Producenten Michael Varekamp en Wiboud Burkens, ook bekend als The Legends, hebben na onder meer ‘I’m a Soulman’ en ‘Billie!’ weer een show van formaat neergezet. Eén waarbij zij zelf op de achtergrond blijven. De show wordt gestolen door de zangers Yerry Rellum en Steffen Morrison, en de presentator, cabaretier Jeffrey Spalburg, die de rol van barman op zich heeft genomen. Ondersteund worden de heren door een uitstekende band, bestaande uit de al genoemde Wiboud Burkens (toetsen), Michael Varekamp (trompet), Yoran Aarssen (saxofoon), Eric Hoeke (drums), Manuel Hugas (bas) en Andrew Riezenbeek (gitaar). Dat staat garant voor een avond swingende en dampende soul met muziek van Marvin Gaye, James Brown en Stevie Wonder.
Maar bij de muziek alleen blijft het niet. De naam van het programma, ‘It’s A Man’s World’, vernoemd naar het bekende nummer van James Brown, geeft al meteen de lading van het programma weer. De setting is een bar, die wordt bestierd door presentator Spalburg, waar de mannen langskomen om over hun problemen te praten. Verteld wordt over de zware omstandigheden, waarmee de zwarte bevolking in de VS te kampen heeft gehad en nog steeds heeft. Geweld, armoede, racisme, discriminatie en verslavingen komen aan bod. De voormannen hier vertellen alle drie dat zij van hun moeders geleerd hebben om ondanks tegenslag hun rug recht te houden. Van hun moeders, inderdaad, want “It’s a man’s world, but it would be nothing without a woman or a girl”.
Geen van de drie soulsterren (Gaye, Brown, Wonder) heeft een makkelijk leven gehad. Bij Marvin Gaye wordt verteld dat hij paranoïde was en leed aan zijn verslavingen. Hij wordt vermoord door zijn eigen vader. Volgens Spalburg ‘uit liefde’. En James Brown was ‘a mean motherfucker’, vals, gemeen en dictatoriaal. Maar hij heeft prachtige nummers geschreven. En wie heeft er niet een favoriet nummer van Stevie Wonder, het blinde kindsterretje dat uitgroeide tot een wereldster en zich aan de stevige greep van Tamla Motown wist te ontworstelen.
En dan de muziek, want daar draait het toch allemaal om. Na de introductie door Jeffrey Spalburg gaat het meteen los met James Brown’s ‘Papa’s Got A Brand New Bag’, Marvin Gaye’s ‘I Heard It Through The Grapevine’ en Stevie Wonder’s ‘Superstition’. Dan is de beurt aan Yerry, die in nummers als ‘Innercity Blues’, ‘What’s Going On’ en ‘What’s Happening Brother’ een zeer indrukwekkend stuk Marvin Gaye weet neer te zetten. Hij haalt met gemak zowel de hoge noten als de laagste tonen. Samen met Steffen zingt hij vervolgens Stevie Wonders ‘Black Man’ en Browns ‘Sex Machine’.
Na de pauze is Steffen aan de beurt met het verhaal van James Brown en horen we o.a. ‘It’s A Man’s World’ en ‘Say It Loud’. Dit wordt gevolgd door Stevie Wonders ‘Pastime Paradise’, ‘Move On Up’ en ‘Signed Sealed Delivered’.
Overbodig te vermelden dat niemand meer kan blijven zitten en de hele zaal aan het dansen is. Afgesloten wordt de show door dampende versies van ‘I Feel Good’ en ‘Soul Power’. Een goed opgebouwde show, geregisseerd door Monique van Hinte, waarbij naast de muziek het verhaal van deze drie grote artiesten en hun strijd in het gesegregeerde Amerika centraal staat. Een absolute aanrader.
foto’s: Irene Witpaard
