Zaterdagavond 15 maart stonden de Dames voor na Vieren met Bruids- en Grafwerk in theater De Stoep in Spijkenisse. Hanneke Drenth en Anne van Rijn, al tien jaar samen op het toneel, waren voor Bruids- en Grafwerk aangevuld met pianist Daniël van Veen. De dames, al twee keer genomineerd voor de VSCD-cabaretprijs Neerlands Hoop, trekken met hun vierde programma door het land.
De voorstelling begint met een openingslied, geschreven door Annie M.G. Schmidtprijs-winnaar Jan Beuving, gaat over het ouder worden met alle gevolgen daarvan. De liedjes tijdens de voorstelling zijn van grote kwaliteit. De volgende scetches, het stuk over het aanpassen van een profiel bij een digitale dokter kreeg matig applaus. De scetch waarin de dames een café bezoeken en zich laten versieren door twee jassen is daarintegen vermakelijk, wat mij betreft het hoogtepunt van Bruids- en Grafwerk.
Op een gegeven moment halen de dames twee personen uit het publiek, Leo en Carolien, die plaats mogen nemen aan een tafel op het podium. De scetch, die een diner in een restaurant moet voorstellen, is vermakelijk. De dames, met de pianist Daniël, brengen een lied voor de twee bezoekers. Tijdens het lied laten ze horen oostblokkers te zijn, dit wekt behoorlijke hilariteit op in het publiek.
De tweevoudige nominatie voor de VSCD-cabaretprijs Neerlands Hoop beloode heel wat, helaas kwam mijn verwachting niet geheel uit. De Dames Dames voor na Vieren brachten een krappe anderhalf uur durende voorstelling zonder pauze, en dat is maar goed ook. Hoewel de rest van het publiek in de matig gevulde zaal zich blijkbaar goed vermaakte, kon het mij niet echt bekoren, ik had er meer van verwacht.
De show was wat mij betreft saai, te kort en niet echt grappig. Jammer.
