Bij de naam Chris de Burgh weet iedereen wie we bedoelen. Toch is de in Argentinië geboren Ier een typisch voorbeeld van een one-hit wonder. Slechts ‘The Lady in Red’ bereikte de hitparades, hoewel ‘The head and the heart’ ook wel bekend is bij velen. ‘The Hands of Man’ is De Burgh’s 21e studio album, maar zal ook hiermee geen tweede hit kunnen scoren. ‘The Hands of Man’ is echter geen album om zomaar aan voorbij te gaan.
‘The Hands of Man’ is opgedeeld in 2 gedeelten, ‘Sunrise’ en ‘Sunset’ en ondanks dat we bij De Burgh direct zouden denken aan rustige popballads, brengt de zanger ook verschillende tracks die je niet zomaar zou verwachten bij de inmiddels 66-jarige zanger. Het kerstnummer ‘When the dream is over’ is voor kerst wellicht een mooi exemplaar,m aar komt op een verder ‘normale’ cd wellicht wat zoetsapig over. Heel wat anders dan bijvoorbeeld ‘The Keeper of Keys’. Met Chris Porter (George Michael, Pet Shop Boys, Simple Minds) achter de knoppen is het album strak in de hand gehouden qua productie.
Opener ‘The Hands of Man’ trekt qua onderwerp wat richting ‘Spanish Train’ uit 1975 en het gehele album doet wel vaker terugdenken aan de tijd van ‘Moonfleet’ Op ‘The Hands of Man’ wordt flink terug gegrepen naar de middeleeuwen. ‘The Fields of Agincourt’ (In het Nederlands Azincourt) pakt De Burgh flink uit, hangt hier en daar naar Ravel’s ‘Bolero’. Ook thema’s als religie worden niet geschuwd, maar toch weet Chris de Burgh nergens echt de aandacht vast te houden. De zanger wisselt te veel van stijl, onderwerp, probeert hier en daar en ondanks dat elk nummer an sich niet slecht is, is de samenhang ver te zoeken. Op single-niveau staan er best wat sterke tracks op en had de zanger de plaat ook daadwerkelijk gescheiden en wellicht ieder van de twee aangevuld met wat albumtracks, had het wat meer kunnen worden. Nu is ‘The Hands of Man’ een warboel van aardige tracks. Niet meer. (6/10) (Butler Records)
