Sommige platen wekken door hun titel niet direct de interesse op totdat je de begeleidende biografie leest. Samen met gitarist Jerôme Hol nam trompettist Michael Varekamp de dubbellaar ‘Elektra Part I & II’ op. Een volledig geïmproviseerde plaat met als basisidee een ontmoeting tussen Miles Daves en Jimi Hendrix. En dat gegeven klinkt al op zich superspannend! De albumtitel ‘Elektra’ verwijst naar de traditionele gewoonte van jazzmusici om er een tweede, elektrische band erop na te houden. Daarom wordt er op ‘Elektra’ veel gebruik gemaakt van elektronische effecten. Bijzonder aan ‘Elektra’ is tevens het album artwork, welke gebruikt is in een expositie van Justine Le Clercq.
Gitarist Jerôme Hol begon op zijn elfde met gitaar spelen en werd geïnspireerd door The Rolling Stones, Led Zeppelin, en Jimi Hendrix. Toen ontdekte hij de Jazz en studeerde daarop af op het Rotterdamse conservatorium. In 2003 won hij een Sena Guitar Award, nam een mini album op, en studeerde in New York bij Wayne Krantz, Hiram Bullock en Steve Cardenaz. In 2007 nam hij zijn eerste volledige album op en won daarmee de Amersfoort Jazz Talent Award. De jaren daarna speelde hij bij Kernkoppen, Bachelor Beats, en het Bguti Orchestra van jazz bassist Pieter Douma. Tevens stond hij met pianist Michiel Borstlap op het North Sea Jazz en speelde Hol in de band van Hans Dulfer.
Michael Varekamp ontdekte op zijn tiende de trompet en was daarbij geïnspireerd door de vroege New Orleans Jazz. Als jonge twintiger reisde hij met de groep Fra Fra Sound over de hele wereld en maakte zelf studiereizen naar India en New York. Door de jaren heen speelde Varekamp met vele Jazz bekenden zoals Lester Bowie en Scott Hamilton. Naast muzikant is Varekamp tevens beeldend kunstenaar en heeft hij een eigen theater productiebedrijf The Legends, waarmee hij voorstellingen als o.a. I’m a Soulman en MILES! Produceerde.
Niet alleen is improvisatie het uitgangspunt op ‘Elektra’, ook live is dit het uitgangspunt. Met behulp van beeldmateriaal, wat spontaan zal worden ingezet, ontstaat er een wisselwerking waarbij de verschillende disciplines elkaar inspireren. Zowel op dit album als Live zullen de heren worden bijgestaan door Michael Varekamp’s vaste begeleidingsband verder bestaande uit Erik Kooger op drums, Harry Emmery op bas, en Wiboud Burkens op toetsen.
‘Elektra Part I’ kenmerkt zich vooral door een relaxte mix van Jazz, psychedelica, en elektronische Lounge. Op titeltrack ‘Elektra’ hoor je het beste hoe goed de improvisatie is tussen, basgitaar, trompet, elektronica, en gitaar. Als even later een stevig drumspel zich inzet tezamen met psychedelische keyboard akkoorden en trompet, geeft dit een spannend effect aan de muziek. ‘Miles From Here’ lijkt de heren hun eigen instrumentale Deep Purple’s ‘Child in Time’ met een rustige opbouw van psychedelische effecten, trompet, keyboard en gitaar en zich uiteindelijk halverwege versnelt met een opvoerend drumspel. Een lekkere track die de luisteraar een heerlijke trippy gevoel geeft. ‘Elektra Part I’ wordt met ‘In Orbit’ afgesloten en is een volledig uit elektronische soundeffect opgebouwde outro bestaande uit het geluid van een kloppend hart en ondersteunend met lichte elektronische geluiden.
Op ‘Elektra Part II’ komt een wat steviger sound om de hoek kijken en lijkt er een meer prominentere rol weggelegd voor de gitaar. Op ‘Space Cowboy No.1’, ‘Black Madonna’ ‘Americana’ laat Jerôme Hol een gitaarsolo horen onder de lekker vloeiende sound van Michael Varekamp’s trompetspel en een prettig stuwende baslijn van Harry Emmery en weer een uitstekend afwisselend drumspel van Erik Koogers. Met deze combinatie bezorgen zij de luisteraar gewoon kippenvel op de track ‘Black Madonna’. Wat een geweldige combinatie die de luisteraar gewoon daadwerkelijk doet overrompelen. ‘Space Greace’ doet zijn naam eer aan door louter en alleen de psychedelische sound op de voorgrond te laten treden met typische soundeffects onder een rustige gitaarsound en basslijn. Tevens is er op deze track meer een prominentere rol weggelegd voor de trompet en lijkt deze gedurende de gehele track als verdere leidraad te dienen.
Afsluiter ‘The Sun & The Moon’ vat mooi alle verschillende stijlen van dit album samen, waarin elke muzikant voldoende gelegenheid krijgt om zijn kunsten te vertonen, en sluit daarmee ‘Elektra Part II’ af.
Het is natuurlijk overbodig om te vermelden dat je van experimentele Jazz wel of niet houdt, maar ‘Elektra Part I & II’ is echt een aparte, spannende mix wat je raakt of volledig koud laat. Een tussenweg is er niet. Toch weet ik zeker dat Michael Varekamp met zijn album een breed scala aan muziekliefhebbers zal aanspreken. Fans van Jazz en experimentele Jazz uiteraard, maar ook jaren 60’ rockliefhebbers van bands als Deep Purple, Jefferson Airplane en The Doors kunnen hier ook zeker iets mee. Mij beroerde deze spannende mix enorm met zijn prettige afwisseling in al die verschillende stijlen en nam mij, als luisteraar zijnde, echt mee op een muzikale trip. Wat een klasse! En dus daarom… (10/10) (Sound of Art Records)
