De Indie Rock band Portugal. The Man draait al 9 jaar mee en hebben ondertussen al 8 studioalbums op hun naam staan. Ook dit jaar hebben de mannen weer een nieuw album, Evil Eye. Een album geproduceerd door niemand minder dan Danger Mouse, die onder andere muziek maakte in het duo Gnarls Barkley en albums heeft geproduceerd voor Electric Guest en The Black Keys. Een ijzersterk album wat op meerdere eindejaarslijstjes terug te vinden zal zijn.
Toch kregen de mannen de grote zaal van Paradiso niet uitverkocht en zijn zelfs de balkons afgesloten. De mannen stonden al een paar keer eerder in Paradiso, maar altijd de kleine zaal. Het is dan ook de eerste keer dat ze in de grote zaal spelen, maar tijdens het optreden merk je dat de zaal nog net iets te groot is voor de mannen van Portugal. The Man.
De mannen startte het optreden met het nummer Purple Yellow Red and Blue van het laatste album Evil Eye. Ze staan er in het begin nogal nonchalant bij. De zanger speelt gitaar met zijn jas aan en een capuchon over zijn hoofd. Er is dan ook weinig interactie tussen de band en het publiek. Niet lullen, maar spelen. Dat lijkt de houding van Portugal. The Man te zijn.
Zo speelt Portugal. The Man heel wat van het nieuwe album, onder andere de nummers Evil Eye, Atomic Man, Sea of Air, Modern Jesus, Hip Hop Kids, Someday Believers en Creep in a T-shirt. Maar ook de oude singles als So American, Got It All (Can’t Be Living Now) en People Say worden gespeeld. Uiteindelijk staan er 21 nummers op de setlist en speelt de band een goed anderhalf uur. Sommige nummers lopen in elkaar over, waardoor je soms niet door hebt of ze nog bezig zijn met hetzelfde nummer of ondertussen alweer bezig zijn met het volgende. Het zorgt voor wat verwarring en toch werkt het. Portugal. The Man hoeft ook niet interactief met het publiek te zijn. Hij draait om de muziek en die klinkt live goed. Ook de projectie die op het podium schijnt is leuk om naar te kijken, maar jammer dat deze halverwege uitvalt..
Voor het encore speelt de band opnieuw het nummer Purple Yellow Red and Blue, maar in een andere versie. Opnieuw een moment van verwarring, want dit nummer hadden ze toch al gespeeld! Voordat de band terugkeert voor het encore komt de bassist het podium op. Hij bedankt het publiek voor de steun en zegt dat iemand van de band nog een leuk verhaal gaat vertellen. Dat verhaal is nooit gekomen, maar daarvoor terug kreeg het publiek de cover Helter Skelter van The Beatles. Het laatste nummer dat door de band wordt gespeeld is Sleep Forever en daarmee sluit de band af met de woorden:
Don’t need no preacher
To make us believe
That everything’s perfectly
Fucked up like me.
