        • Pinkpop
        • The Brave
        • The Hague Jazz
    • Interviews
    • CD Recensies
      • Legendary Albums
    • Prijsvragen
    • Extra
      • Verjaardagen
      • @Enjoythismusic
    .: Maxazine :.
    You are at:Home»Muziek»CD Recensie»Lana Del Rey – Chemtrails Over The Country Club
    Lana Del Rey
    CD Recensie

    Lana Del Rey – Chemtrails Over The Country Club

    By Norman van den Wildenberg21 maart 2021

    Zes maanden na de eigenlijke release bracht Lana Del Rey afgelopen vrijdag eindelijk haar nieuwe album ‘Chemtrails Over The Country Club’ uit. De zevende alweer, en dat met de achtste inmiddels alweer in de planning. ‘Chemtrails Over The Country Club’ is de opvolger van het bejubelde ‘Norman Fucking Rockwell!’, dat in 2019 uitkwam.

    Met een half jaar vertraging heeft Team Del Ray de tijd gehad de productie tot in de puntjes te verbeteren en ja, dat is ook wel gelukt. Productietechnisch klinkt ‘Chemtrails Over The Country Club’ toch niet zoals je zou mogen verwachten. Het album lijkt opgenomen in een oude verlaten fabriek, waar weinig tot geen moeite is gedaan iets aan de geluidskwaliteit in de ruimte te doen. Een beetje zoals een artiest tijdens de soundcheck in een kale concertzaal klinkt, er vanuit gaande dat het publiek tijdens het echte concert het geluid wat warmte geeft.

    Het dromerige, waar Del Rey zo om bekend staat, is gebleven en dat is toch wel het grootste en krachtigste handelsmerk van de Amerikaanse. Melancholische emotionele indie-pop, waarbij het voor de neutrale luisteraar niet eens meer uitmaakt welk nummer de zangeres zingt. Dat is het manco van Lana Del Rey als ze echt hits wil scoren, maar tevens ook haar kracht. Het klinkt allemaal hetzelfde: dromerig, toonvast, melancholisch, haar zachte, wat hese, iele stem die haar muziek, doorgaans slechts door gitaar begeleid, draagt. Niet hitgevoelig, maar erg stabiele albums.

    Ook nu klinkt het geheel niet echt uitgesproken, inspiratieloos en op het eerste gehoor slaapverwekkend. Maar uiteindelijk is dat alles slechts uiterlijke schijn, want laag na laag wordt onthuld naarmate men het album langer en vaker afspeelt. Op de achtergrond is wat achtergrondzang te horen die de stem van Del Rey op een meer dan perfecte manier versterkt en juist dat is de kracht van Lana: haar stem, die ondanks de regelmatig gehoorde kritiek behoort tot een van de meest herkenbare en beste vrouwenstemmen van het moment.

    Op ‘Chemtrails Over The Country Club’ hoef je echt geen grote hits te zoeken, maar feitelijk hoef je dat bij Lana Del Rey al nooit echt. ‘Videogames’ was destijds zo’n uitschieter, en waarschijnlijk puur omdat het grote publiek in 2011 plots in de Indie-mood kwam, mede door artiesten als Mumford & Sons, Two Door Cinema Club, Thomas Dybdahl en Vampire Weekend en Lana Del Rey was daar een rustige, melancholische aanvulling op. Wellicht destijds een toevalstreffer, hoewel de hit daar eigenlijk toch tekort mee wordt gedaan.

    ‘Chemtrails Over The Country Club’ valt muzikaal goed op z’n plaats bij de fans van de Amerikaanse. En ook voor de niet-fans is het album best te pruimen. Laten we Lana Del Rey gewoon opzetten voor een rustig achtergrondmuziekje. Maar dan wel een achtergrondje vol muzikaliteit en klasse. (7/10) (Polydor)

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Previous ArticleFull Concert: Rammstein live @ Bizarre Festival, Germany (1996)
    Next Article Foxes brengt nieuwe EP: ‘Friends In The Corner’

    Related Posts

    Suzan & Freek tonen moed en muziek in Royal Park

    Kane in de regen: een afscheid vol muziek, herinnering en verbondenheid

    Anastacia schitterde op Nibe Festival dag 4


    RSS Muzikantenbank
    • Roestig! zoekt een 2e gitarist, toetsenist
    • A capella kwartet zoekt bas
    • Quality Musicians Wanted!
    • Ervaren gitarist zoekt band
    • Gitarist zoekt (punk) bandje
    Over ons
    • Disclaimer
    • Adverteren
    • Privacybeleid en gebruiksvoorwaarden
    Maxazine Regionaal
    • Brabant
    • Gelderland
    • Limburg
    • Noord
    • Noord Holland
    • Overijssel
    • Utrecht
    • Zuid Holland

    Maxazine is er ook in andere talen:



    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.