In eerdere edities van Do you remember heb ik al een aantal Nederlandse bands en artiesten voorbij laten komen. Taco, Tower, Bloem, om er maar een paar op te noemen. Vandaag ga ik het hebben over een band die tesamen met BZN de grondleggers waren van wat de “Palingsound” genoemd wordt. Ze hadden een aantal enorme hits als ‘Lea’, ‘Scarlet Ribbons’, One Way Wind’, en ‘Why’. Vandaag in Do you remember ….. The Cats.
De Volendamse band begon als twee aparte duo’s: Cees Veerman en Arnold Muhren begonnen als Electric Johnny and the Skyriders en de neven Piet Veerman en Jaap Schilder, die een bandje hadden in de stijl van de Everly Brothers; de Everly Kosters. De twee duo’s vormden samen The Mystic Four, met Cees Veerman en Piet Veerman voor zang en gitaar, Schilder (gitaar en piano) en Muhren op de bas. Later veranderde de naam in The Blue Cats waarin drummer Theo Klouwer de gelederen kwam versterken.
Ze leenden geld van Jan Buys, die later hun manager zou worden, en namen hun eerste singles op die gelijk de hitlijsten bestookten. Zingende in de Engelse taal en mede dankzij een tekstschrijversduo uit Engeland, klonken ze ook Brits. In eerste instantie nam Cees de zang op zich maar dit veranderde toen de band in 1968 de single ‘Times Were When’ opnam. Piet besloot dat zijn stem (de originele versie is van de Schotse band Studio Six), beter geschikt was voor dit nummer, Cees stemde toe. Arnold’s teksten en Piet’s verdrietige stem waren een groot succes, The Cats hadden de komende twee jaar vijf top 10 hits waaronder ‘Lea’, ‘Why ?’, ‘Scarlet Ribbons’ en ‘Marian’.
Hun internationale populariteit begon te groeien, (alsmede hun baarden). In de lente van 1970 tourden ze door Suriname en de Antillen, ook gaven ze op 4 april 1970 een concert in Guyana. In oktober 1970 reisde de band af naar het hoofdkantoor van EMI te Londen om, zoals Theo vertelde tijdens een opname voor AVRO’s Toppop, een paar “oldies” op te halen. Deze werden aan de band gepresenteerd door niemand minder dan Cliff Richard. Begin 1971 tourden ze door Indonesië, alwaar er Beatles-achtige taferelen ontstonden. De single ‘ Don’t Waste Your Time’ doorbrak de rij met top 10 hits, deze single bleek de stilte voor de storm. ‘One Way Wind’ (Geïnspireerd door de divi-divi boom die te vinden zijn op de Windward Islands) werd The Cats’ grootste hit. In Duistland behaalde de single de 1e plaats, in 1972 bracht de band een Duistalig album uit als dank voor de nummer 1 notering getiteld ‘Katzenspiele’
De band was zo populair geworden dat gedurende de in 1974 gehouden WK voetbal het Nederlands elftal tijdens de busreizen naar de wedstrijden naar muziek van de Cats luisterden. Hun overvolle agenda begon haar tol te eisen, Cees kreeg stemproblemen waardoor Piet Keizer hem tijdelijk verving. In 1974 vloog de band naar de Los Angeles gelegen Larrabee Studios om daar ‘Love in Our Eyes’ op te nemen, hun zang werd gemixt met nummers van anderen. Niet alle bandleden vonden dit leuk. Cees vertelde over de sessie: “De single ‘Be My Day’ werd een nummer 1 hit, dat was fantastisch, maar de rest van die voorgebakken troep had in de oceaan bij Malibu gegooid moeten worden.
Hun verblijg in Malibu weerhield The Cats niet om het album ‘Hard To Be Friends’ op te nemen, waarvan in 1974 de single ‘Come Sunday’ en in 1975 de titeltrack gereleased werden. Cees had de band toen al verlaten maar keerde een jaar later weer terug. Ondanks het feit dat ze hits bleven scoren kwamen de glorietijden van weleer niet meer terug. In 1978 waren The Cats geboekt voor een show om het nummer ‘She Was Too Young’ te playbacken. Echter, het bleek een soort verscholen solo-optreden te zijn door Cees. Eind 1979 besloten de rest van de bandleden om ermee te stoppen. Eind 1980 kwam de uit 1972 daterende single ‘End of the Show’ nogmaals uit, dit als farewell-single.
http://www.youtube.com/watch?v=qVOHWQmKFUA
Op 23 maart 2006 werden The Cats benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. De bandleden Cees Veerman, Piet Veerman, Jaap Schilder en Arnold Mühren kregen de onderscheiding uit handen van de burgemeester van Volendam. Tegelijkertijd bracht de band, als eenmalige reünie, in de woorden van Piet Veerman “als dank aan al de fans” op initiatief van Bert van Breda, Johan Tol en Michel Veerman en met medewerking van producer John Ewbank van o.a. Marco Borsato, een cd/dvd, ‘Those Were The Days’, uit waar twee nieuwe liedjes op staan: ‘The Best Years Of My Life’ en de titelsong ‘Those Were The Days’, die beide na elkaar als single uitgebracht werden. Van het album waren in juli 2006 al ruim 35.000 exemplaren verkocht.
http://www.youtube.com/watch?v=zhBUZ-U4lx0
Op 15 februari 2008 werd de biografie van de Cats “De Cats, een Hollands succesverhaal” geschreven door Jip Golsteijn uit 1973 opnieuw uitgebracht. Op 15 maart 2008, tijdens de tweede officiële Cats-fandag, werd de dvd “The Cats in Indonesië” gepresenteerd; met daarop de documentaire die Rita en Jan Huyskens in 1971 maakten van de tournee door Indonesië, een liveopname van Vaya Con Dios en The Story of The Cats anno 2008.
