In de media is men veelal lyrisch over de experimentele Texaanse gitariste Sarah Lipstake die onder de naam Noveller een vernieuwend album Fantastic Planet uitbrengt met vaak dromerige gitaarlijnen met als achtergrond een muur van elektronische muziek. Geen muziek om de draaien tijdens de afwas, maar meer om intens naar te luisteren.
Het album bevat uitermate sfeervolle filmische muziek, je hebt voortdurend het idee dat je naar een soundtrack van een onconventionele film luistert. Op de productie is weinig aan te merken behalve dat de elektronische achtergrondmuziek soms net iets te dominant is, bijvoorbeeld op het nummer ‘Rebicon’.
Het album opent met het nummer ‘Into The Dunes’ dat meteen een van de hoogtepunten is met mooi, helder gitaarwerk van Sarah tegen de onheilspellend klinkende achtergrond. ‘Concrete Dreams’ is een ander hoogtepunt, een nummer dat doet denken aan de vroege Pink Floyd. Het valt te prijzen dat een gitariste een andere weg durft te bewandelen dan de meeste opkomende jonge gitaristes.
Fantastic Planet is ook best gedurfd en vernieuwend maar toch net iets te weinig gevarieerd en sommige nummers zijn net iets te lang uitgesponnen zoals ‘Pulse Point’ dat bijna 7 minuten duurt . De muziek wordt dan op een gegeven moment voorspelbaar en de verrassing ebt langzaam maar zeker weg Als Sarah Lipstate deze muziek zou weten te combineren met “traditionele” muziek zou het allemaal nog interessanter kunnen worden . Deze CD, die overigens ook op vinyl te verkrijgen is, is heerlijk experimenteel, maar boeit net iets te weinig omdat Sarah duidelijk binnen grenzen blijft die zij zichzelf heeft opgelegd.
Noveller- Fantastic Planet (Fire Records) (6/10)
