Vorige week dook ik de jaren ’60 in met de Koning van de Twist, Chubby Checker. Vandaag gooi ik het over een heel andere boeg met een Britse band. Deze band, bestaande uit Eric Stewart, Lawrence Creme, Kevin Godley, en Graham Gouldman heeft een flink aantal hits op haar naam staan, waaronder ‘Donna’, ‘Wall Street Shuffle’, ‘Dreadlock Holiday’ en natuurlijk het wonderschone ‘I’m Not In Love’. Deze keer in Do you remember ….. 10cc.
10cc is ontstaan in 1970 in Manchester. De line-up, Eric Stewart (zang/gitaar), Lawrence Creme (zang/gitaar), Kevin Godley (zang/drums), en Graham Gouldman (zang/gitaar), hadden voor de oprichting van 10cc al een ruime ervaring opgedaan in de muziekwereld, dit al sinds de midden 60-er jaren. Stewart was een voormalig bandlid van zowel Wayne Fontana And The Mindbenders en de Mindbenders; Gouldman speelde in de Mockingbirds en schreef veel hits voor artiesten als Herman’s Hermits, the Yardbirds, the Hollies en Jeff Beck; Godley And Creme hebben in diverse bands gespeeld, waaronder Hotlegs, waaruit 10cc ontstaan is.
http://www.youtube.com/watch?v=JJX155KkMfk
Na met Neil Sedaka te hebben samengewerkt, lanceerde in 1972 10cc hun eigen carriere op Jonathan King’s Britse label met het jaren ’50 klinkende doo-wop single ‘Donna’. De single haalde de 2e plaats in de Britse hitlijst en was de start van een aanhoudende stroom van hits gedurende zo’n 10 jaar lang. 10cc specialiseerde zich in het herinterpreteren van grote poptradities door middel van het liefdevol adopteren van oude stijlen en ze introduceren aan het tienerpubliek. Tegelijkertijd trok hun manier van muziek maken ook een ouder publiek aan, die de milde ironie en het sterke vakmanschap waardeerden.
De nummer 1 hit ‘Rubber Bullets’, de singles ‘The Dean And I’, ‘The Wall Street Shuffle’, ‘Silly Love’ en ‘Life Is A Minestrone’ waren allen heerlijke segmenten van de 70’s pop muziek en onderdeel van de beste singles die ze uitgebracht hebben. In 1975 behaalde de band hun meest gedenkwaardige hitsingle met de tragikomische nummer 1 hit ‘I’m Not In Love’, een nummer wat ze ook in de V.S. succes bracht. De band vervolgde hun piekperiode met het ondeugende nummer ‘Art For Arts Sake’ en het bizarre reisverslag ‘I’m Mandy Fly Me’. Helaas begon er na de release van deze singles een en ander te rommelen binnen de band.
http://www.youtube.com/watch?v=SNYBh4ryl5k
In 1976 ging het kwartet in twee delen uit elkaar, Godley And Creme startten een carriere in het produceren van videoclips en brachten ook nummers uit. Stewart en Gouldman handhaafden de naam 10cc, en namen drummer Paul Burgess in dienst om ze te helpen met het opnemen van het album ‘Deceptive Bends’, waarvan een aantal hits kwamen waaronder ‘The Things We Do For Love’ en ‘Good Morning Judge’. De band werd uitgebreidt met Rick Fenn (gitaar), Stuart Tosh (drums) en Tony O’Malley (keyboards). In deze line-up gingen ze op tournee en verscheen het live album ‘Live And Let Live’
Voor de opnames van ‘Bloody Tourists’ werd toetsenist O’Malley vervangen voor Duncan Mackay; van dit album kwam de wereldhit ‘Dreadlock Holiday’. Critici en fans zijn het er over eens dat de latere releases van 10cc niet de diepte, het vernieuwende, de humor en de charme van de originele line-up hadden, en het succes liep terug na het uit 1982 daterende ‘Run Away’, dat nog maar net de Britse top 50 haalde. Stewart en Gouldman besloten om andere dingen te gaan doen en brachten in 1983 ‘Windows In The Jungle’ uit. Stewart werd producer van Sad Cafe en Gouldman werd producer van Gilbert O’Sullivan en de Ramones en richtte daarna tesamen met Andrew Gold het duo Wax op.
In 1992 kwam 10cc voor de lol weer bij elkaar en ondertussen kwam er een album uit na dat Gouldman en Stewart – na een lange pauze – besloten hadden om weer nummers te gaan schrijven. Tijdens de opnames voegden Godley and Creme zich bij de twee toe, ook al hadden ze geen aandeel in het schrijven van de nummers. De middelmatige ontvangst van het album gaf aan dat een reunie niet aan de orde was, en de opvolger – een live album – was een reunie dat klonk alsof Stewart en Gouldman het als een soort boetedoening zagen. In 1995 verscheen er nog een album getiteld ‘Mirror Mirror’, waarna de 10cc naam weer in de kast verdween.
Andrew Gold overleed op 3 juni 2011 in zijn slaap aan de gevolgen van (mogelijk) hartfalen. Gold werd 59 jaar.
