De strak blauwe lucht en felle zon hadden hun invloed op de zondag van Lollapalooza: veel mensen droegen de gele hoedjes die door een radiozender ter beschikking waren gesteld. Het was een mooie dag om te genieten van het straattheater op het festival. De artiesten van Birdmen deden photobombs met behulp van een levensgroot vogelskelet. Bij Sol’air dansten drie dames aan touwen in de lucht. En Moritz und das alte Problem bracht een verbazingwekkend goede combinatie van blazers en een zangeres met een megafoon.
Op Mainstage 2 stond Rag ‘n’ Bone Man klaar om de later aangekomen festivalgangers soulful de dag in te begeleiden. De krachtige stem van zanger Rory Charles Graham trok deze middag een wat oudere crowd aan.
Een heel ander publiek vonden we bij Dua Lipa. Hier stonden vooral piepjonge jongens en meisjes de longen uit hun lijf te schreeuwen, nog voordat ‘Blow Your Mind’ ingezet werd. Dua Lipa bracht haar niets-aan-de-hand-muziek in weinig verhullende kleding en onder begleiding van danseressen. De kinders bij het podium vonden het prachtig.
Later op de middag hoorden we Friendly Fires met hun Indie rock op het Alternative Stage. Dit optreden was in meerdere opzichten bijzonder. Wat gelijk opviel was dat het geluid van de microfoon niet goed stond afgesteld, waardoor de zanger nauwelijks hoorbaar was. Dit weerhield hem er echter niet van om volledig uit zijn dak gaande door ‘Lovesick’ en ‘Jump in the Pool’ heen te swingen. Bij ‘Can’t wait Forever’ haalde zanger Ed MacFarlane er een cowbell bij, die deed denken aan Saturday Night Live met More Cowbell. MacFarlane werd ondersteund door geweldige percussionisten, waardoor de band live interessant bleef.
Eindelijk was het tijd voor rock ‘n roll! Liam Gallagher betrad het podium en begon zonder poespas aan ‘Rock ‘n`Roll Star’ te zingen. Het publiek dat voor Liam gekomen was, is boven de 35 jaar en duidelijk fan van Oasis. Ze werden niet teleurgesteld: alle grote Oasis hits kwamen voorbij: ‘Morning Glory’, ‘Some Might Say’, ‘Champagne Supernova’, alleen ‘Wonderwall’ kwam wonderbaarlijk genoeg niet langs. De liedjes werden op de voor Liam typische wijze gezongen: handen op de rug, ongeïnteresseerd kijken en gaan. En dat werkte.
Imagine Dragons zanger Dan Reynolds kwam gekleed in een kort broekje het podium op rennen. Het veld voor Main Stage 2 stond hel-le-maal vol. Dan Reynolds had ook meteen een boodschap voor het publiek; Vandaag was het concert een ‘safe space’, politiek, klasse, ras en geaardheid deden er vandaag niet toe. Woord voor woord werd het eerste nummer ‘Radioactive’ meegezongen, net als elk nummer dat volgde. Het is een beetje pop, een beetje rock, een beetje dance… en daarom was iedereen in het diverse publiek tevreden.
Op het Alternative Stage vond wellicht het beste optreden van het hele festival plaats: singer-songwriter Fink legde in een uur durende set zijn ziel bloot en raakte het publiek. De stem was rauw, de gitaren donker en de nummers werkten hypnotiserend.
De hekkensluiter van Lollapalooza 2018 was Kraftwerk. De jongere mensen in het publiek vroegen zich af wie of wat Kraftwerk is, maar waren die vraag al snel vergeten zodra de muziek door de boxen klonk. Het legendarische Kraftwerk deed de tijden van voor de trance en techno herleven en brachten klassiekers, zoals ‘The Man-Machine’. De muziek werd natuurlijk begeleid door prachtige bij Kraftwerk horende 3D Videokunst en daarmee is Kraftwerk zelf tot een levend museumstuk geworden. Een mooie afsluiting van een prachtig festival.
Foto’s (c) Armelle van Helden
