Dit is alweer de zesde editie van ‘Musical Fruit’ en de beurt is aan de ‘F’. Vijgen zijn mijn redding, zonder hen was het lastig geweest om ook maar iets zinnigs te kunnen schrijven maar gelukkig zijn er een aantal bands die een ‘Fig’ in hun naam hebben verwerkt. Om te beginnen is er ‘Fig’.
Fig ontstond in 2003 toen vier studenten besloten samen een band te gaan vormen. Eerlijkheidshalve moet ik erbij vertellen dat de bandnaam niet echt aan de fruitsoort ontleend is maar aan de sectie van de opleiding die ze deden: Fignewton. Om het wat pakkender te maken werd dat afgekort tot ‘Fig’. De band maakte één album. In 2007 zag ‘Siklo’ het licht en daarna bleef het stil.
Misschien is er meer te vertellen over ‘The Figs’. Dit is een in 1987 opgerichte band uit Saratoge Springs, New York, die eerder óók een andere naam had, namelijk ‘Sonic Undertones’. Zij brachten negen volwaardige albums uit waarvan twee werden uitgebracht door bekende labels (Imago en Capitol Records), dit was midden in de negentiger jaren. Daarnaast waren ze nog goed voor een handvol EP’s, singles en een live-album.
Er is echter nóg een band met dezelfde naam maar bestaat deze volledig uit dames. Deze folkband uit Lafayette, Louisiana speelt een geheel eigen bluegrass-sound, een beetje hillbilly, een beetje indie…
De link volgen via hun pagina op MySpace brengt je bij een Japanse fabrikant van een vaag sapje, dus als je ze wilt horen en zien kun je dat beter doen op YouTube.
Nog een band waarover weinig te vinden is: The Weeping Figs. Op MySpace en YouTube kom je het een en ander tegen maar een eigen website schijnen ze niet te hebben en Wikipedia kent ook geen gegevens. Dat heb je bij sommige bands en dat is vervelend wanneer je informatie zoekt, maar soms zegt de muziek zelf genoeg, en dan is het onbegrijpelijk dat een band die zulke muziek kan maken niet bekender is. Dat is een feit in het geval van ‘Fresh Figs Music’, alleen te vinden op SoundCloud, maar ik heb er echt van genoten. Fresh Figs Music is een project van Nico Crudele, wanneer je die naam op Google intikt in combinatie met ‘Fresh Fig’ wordt er een muzikaal geheim aan je geopenbaard.
Als laatste en ik denk ook de ‘leukste’ band: AOF oftewel ‘Afraid of Figs’. Vijf mannen uit Seattle die de meest maffe nummers maken. ‘Afraid of Figs’ maakt redelijk toegankelijke powerrock met zangpartijtjes die het wat lieflijker maken. Denk aan de Beach Boys met raggende gitaren. Ook houden ze van humor in de teksten zoals ze bewijzen met het nummer ‘I Ate A Vegan’:
I hate to recycle – It’s a lot of work
Dividing garbage makes me feel just like a jerk.
Got a carbon footprint the size of Peru.
I like my S.U.V., and my hair spray too.
You want to scold me, but before you begin.
I was so hungry once….I ate a vegan
Sure, I could set my heat, a few degrees lower,
But then it would only get warmer . . . slower
Eco friendly bulbs are more respectful
But toss all my old light bulbs, well that’s neglectful!
You want to rebuke me, but before you begin.
Well, you’ve heard the story…I ate a vegan
You know I like to triple bag it.
Wasting trees, is disrespectful as Bob Saget.
There are plenty of ways to save our ecology
And I’m no expert in Paleoclimatology
And look, while I agree, that I could be more green
I think you’re really missing the bigger point of the song here
I ate a vegan…… I ate a vegan……
Ik sluit af met een YouTube filmpje van Afraid of Figs, volgende week pakken we de ‘G’ en ik heb zo het vermoeden dat daar wel het een en ander meer over te vinden is…
