Het afgelopen jaar is het hard gegaan voor de Amsterdamse psychedelische bluesrock band My Baby. Hun tweede album ‘Shamanaid’ dat in het voorjaar van dit jaar verscheen werd goed ontvangen. In april nam Seasick Steve ze op sleeptouw door ze als support act mee te nemen tijdens zijn Britse tournee en als dat nog niet genoeg was mocht de band ook nog eens optreden op het Glastonbury festival. Dit najaar doet de band nog eens een clubtour erbij langs Nederlandse en Britse poppodia. Als onderdeel daarvan stond de band vrijdagavond in een uitverkochte Tivoli de Helling in Utrecht.
Rond 20:45 komen gitarist Daniel Johnston en drummer Joost van Dijck het podium op voor een intermezzo als intro. Na een aantal minuten komt zus en frontvrouw Cato van Dijck het podium op en begon de band met ‘Panggajo’ waarna er van het vorige album ‘Loves Voodoo’ het nummer ‘No Depression werd gespeeld. Het duurt even voordat de band los lijkt te komen. Dat gebeurde toen de band het nummer ‘Remedy’ waarbij het publiek voorzichtig het refrein meezong. Achter de band hing een decorstuk waarop het hele optreden lang psychedelische grafics werden vertoond.
My Baby is hier en daar ook een experimentele band. Tijdens ‘6×2’ speelde Daniel op een zogeheten cigar box guitar, en Cato ruilde d’r gitaar in voor een viool. Daarna kwam er met het akoestische ‘Mad Mountain Thyme’ het meest sobere nummer van de avond want het woord sober zou de rest van de avond niet meer voorkomen. Hierna werd het misschien net iets te veel een jamsessie wat weer veranderde bij de Bob Dylan cover ‘Masters of War’ waarbij beelden van kruisraketten op het decor verschenen.
Het publiek werd vanaf dat moment ook losser. Bij ‘Uprising’ ging het spreekwoordelijke dak er vanaf. Dat werd zowel op het podium als in de zaal vast gehouden met de daarop volgende twee songs ‘Juno Moneta’ en ‘Seeing Red’. De band heeft op dat moment de zaal volledig gewonnen. Een toegift kon niet uitblijven, dus kwam de band terug om enkel nog het toepasselijke ‘Leave For Good’ te spelen. Waarbij Cato aan het einde nog ‘Everyday People’ van Sly & the Family Stone improviseerde.
Het duurde aan het begin even voordat de band de smaak te pakken had. Midden in de set waren nummers hier en daar net iets te lang uitgespannen. Maar aan het einde van de avond bewees My Baby een overtuigende liveband te kunnen zijn die uiteindelijk goed op stoom kwam.
Foto’s (c) Armelle van Helden, Maxazine.nl
