Mogwai… De naam doet me altijd denken aan de Gremlin- films waarin een fantasiebeestje (Gizmo) de hoofdrol speelt. En fantasie is ook het juiste woord om de cd ‘Les Revenants’ te beschrijven. Want probeer dit maar eens te plaatsen. Geen hokje waar het voor de volle honderd procent in past.
‘Les Revenants’ wordt als soundtrack gebruikt bij een Franse zombieserie, maar ook zonder deze filmbeelden roepen de klanken al van alles bij de luisteraar op. Heerlijke zweverige postrock die je met je geest open en je ogen dicht tot je moet laten komen. Tijdens het luisteren ervaar ik vreugde en verdiet door elkaar en met een brok in m’n keel en een raar gevoel in mijn buik kom ik tot de conclusie dat het al een poosje geleden is dat ‘nieuwe’ muziek mij zo wist te raken.
De Schotten van Mogwai zijn heer en meester in het maken van pakkende muziek. Subtiele pianoklanken omgeven door volle bassen nemen je mee naar onbekende werelden, en dat het onheil nadert moge duidelijk zijn. Ik kan wel heel veel woorden en superlatieven bedenken om weer te geven wat je ervaart bij het luisteren naar deze muziek, maar beter is het om het gewoon zelf te ondervinden. Veertien (korte) nummers later zit ik met een gevoel van weemoed en heimwee voor me uit te staren. Wat muziek niet met je kan doen… (P&C Rock Action Records) (9/10)
