Een theater concert in een popzaal. Vaak is het beter om staand een concert te beleven maar de insteek die Her Majesty heeft is begrijpelijk. Crosby, Stills, Nash & Young staan bekend om hun meerstemmige zang en songs die ergens over gaan. Hoe kun je dat beter tot je nemen als zittend? Voordeel: Geen gepraat, want bij staande concerten is het geroezemoes een niet uit te bannen stuk dat menig liefhebber tot wanhoop drijft. Toch ben ik verrast dat het een staand concert is zelfs met pauze. De heren zijn gewend in theaters op te treden, dus voor de band ook een aangename verrassing dat het wat meer sfeer geeft. Podium De Gigant in Apeldoorn was uitverkocht en staand kunnen er meer mensen in, zodat er uiteindelijk meer mensen konden genieten van deze heerlijke muziekavond.
De heren Crosby, Stills, Nash & Young zijn inmiddels multimiljonair en zijn sinds dit jaar uit elkaar wegens de nodige irritaties over en weer. Aan Her Majesty de eer om hier een vervolg aan te geven. Gedurfd, want het komt niet veel voor dat gelauwerde artiesten als coverband door het leven willen gaan. Het is dan ook een project waarin de liefde voor muziek uit die tijd hen tot dit project inspireerde. Eerder deze maand was een aantal leden ook al te gast bij 40 jaar The Band waarin ‘The last waltz’ integraal ten gehore werd gebracht. Vanavond staat ‘Deja Vu’ centraal.
Her Majesty bestaat al een aantal jaren met onder andere Jelle Paulusma, Bertolf en Diederik Nomden. Eerder speelden ze Beatles-nummers. Een band die dus met name verliefd is op de betere singer-songwriter songs. De jaren zeventig, waarin de plaat uit kwam, weten de heren qua muzikale sfeer goed neer te zetten. Gestart wordt met een aantal songs uit de voorperiode van Crosby, Stills, Nash & Young, waarbij onder andere ‘Eight miles high’ van de Byrds voorbij komt. Verder de Hollies met ‘On a carousel’ en tenslotte de band Buffalo Springfield waarin Neil Young en Stephen Stills samen zaten. Al ras begon het hoofdthema, het integraal spelen van ‘Deja vu’ waarbij kant A voor de pauze werd gespeeld en na de pauze kant B.
Het is duidelijk geworden dat deze eerste plaat van Crosby, Stills, Nash & Young niet alleen maar mooie nummers in zich heeft. Met name kant A is fraai met ‘Carry on’ en ‘Teach your children’ Het hoogtepunt van de avond zijn de Neil Young nummers. Het vierde nummer van kant A ‘Helpless’ wordt prachtig vertolkt door Jelle Paulusma. Gaandeweg wordt ook wel duidelijk dat er maar weinig luisterliedjes gemaakt zijn door Crosby, Stills, Nash & Young op hun eerste plaat uit 1970. ‘Always cut my hair’ is rockend met een stevig keyboards fundament. ‘Stardust’ voor de pauze is doorsnee en na de pauze blijkt toch wel dat kant A verreweg het mooist is. Alleen het ‘4+20’ nummer van Graham Nash en ‘Our House’ steken er boven uit op kant B en de rest is niet bijzonder. Crosby, Stills, Nash & Young hadden nog niet door dat met name hun meerstemmige zang hun grootste kwaliteit was in die tijd en bij rockende nummers komt dat niet uit de verf.
De protest song ‘Ohio’ van Neil Young over de het neerslaan van een demonstratie met doden over de oorlog in Vietnam op de campus in Ohio s een vlammende en pakkende song. ‘Heart of Gold’ van de Neil Young’s plaat Harvest is een tweede hoogtepunt van de avond. Harvest zou een goede keuze zijn om de volgende keer uit te putten. ‘Deja Vu’ heeft dan wel een klassieker status maar valt in het niet bij de nummers die Neil Young in 1972 op plaat zette. Her Majesty heeft wel door waar de kracht zit want de afsluiter ‘Find the cost of freedom’ en de toegift ‘Blackbird’ zijn de andere 2 hoogtepunten van de show. Bij deze twee laatste hoogtepunten staan de akoestische gitaren centraal ter ondersteuning van hun prachtige meerstemmige zang. Volgend jaar gaan de heren verder met cherry picking uit de catalogus van Crosby, Stills, Nash & Young. Ongetwijfeld wordt dat een nog betere avond want op ‘Deja Vu’ staan nog iets te veel doorsnee nummers waarin de meerstemmige zang niet tot zijn recht komt.
Foto’s (c) René Obdeijn
