Om als Nederlandse artiest een concept-album uit te brengen, sta je al snel als buitenbeentje te boek. Gefascineerd door filmmuziek van vroeger bracht Lilian Hak in 2010 toch een conceptalbum uit, ‘Old Powder New Guns’. Sample voor sample geknipt van oude klassiekers uit vervlogen tijden. Die liefde voor filmklassiekers is gebleven en de Utrechtse doet het drie jaar later gewoon nog een keer opnieuw: Een conceptalbum gebaseerd op oude filmklassiekers. Ditmaal pakte ze de westerns onder handen.
Openend met een Shadows-achtig gitaarintrootje verraad Hak al snel waar ze met zevenmijlslaarzen op af gaat: De klassieke western-muziek van Ennio Morricone. Stevig, met de hakken in het zand. Toch hoeven de muziekliefhebbers die niets van dat alles moeten hebben niet te treuren: Gewapend met een karabijn dwingt de zangeres het muzikale ensemble net zo makkelijk wat richting de jazz, surfrock (‘Big Talk (for a little girl)’) en worden gitaarliefhebbers vergenoegd door een keur van gitaren, van slide tot akoestisch, van dobro tot een heuse Gretsch.
Tweemaal brengt de Utrechtse schone een duet, tweemaal met de Belgische singer/songwriter Ozark Henry. In België reeds jaren beroemd, in Nederland nog steeds zwaar ondergewaardeerd. De inbreng van Henry is donker, maakt van ‘This Place Is Burning’ en zeker ‘Hold On The Fire’ twee nummers die wellicht nog dramatischer en melancholischer zijn dan Lilian Hak al op de rest van de nummers laat horen. Mooi effect op ‘You kept me waiting’ is de mondharp, gespeeld door niemand minder dan Fay Lovsky. Het instrument (leuk voor de featuring, ookwel Ozark-harp genoemd), is wellicht niet echt bekend, maar Ennio Morricone zelf gebruikte het kleinnood in de titeltrack van Sergio Leone’s ‘For a Few Dollars More’. Hoe western wil je het hebben!
Overduidelijk heeft Hak zich ditmaal laten inspireren door de bravoure, melancholie en suspense van de Italiaanse westerns. Duidelijk is dan ook dat Hak ditmaal haar geliefde piano heeft moeten inruilen voor het gitaargeluid, maar dat experiment lijkt goed te zijn bevallen. Was het niet cineast Martin Koolhaas die recentelijk nog zei te hopen ooit een spagetti-western te mogen maken? Wel, zijn soundtrack heeft hij reeds gevonden! (7,5/10) (SirenMusic)
Foto (c) Wouter Vandenbrink
