Zomaar een doordeweekse donderdagavond in Amsterdam, De Melkweg was het ‘toneel’ en Vintage Trouble de band die het vermaak zou gaan verzorgen. Zanger Ty Taylor en consorten, inmiddels niet echt onbekend meer in Nederland mede door hun “one minute of fame” in DWDD, geven tijdens hun Europese tour slechts één concert in Nederland.
Vintage trouble, opgericht in 2010 in Venice Beach L.A. maakt rhythm & blues/retro rock met een swingend soul sausje doorspekt met heerlijke rauwe gitaarsolo’s. De muziek past in de sfeer van zweterige “juke joints” en roept herinneringen op aan vervlogen tijden met een authentiek geluid. Zeer toegankelijk voor een diversiteit aan liefhebbers van muziek. Dat is hoogstwaarschijnlijk de reden geweest dat zij support act waren voor o.a. The Who en AC/DC, maar ook tijdens hun optredens op Bospop en Paaspop hebben zij vele harten veroverd in Nederland.
Slydigs warmt goed op
Deze avond hadden zij hun eigen support act, Slydigs meegebracht. Een vermakelijke viermansformatie die met een leuk portie lef lekkere uptempo muziek speelde met herkenbare ritmes en refreintjes. Maar ook een slowblues nummer schuwden de heren niet waarbij de drummer achter zijn drumstel vandaan kroop om een toontje mee te zingen. De zaal was half gevuld, het balkon nog afgesloten en de sfeer gemoedelijk. Grappig om te zien dat een aantal mensen in het publiek gekleed was in duidelijk herkenbare AC/DC shirts. Tijdens dit optreden bleek de zaal volgestroomd te zijn en het publiek verdubbeld. Toch een uitverkocht huis? Het was duidelijk dat het publiek speciaal voor Vintage Trouble was gekomen. Om meer ruimte te creëren worden de balkons ook open gegooid. Geen overbodige luxe zoals later bleek.
-
- Foto (c) Rob Sneltjes
The vibe van deze band blijkt al vanaf het eerste nummer `Soul Serenity` en na `Blues Hand Me Down` legt frontman Sly Taylor uit dat we hier niet zijn gekomen voor een optreden of concert maar een `danceparty`! Zijn dynamische snelle dans- en voetenwerk is gewoon bijna onwerkelijk en van acrobatisch niveau. Niet te evenaren of te volgen en echt onmogelijk om zelf stil te blijven staan, wat een dynamiek vanaf de eerste tonen.
Vintage Trouble recht uit het hart
Geen gelikte en geregisseerde show, maar vanuit het hart, recht in het hart van het publiek. En….dat allemaal ook nog eens strak in het pak! Ty Taylor (zang ….en dans), Nalle Colt (gitaar), Rick Barrio Dill (basgitaar) en Richard Danielson (drums) blijken goed in wat ze doen, zijn professioneel maar laten je bovenal muziek beleven en hebben hier zelf duidelijk heel veel plezier in. Met een nummer als `Another Man’s Words` weten ze zelfs ook nog een gevoelige snaar te raken. Maar `Run Like The River` zorgt voor een echte climax, als Sly een paar keer om een wave vraagt om zich vervolgens letterlijk in de armen van het publiek te werpen en al crowdsurfend door de zaal beweegt. Een leuke vlotte spontane meid in het publiek wordt uitgenodigd tot een privé dans met Ty midden in de zaal. Ze gaat los en iedereen klapt en doet mee.
Het in augustus uitgebrachte album ‘1 Hopeful Rd’ klonk al lekker, heeft een eigen karakteristiek geluid maar verbleekt gewoon bij de energie en passie die vrijkomt bij een live optreden van Vintage Trouble. Voor elke rock-, blues- en soul liefhebber iets om op de bucketlist te zetten. Dit moet je gewoon mee maken, al is een waarschuwing op zijn plaats, het doet naar meer verlangen.
Natuurlijk wordt het toetje niet vergeten maar na `Nobody Told Me`en `Pelvis Pusher` als toegift houdt het muzikaal echt op voor deze avond. Toch bleek dit niet het sein om de jas aan te trekken en huiswaarts te keren. De heren van de band spoeden zich naar de entree van de Melkweg waar zij een ieder die dat wil de hand schudden maar ook geduldig elke gekochte vinylschijf signeren en poseren voor de foto’s.
Face to face blijkt pas echt hoe charismatisch ze eigenlijk zijn. De Meet and Greet met Vintage Trouble verloopt soepel, geordend en professioneel en natuurlijk is het heel slim om je publiek te verwennen en te koesteren, al was het maar omdat zij het brood op de plank voor een muzikant betekenen. Maar het is wel scherp van ze dat ze precies weten te vertellen met welk nummer je stond mee te zingen en te swingen. Dit stukje persoonlijk contact werd echt gewaardeerd door het publiek.
Wie nog geen fan was is het na deze avond zeker geworden, en na afloop zag je enkel blije gezichten en in de tram richting centraal station werd nog steeds gezongen door enkele bezoekers. Een heerlijke avond live muziek zoals het bedoeld is.
© Foto’s Rob Sneltjes
