Opgericht in Auckland, Nieuw-Zeeland in 1972 als Split Ends bestond de band uit Tim Finn (zang/piano), Mike Chunn (bas/keyboards) , Phil Judd (zang/gitaar/mandoline), Miles Golding (viool) en Mike Howard (fluit) . Hun debuutsingle ‘For You/’Split Ends’ kwam uit in Februari 1973, na een promotie tournee besloten Golding en Howard om de band te verlaten. Ze begonnen zich een meer electronische muziekstijl aan te meten met de komst van Wally Wilkinson (gitaar), Robert Gillies (saxofoon), en Geoffrey Chunn (drums). Hun eerste televsie-optreden gaven ze tijdens het programma New Faces (een talentenjacht) en na het veranderen van hun naam in Split Enz voegde Eddie Rayner (keyboards) zich bij de groep. Vanwege hun afkeer van bars traden ze alleen maar op in colleges en universiteiten, ook tijdens het open air park concert welke regelmatig gehouden werd alwaar ze hun theatrale pop lieten horen.
Het was best een vreemd gezelschap om te zien, ongewone kleding en make-up. Hun kleding werd gemaakt door percussionist Noel Crombie, die eind 1974 een fulltime lid van de band werd. Rond dezelfde tijd werd Chunn vervangen door Emlyn Crowther en verliet saxofonist Robert Gillies Split Enz. Na de release van drie singles in Nieuw-Zeeland waren ze een graag geziene band geworden in hun vaderland. Begin 1975 besloten ze om naar Australië te verkassen en veranderden alle leden hun naam in hun tweede naam (behalve Judd). Split Enz namen hun eerste album op getiteld ‘Mental Notes’ op het Mushroom Records label. Op uitnodiging van Phil Manzanera, die de band had gezien als voorprogramma van Roxy Music’s tournee door Australië, vlogen ze naar Engeland.
http://www.youtube.com/watch?v=YUC_jE78FNE
Manzanera nam hun tweede album met ze op, welke hoofdzakelijk bestond uit aangepaste nummers van hun debuutalbum. Helaas viel hun aankomst in Engeland samen met de opkomst van de punkmuziek en was het lastig om geaccepteerd te worden. Na een aantal bandledenwisselingen (Crowther en Chunn vertokken en drummer Malcolm Green en bassist Nigel Gribbs sloten zich bij de band aan), besloot Judd er tijdens een Amerikaanse tour mee te stoppen. Hij werd vervangen door Tim’s 17-jarige broertje Neil Finn. Tim werd frontman van Split Enz en nam in 1977 het album ‘Dizrythmia op. Minder theatraal dan hun vorige releases behaalde het album de gouden status en de single ‘My Mistake’ haalde de top 20 in Australië.
Vanwege de matige verkoopcijfers in Europa verloren ze hun contract bij Chrysalis Records. Een gift van de ‘New Zealand Arts Council’ zorgde ervoor dat ze hun volgende album getiteld ‘Frenzy’ konden opnemen. Helaas bleek dit album minder succevol dan zijn voorganger. De band hergroepeerde wederom en maakten hun beste collectie van pop-georienteerde nummers. ‘True Colors’, wereldwijd gedistribrueerd door A&M Records, bevatte hun meest succesvolle single, Neil Finn’s glorieuze ‘I Got You’, welke het tot de 12e plek schopte in de Britse hitlijsten. Het album ging in Australië meer dan 200.000 keer over de toonbank. Gekrompen tot een kwartet na het vertrek van Green verdween Split Enz uit het gezicht.
Ondanks het commerciële succes op de Australische markt van het album, lukte het ‘Time and Tide’ niet om succes te behalen in Europa en de USA. Split Enz raakte in de problemen vanwege het feit dat hun ‘Six Months In A Leaky Boat’ gebanned werd van de Britse tv omdat het té provocerend was ten tijde van de Falkland oorlog. Tim nam vrij af om een solo album op te nemen en werd overschaduwd als tekstschrijver door zijn broertje Neil met het album ‘Conflicting Emotions’. Tim nam zelfs de moeite niet om zich weer bij de band te voegen om het uit 1984 daterende album ‘See Ya ’Round’ op te nemen. Een laatste tournee, de ‘Enz with a Bang tour’, liet de broertjes Finn nog eenmaal samen op het podium zien waarna Split Enz werd opgeheven.
Neil richtte hierna samen met oud Split Enz lid Paul Hester de succesvolle band Crowded House op. Tim deed af en toe ook nog wel eens mee maar bleef zijn solo carriére aanhouden maar werkte wel samen met zijn broer tijdens het Finn Project. Crombie, Griggs en Judd releasten twee albums als de band Schnell Fenster, Eddie Rayner ging samenwerken met de Makers. In 1996, dirigeerde Rayner het New Zealand Symphony Orchestra tijdens een symphonisch eerbetoon aan Split Enz. Het hieruit voortkomende album ‘ENZSO’ werd een groot succes en werd in 1999 opgevolgd door ‘ENZSO 2’. De diverse bandleden van Split Enz spelen nog regelmatig samen voor éénmalige concerten en tournees.
