De grimmigste tour van 2014, zo luidde de kop van het persbericht waarmee het metal-circus dat vanavond Poppodium 013 aandoet werd aangekondigd. 2 headliners die ieder 5 kwartier speeltijd opeisen ondersteund door 3 support acts. Om het allemaal nog een beetje op tijd te kunnen laten eindigen voor die bezoekers die van het openbaar vervoer afhankelijk zijn is de starttijd van het spektakel vervroegd naar 17:40h. Want een spektakel moet het worden. De meerderheid van de bands van vanavond houdt zich bezig met extreme metal en dat is een genre waarin de inhoud belangrijk gevonden wordt, met duistere filosofiën en her en der satanistische invloeden, maar waarin het theater zeker niet wordt vergeten. Veel rook, vuur, beschilderde gezichten en extravagante uitdossingen, dat is wat we kunnen verwachten.
Svarttjern is een black metal band die in 2003 is opgericht in Oslo, Noorwegen. Het thuisland van de black metal dus. De naam is die van een donker meertje even ten noorden van Oslo. Gekozen omdat een schilderij van dat meertje van de hand van de Noorse schilder August Cappelen zo mooi het duister van hun muziek weer zou geven. Svarttjern bestaat uit HansFyrste (zang), HaaN en Fjellnord (gitaren), Sgt. V (bas) en Grimmdun (drums). Ze hebben tot nu toe 3 albums op hun naam staan, waarvan het laatste (Ultimatum Necrophilia) nog geen 2 weken geleden het licht zag. Aan dit vijftal de wat ondankbare taak om om kwart voor zes de avond te openen voor een nog niet eens half volle zaal. De avond is sowieso verre van uitverkocht, het balkon van 013 is niet eens open. Het deert Svarttjern niet. Hun muziek is wel flink voorspelbaar en precies zo duister als je van Noorse black metal kan verwachten. Een degelijke opener van een extreme metal avond.
Inquisition, opgericht door een in Colombia wonende Amerikaan die zich Dagon laat noemen, begon in Colombia in 1988 met thrash metal in een volledig bezette band. Tot Dagon in 1996 naar de VS verhuisde en opnieuw begon. De initiële samenwerking met bassist Debandt en drummer Incubus duurde niet lang en sinds 1998 is Inquisition een 2-mans formatie met Dagon op gitaar en Incubus op drums. De muziek neigt sindsdien ook meer naar black metal dan naar the thrash waarmee het begon. Het is al weer 15 jaar geleden dat Inquisition hun eerste album ‘Into The Infernal Regions Of The Ancient Cult’ uitbracht. Ze zijn behoorlijk produktief gebleken met als resultaat dat ze in oktober vorig jaar de release mochten vieren van het alweer zesde album ‘Obscure Verses For The Multiverse’. Meer dan gitaar en drums is blijkbaar niet echt nodig want Dagon en Incubus weten samen evengoed een redelijk vol geluid te produceren. En ze hebben zo lekker de ruimte op het podium ook. Ze zetten een lekkere black metal set neer en sluiten aan het eind van hun half uurtje af met Infinite Interstellar Genocide.
In Solitude is een beetje een buitenbeentje vanavond. Waar bij de overige acts melodie duidelijk minder van belang wordt geacht brengt In Solitude ouderwets aandoende melodieuze heavy metal met wat thrash invloeden. Geen gekrijs of grunts, maar clean vocals, en dat is vanavond een uitzondering. De band is opgericht in Uppsala, Zweden, in 2002 en de bezetting is sinds de oprichting nagenoeg ongewijzigd gebeleven. Founding member gitarist Henrik Helenius heeft in 2005, nog voordat ze een album uitgebracht hadden, de band verlaten. Sinds 2010 is zijn plaats ingenomen door Henrik Palm. Samen met Pelle ‘Hornper’ Ahman (zang), Niklas Lindstrom (gitaar), Gottfrid Ahman (bas) en Uno Bruniussion (drums) is het aan hen om als laatste het publiek warm te maken voor hoofdacts Cradle Of Filth en Behemoth. Hoewel ze degelijke muziek brengen begrijp ik niet goed waarom ze in deze tour zijn geprogrammeerd. Ze passen totaal niet tussen de overige bands en weten het publiek amper te boeien. Voorzover ze uberhaupt zichtbaar zijn trouwens, want er is een absoluut minimum aan licht tijdens de set van In Solitude, die vrijwel volledig uit nummers van hun laatste album Sister bestaat.
De live act van Cradle Of Filth is er een die traditioneel bol staat van een theatraal soort van satanisme dat meer gericht is op schokeffect dan dat het op diepe overtuiging berust. De band werd in 1991 in Suffolk UK opgericht en de enige die nu nog van de originele bezetting over is is zanger Dani Filth. In de loop van de tijd ontwikkelde de stijl zich van black metal naar meer op commercie gerichte gothic metal, wat de band wel de nodige fans van het eerste uur heeft gekost maar ze ook toegang gaf tot de main stages van diverse grote festivals. Inmiddels is Cradle Of Filth toch meer een band van het verleden dan dat ze nog opzienbarend bezig zijn. Dat wordt ook weerspiegeld in de setlist, die volledig bestaat uit songs die meer dan 10 jaar geleden werden geschreven, met als enige uitzondering ‘For Your Vulgar Delectation’ van het laatste album ‘The Manticore and Other Horrors’ uit 2012. Dani, soms een kwaadaardige dwerg (zelfs staand op een verhoging kijkt hij niet over de gitarist heen), dan weer lachwekkend, hupt over het podium en laat vooral veel van zijn snerpend hoge gekrijs horen. Na de opening met At The Gates of Midian en Ctulhu Dawn, afkomstig van Midian uit 2000, duiken we nog verder terug in de tijd naar 1994 voor 3 opeenvolgende nummers van debuutalbum The Principle Of Evil Made Flesh. Cradle Of Filth zet een degelijke set neer en een mooie show maar ik mis uitschieters en na hun toegift Funeral In Cartpathia kijk ik vooral uit naar Behemoth, waarvoor ik stiekem eigenlijk gekomen ben.
Behemoth uit Gdansk, Polen, is een death metal band die in 1991 is opgericht en bestaat uit Adam ‘Nergal’ Darski (zang, gitaar), Zbigniew ‘Inferno’ Prominski (drums) en Tomasz ‘Orion’ Wroblewski (bas), aangevuld met Patryk ‘Seth’ Sztyber (gitaar). Begin februari is Behemoth’s langverwachte tiende album ‘The Satanist’ uitgekomen en onthaald met louter lovende kritieken. Ik ben dan ook blij dat het vanavond Behemoth is dat de avond mag afsluiten (beide headliners wisselen elkaar af tijdens deze tour, bij het concert in De Melkweg op 9 februari was het Cradle Of Filth dat afsloot). Behemoth opent sfeervol, de wierook op de fraaie microfoonstandaard van Nergal brandt al als Nergal het podium op komt en de vuren aan weerszijden van Inferno’s drumkit ontsteekt. Dit is overigens het enige vuur dat we vanavond te zien zullen krijgen want de brandweer heeft vanmiddag helaas geen toestemming gegeven voor de overige bij Behemoth gebruikelijke pyrotechnics. Dan opent de show met Blow Your Trumpets Gabriel, gevolgd door Ora Pro Nobis Lucifer, beide van het nieuwe album The Satanist. Behemoth is perfektionistisch en dat begint al met de aankleding van het podium dat prachtig is uitgevoerd, met fraai bewerkte microfoonstandaards voor Nergal, Seth en Orion. De drumkit van Inferno wordt geflankeerd door 2-koppige metal adelaars die de chaosster in hun klauwen houden en boven hem zien we het logo van het laatste album. Ook het geluid is prima en hetzelfde geldt voor de belichting. Na de langzame start bouwt de show steeds verder op en nummers volgen elkaar snel op tot een voorlopig hoogtepunt in Chant For Eschaton 2000. Dan sluiten ze deze perfekte show af met de van The Satanist afkomstige toegift O Father O Satan O Sun!
