Na het uiteen gaan van de emo-rockband My Chemical Romance in 2013, gevolgd door een periode van alcohol en drugsverslaving die hij te boven gekomen is, gaat Gerard Way solo. Vanavond speelt hij in Melkweg, maar niet alleen, want hij heeft een complete band bij zich, The Hormones. Naast zijn muziek maakt hij ook comic books, en heeft daar zelfs een prijs mee gewonnen. Hij is getrouwd met Lindsey Ann Way (aka Lyn-Z), bassist bij Mindless Self Indulgence.
Vanaf het Leidseplein is de rij voor Gerard Way al zichtbaar, en deze zal alleen nog maar langer worden in het half uur voordat de deur van Melkweg open gaat. Direct na het opengaan van de deur, komen de fans rennend de zaal binnen, om een mooi plekje vooraan te bemachtigen. Nothing But Thieves, een Britse band die Americana speelt, staat in het voorprogramma. Zij spelen songs met namen als ‘If You Don’t Believe, It Can’t Hurt You’, ‘Graveyard Whistling’, ‘Itch’ en ‘Emergency’. En dan switchen we naar een Amerikaan die Britpop maakt, Gerard Way dus.
Het solo-debuutalbum ‘Hesitant Alien’ kwam op 1 oktober 2014 uit. Hierop horen we minder emo en meer glamrock en britpop. De Invloeden van Smashing Pumpkins, David Bowie, Pulp en Morrissey zijn duidelijk hoorbaar. Zijn band The Hormones bestaat uit Ian Fowles op gitaar, bassist Matt Gorney, drummer Jarrod Alexander en James Dewees op keyboard. Deze laatste twee speelden ook bij My Chemical Romance.
Bij opkomst van Gerard Way is het een gegil van jewelste. Hij is in een enorm goede bui. De songs ‘Kid Nothing’, ‘Zero Zero’, ‘Millions’ en ‘Piano Jam’ (of ‘Ambulance’) klinken mooi, waarvan de laatste me echt kippenval bezorgd. Zijn debuutsingle ‘Action Cat’ ontbreekt uiteraard ook niet. Ineens klinken de eerste tonen van Disney’s animatie Frozen, ‘Do You want to build a Snowman?’: Gerard en de zaal beginnen uit volle borst mee te zingen. Vooraan bij de barrier deelt de security water uit, wat zeer welkom is, want er is al een meisje flauw gevallen. Bij de song ‘Get the Gang Together’ wordt de zaal een deinzende massa, Gerard springt op en neer op het podium, en sluit het af met een handkus: ‘You are lovely!’. ‘Maya the Psychic’ is een mooi intense song, waarvan Gerard zegt: ‘Vroeger was een psychische aandoening een stigma, maar gelukkig is dat nu wel aan het veranderen. Zoek iemand op als je het even niet ziet zitten, ga naar een psycholoog’.
Gerard vertelt tussen neus en lippen door dat er in de herfst een nieuw album komt. Als de laatste noot voor de biss klinkt, vormt de zaal als lijkt het afgesproken allemaal een hart met beide handen boven het hoofd. Gerard bedankt de zaal voor de mooie avond die ze hem bezorgen, maar andersom ook: ‘Thank you for the Magical Night, Gerard!’
Foto’s (c) Armelle van Helden/Maxazine
