De Amerikaanse band Beach Fossils bestaat tien jaar en is bij het grote publiek wellicht niet zo bekend. In 2013 stond de band uit Brooklyn op het podium in het Amsterdamse Paradiso tijdens het London Calling festival. Beach Fossils bracht vier platen uit met een eigen onderscheidend zweverig melodieus indie rock geluid en trekt in het Amerikaanse clubcircuit volle zalen. Voorafgaand aan het optreden van Beach Fossils in de Texaanse hoofdstad Austin sprak Maxazine medewerker René Hoeflaak met oprichter, voorman, zanger, gitarist Dustin Payseur.
Eigen geluid
“Ik luister eigenlijk zelf niet zo vaak naar pop- of rockmuziek”, aldus het antwoord van Payseur op mijn vraag door wie en hoe hij zich laat inspireren bij het schrijven van Beach Fossils songs. “Beach Fossils wil immers een eigen geluid maken en dus wil ik mij zo min mogelijk laten beïnvloeden. Dat verklaart waarom ik naar rap en house luister haha. Onze muziek is ook niet echt in een hokje te stoppen. We nemen onze nummers overigens instrumentaal op. De vocalen volgen altijd als laatst”, aldus de 33-jarige Payseur.
Groepsproces
Payseur componeert doorgaans alle Beach Fossils songs zelf. Toch sprak hij in zijn laatste antwoord in de ’wij’ vorm. Want het componeren van de songs van het laatste album ‘Somersault’ was een groepsproces. “Dat ging eigenlijk op natuurlijk wijze. We wisselden regelmatig ideeën uit en voor we het wisten was ons album af. Wat daarbij ook hielp – en dat sluit aan op bij wat ik zojuist zei – hadden we vooraf geen idee hoe we wilden klinken. Het geluid kwam echt uit ons zelf. We gebruikten ook veel meer instrumenten dan bij eerdere albums”.
New York
“Het album ‘Somersault’ is gebaseerd op het leven in New York”, aldus Beach Fossils op haar website. “We leven en wonen er al jaren, er is zoveel te beleven. We hebben daar ook onze meeste fans. Het is eigenlijk niet meer dan logisch dat ons leven in New York ons en onze muziek beïnvloedt”, zei Payseur vanaf een luie bankstel in de backstage room van Mohawk, een bekend poppodium in Austin waarover ik later een artikel zal schrijven. “Het is sowieso een heel ander album. Veel nummers zijn bijvoorbeeld in fases geschreven. Soms verspreid over vier jaar”.
Onhandelbaar in Texas
Tijdens ons gesprek toerde Beach Fossils door Texas, ver weg van New York. Mijn vraag hoe hij zijn tournee in Texas ervaart leverde een verrassende ontboezeming op. “Texas is een compleet andere wereld in vergelijking met New York met telkens andere indrukken. Zelf ben ik sowieso ook anders op tournee. Zoals ik ook weer anders ben in de studio of thuis. Hoe ik ben hangt af van de situatie. Ik ben telkens iemand anders. Net als onze muziek, laat ik mij niet graag in een hokje stoppen. Op dit moment, tijdens deze tournee ben ik bijna maniakaal, destructief en erg druk. Een beetje onhandelbaar. Maar heel anders als thuis”, aldus Payseur, bijna verontschuldigend.
Show in plaats van ruzie
Net op het moment van deze persoonlijke ontboezeming voegen twee andere (nieuwe) bandleden, drummer Anton Hochheim en gitarist Tommy Davidson, zich bij het gesprek en vervolgt Payseur zijn antwoord enigszins verzachtend. “Ik haatte toeren. Er was altijd ruzie met de bandleden. Met deze nieuwe bandleden is de dynamiek heel anders dan bij voorgaande bezettingen. Er is nu meer focus op de show in plaats van ruzie maken”. Hochheim en Davidson knikten instemmend.
Europa
Beach Fossils reisde de laatste jaren zo’n beetje de hele wereld af. Van Tokyo tot en met Amsterdam. “We hebben nu geen plannen om in Europa te gaan toeren. Na deze tournee in Texas gaan we terug naar New York om een nieuwe plaat op te nemen. We brengen het album op mijn eigen label (RH: Bayonet Records) uit en dat heeft als voordeel dat er geen tijddruk is en we dus ook niet weten wanneer we weer gaan toeren”.
Luisteraars in Europa
Ons gesprek besloten we met de vraag of er verschil is in optreden in Amerika of Europa en wanneer de (uitverkochte) show van die avond geslaagd zou zijn. Fayseur. “Het verschilt zelfs van staat tot staat, hier in Amerika. In Amerika is het publiek doorgaans energieker, onrustiger en daarom minder respectvol in vergelijking met het Europese publiek. Daar wordt meer geluisterd. En vanavond ben ik eigenlijk pas echt tevreden na de show, als ik moe, voldaan en bezweet zoals na een sportwedstrijd, een biertje drink. Een heerlijk gevoel”.
Zwoele Texaanse avond
Dat moet vast goed gekomen zijn. Enkele uren later bezocht ik op een zwoele Texaanse lenteavond het uitverkochte optreden op het buitenpodium van Mohawk. Een meeslepend optreden met twee voorprogramma’s en voor een jong en van begin tot eind enthousiast publiek. En na afloop een lange rij voor de signeersessies met de bandleden van Beach Fossils. Dus dat biertje zal best gesmaakt hebben. Net als die van mij na afloop aan de bar.
Foto’s (c) René Hoeflaak
