Deze week verschijnt ‘Big Music’, het zestiende album van de Simple Minds. De CD krijgt lovende kritieken. Het energieke ‘Big Music’ wordt wereldwijd gezien als de beste CD van de Schotten sinds hun hoogtijdagen in de jaren tachtig. Een periode waarin de band hitlijsten aanvoerde, miljoenen platen verkocht en stadions deed vollopen. Voor Maxazine sprak René Hoeflaak met de twee frontmannen van het eerste uur: zanger Jim Kerr en gitarist Charlie Burchill. ‘Big Music is een verzameling van ideeën’
RH: “Om te beginnen wil ik jullie graag bedanken, want na het luisteren van ‘Big Music’ voel ik mij weer 25. Ik schrijf dat ook in mijn recensie voor Maxazine. Hoe is dat gevoel bij jullie?”.
Jim: “Het klopt wel, dat we ons de laatste tien jaar jonger zijn gaan voelen en meer vernieuwen, dan pakweg de tien jaar daarvoor. Dat heeft ook te maken met het feit, dat we ons weer meer focussen op de dingen die we echt leuk vinden. En dat is muziek maken. Daar krijgen we energie van. Toen we 25 waren bestond ons leven uit niets anders dan songs schrijven, optreden, reizen, soundchecken en opnemen etc. Tien jaar later was dat gewoon anders. We hielden ons met van alles bezig, dus niet alleen met muziek. En daarnaast is het zo, dat we ons in toenemende mate vereerd voelen dat we nog altijd voor volle en enthousiaste zalen spelen. Ook dat geeft energie”.
RH: “De fans hebben vijf jaar op een nieuw album moeten wachten. Het wachten is beloond met een energiek en optimistisch album die herinnert aan de Simple Minds van jaren tachtig. Hoe zijn de songs van ‘Big Music’ tot stand gekomen?”.
Jim: “Vroeger schreven en produceerden we onze nummers in een afgebakende periode, bijvoorbeeld een maand. ‘Big Music’ is eigenlijk een verzameling van ideeën van de laatste jaren en het resultaat van een geleidelijk proces. Beetje voor beetje werd ook duidelijk wie ons zou gaan helpen met het uitwerken en het opnemen van die ideeën. Vergelijk het met het gooien van verf tegen de muur. Langzaam ontstaat er een mooi schilderij”.
RH: “Eén van de producers van ‘Big Music’ is Steve Hillage. Hij produceerde in 1981 voor de Simple Minds het baanbrekende album ‘Sons and fascination/Sister feelings call’. De andere producer is Steve Osborne, die onder meer heeft gewerkt met U2, The B-52’s, Suede en Vanessa Carlton”.
Charlie: “Voor de eerste uitwerking en opnamen van de songs verbleven we een aantal weken met Steve in de studio. Vervolgens gingen we op tournee. Daarna rondden we de opnamen verder af met Steve Osborne. Hij zette het puntje op de i en met hem maakten we er uiteindelijk één geheel van”.
RH: “Ook Iain Cook, gitarist en toetsenist van de Schotse synthpopband The Chvrches werkt mee bij op ‘Big Music’. Zijn invloed is goed te horen. Was het een bewuste keuze om hem er bij te betrekken?”
Jim: “We kennen elkaar al een jaar of vier, vijf. Ik heb hem leren kennen in een periode dat ik bezig was met solo projecten en veel in Glasgow (de thuisstad van de Simple Minds RH) verbleef. Ik werd geraakt door zijn enthousiasme en zijn liefde voor de muziekstijl uit de jaren tachtig van bands als Utravox en The Cure. Je hoort tegenwoordig veel band die erop lijken maar Iain Cooke en The Chvrches steken daar echt boven uit. Hun melodieën zijn echt goed. Hij was de juiste persoon om er bij te hebben”.
Kerr en Burchill volgen de huidige muziekstromen op de voet. Over het antwoord op mijn vraag naar welke bands of artiesten ze op dit moment graag luisteren zijn de heren het snel eens. Bijna in koor worden bands genoemd als Future Islands uit Amerika, Jungle uit Londen en uiteraard The Chvrches.
RH: “We hadden het eerder over de energie die ‘Big Music’ uitstraalt. De Europese ‘Big Music’ tour komend voorjaar, omvat meer dan vijftig optredens in nauwelijks tachtig dagen. Waar halen jullie de energie vandaan? Hoe houden jullie jezelf in vorm?”.
Jim: “We moeten nog maar zien of we het volhouden. We gaan eerst nog op “bootcamp” hahaha. Maar serieus, we kunnen gewoon niet wachten om op te treden. Het telkens weer voor volle en enthousiaste zalen spelen geeft ons energie. We houden van hetgeen we mee bezig zijn. En als je doet wat je leuk vindt, doe je niets liever, toch? Daarnaast zorgen we goed voor onszelf tijdens de tournees. Weet je René, ik sta iedere ochtend vroeg op. Weet je waarom? Omdat ik van het leven geniet en hou’.
Charlie: “We voelen ons gelukkig en in zeker zin ook bevoorrecht dat we dit leven mogen leiden. Dat is maar een enkeling vergeven. We voelen ons daarom ook verplicht om avond aan avond alles te geven”.
RH: “Nu we het toch over het leven hebben. Julie zijn allebei rond de 55. Wat zijn jullie dromen en plannen voor de toekomst?”.
Jim, lachend: “Charlie wil vast graag naar Thailand”, waarop Charlie snel het woord overneemt. “Grappig dat je dat vraagt René, we hadden het er toevallig vandaag samen nog over. Eigenlijk kijken we niet langer dan één, twee jaar vooruit. Vijf jaar is voor ons nog ver weg. We richten ons nu op het volgende album en daarna op het album daarna. Plannen om een boek te schrijven of iets dergelijks hebben we zeker niet”, aldus Charlie. Jim: “Laat anderen dat maar doen. Dan kunnen wij doorgaan met het maken van muziek”.
RH: “Onlangs sprak ik Hugh Cornwell, oud-zanger en gitarist van The Stranglers. Voor hem voelt het nog steeds als een bevrijding om niet (meer) in een band te spelen. Hij kan nu zijn eigen dingen doen. Op enkele solo projecten na, spelen jullie al bijna veertig jaar samen in één band. Hoe kijken jullie aan tegen de opmerking van Hugh?”.
Jim; “Het is bij ons juist andersom. De band heeft ons juist door de goede en minder goede momenten heen gesleept. Simple Minds zit in ons. Wij vullen elkaar aan en hebben als individu veel aan de band te danken. Hugh is overigens een toffe vent. Hij is wetenschapper en die zijn toch wat individualistischer”.
Doorpratend over teams en bands eindigen Jim, Charlie en ik ons gesprek met het onderwerp, voetbal. Een gemeenschappelijke interesse. Jim en Charlie zijn bekende en fanatieke Celtic aanhangers. “Virgil van Dijk doet het goed bij Celtic. We zijn blij met hem. Maar de Schotse competitie is niet goed genoeg voor hem. In de Engelse competitie wordt hij zeker dertig procent beter. En dan zal hij zeker in Oranje komen”, aldus Jim. Charlie: “Ik denk dat hij naar Arsenal gaat”. Als Jim begint over Pierre van Hooijdonk en “good manager” Wim Jansen is mijn tijd helaas voorbij. Eén ding is zeker, de Simple Minds zijn “alive and kicking”.
