In 2015 trad Roger Hodgson voor het eerst in zo’n 18 jaar (destijds de Oude Zaal van de Melkweg) weer op in Amsterdam. Koninklijk Theater Carré overviel hem zo, dat de legende een half jaar later alweer terugkeerde naar het Amsterdamse theater. Ook in 2017 speelde de oud-frontman van Supertramp tweemaal in Carré, en ook dit jaar deed de muzikant Carré tweemaal aan. “Amsterdam is one of my favourite cities in the world, and Carré is one of my favourite venues”, gaf Hodgson als reden aan. Terecht, want Koninklijk Theater Carré mag gezien worden als een van de allermooiste zalen ter wereld. Twee maal een uitverkochte zaal viel de Brit ten deel. Verdiend, want Hodgson zette wederom een show neer die verleden en heden verbond.
Na een korte aankondiging van Mr Top 40, Erik de Zwart, verscheen Hodgson in kraakhelder wit op het podium. De Zwart, niet alleen omdat hij de muziek van Hodgson als DJ en zenderbaas altijd hoog in het vaandel had staan, maar natuurlijk ook omdat het zijn concertagenda was die de ‘Fools Ouverure’ tot een wekelijks moment bombardeerde. Het was voor de echte fans waarschijnlijk geen verrassing dat de inmiddels 68-jarige zijn concert aanving met ‘Take the Long Way Home’ uit 1979. Het was de opening van een tweeënhalf uur durende show vol hoogtepunten.
Roger Hodgson begroette het publiek alsof hij ze vaker had gezien en deels was dat ook zeker het geval. De sympathieke muzikant begroette enkele mensen uit het publiek, en kreeg de lachers meermalen op zijn hand. Ontspannen gooide Hodgson de hits van Supertramp door de mooie theaterzaal, afgewisseld met albumtracks, alsmede enkele eigen nummers, als ‘Along Came Mary’, ‘Had a Dream (Sleeping With the Enemy)’, ‘In Jeopardy’ en het prachtige ‘Death and a Zoo’. Het progressieve rocknummer, met de vraag of een dier beter dood of in gevangenschap zou zijn, was een van de hoogtepunten van de avond.
Hodgson had voor deze tournee enkele nieuwe gezichten in de band. Michael Ghegan (saxofoon en toetsen) en Ray Coburn (toetsen) leken echter al jaren in de band te zitten en deden niet onder voor Aaron Mcdonald en Kevin Adamson, die deze tour vrijaf hadden genomen om tijd met hun families te hebben. Vooral Ghegan maakte grote indruk met zijn sax-spel en indrukwekkende collectie saxofoons.
Waar Hodgson voor de pauze de vele hits er al doorheen leek te hebben gespeeld, ‘School’, ‘Breakfast in America’ en ‘Logical Song’, bleek het slechts het topje van de ijsberg. ‘Hide in your shell’ werd opgedragen aan twee fans die die dag 25 jaar bij elkaar waren, en Hodgson bespeelde het publiek met woord en zang. Roger heeft natuurlijk het geluk het gros van de Supertramp-hits te hebben geschreven en hij heeft met Rick Davies dan ook de afspraak zijn eigen nummers te kunnen blijven spelen. Het is wellicht de reden dat Hodgson en band inmiddels populairder zijn dan de overgebleven Supertramp, waar Davies van de originele vier slechts nog onderdeel van is. Gelukkig maar, want Roger Hodgson heeft na een carrière van bijna 50 jaar nog niets ingeboet qua stem.
Na de pauze ging het dak er af en de stoelen werden door het publiek al snel verlaten. Een rustmomentje met het melancholische ‘Even in the Quietest Moments, van het gelijknamige album, leidde via ‘Had a Dream’ en ‘Dreamer’ naar het spektakelstuk van de avond ‘Fool’s Ouverture’. De ruim 10 minuten durende kleinste maar mooiste rockopera ter wereld werd vanaf de eerste tonen enthousiast ontvangen door het uitverkochte Carré. Voor het eerst door Hodgson uitgevoerd tijdens de Night Of the Proms in 1991, staat het nummer sinds een jaar of tien structureel op Hodgson’s setlist, en terecht. Slechts 58 keer live uitgevoerd tijdens concerten van Supertramp zelf is het nummer geworden tot signatuurstuk van de Britse muzikant. Het stuk was echter helaas wel het einde van de officiële setlist. Roger eindigde daarmee precies hoe het hoorde, met het hoogtepunt.
Na een korte onderbreking kwam er natuurlijk toch een toegift in de vorm van ‘Give a Little Bit’ en natuurlijk ‘It’s Raining Again’, waarbij de goedlachse Hodgson zich lachend verontschuldigde voor het weer in Amsterdam. Het was een perfecte afsluiting van een even zo perfecte avond. Organisator Live in Europe had er wederom goed aan gedaan de Brit driemaal in ons land te boeken voor Hodgson in juli weer op tournee vertrekt naar de USA. Nadat de laatste tonen van ‘It’s Raining Again’ uitdruppelden was een vol Carré het unaniem eens: Roger Hodgson bracht het verleden naar het heden, en deed dat op sublieme wijze!
