Precies zoals twee jaar geleden, bij de release van ‘A Thousand Suns’, kunnen Linkin Park fans zich bij het album ‘Living things’ weer afvragen wat de insteek deze keer zal zijn. Is het de harde rock sound die de band nog steeds laat horen tijdens live optredens, of de gevoelige, commerciele kant van de latere albums? Deze keer is het een combinatie van beide, met een zweem van een nieuwe aanpak op het gebied van electronische effecten. Het album opent met een nummer dat zich onderscheid door een bijzondere combinatie van Mike Shinoda’s rap lyrics en frisse synthesizer elementen.
De intro van de track, genaamd ‘Lost In The Echo’, wordt direct gevolgd door het vertrouwde, rauwe stem geluid van Chester Bennington wat het geheel, ondanks de vernieuwe aanpak, toch herkenbaar maakt voor de band uit Agaura Hills. De vocals van laatst genoemde worden nog duidelijker naar voren gebracht in het nummer ‘In My Remains’, dat nog net iets meer neigt naar een melodisch rocknummer dan naar een electronische nu-metal track als het opening nummer. Het daarop volgende nummer lijkt hier zowaar weer een reactie op te geven in de richting van het openingsnumer. ‘Burn It Down’ geeft daarnaast ook de indruk van een pop nummer, dat gedragen kan worden door een breed publiek. Het is dan ook niet verwonderlijk dat juist deze track als leadsingle van het album uit de bus is gekomen.
Het album vervolgd met ‘Lies Greed Misery’, wat misschien wel het meest verrassende nummer van het album vormt. Alle bekende elementen van Linkin Park komen aan bod, maar niet eerder maakte de band een track die de omschijving “nu-metal geschreven in majeur” past. Het woord originaliteit is hier dan ook op zijn plaats.
De dynamiek tussen de eerste tracks zoals benoemd zet de toon die ook in de rest van het album door klinkt. Een duidelijke uitschieter is daarbij het korte nummer ‘Victimized’ dat overduidelijk functioneel zal zijn bij de liveshows voor het aanjagen van een pitt. Buiten deze knaller vormt de diversiteit van vertrouwd en vernieuwend en agressief en melodisch ook op de tweede helft van het album een passend geheel. Zoals gebruikelijk wordt als voorlaatste track een instrumentaal, hoofdzakelijk synthesizer nummer gebruikt.
Al met al lijkt ‘Living Things’ niet zo zeer op het debuutalbum van Linkin Park, maar in feite ook niet op welk ander album van de band dan ook. Dit is opmerkelijk, omdat klaarblijkelijk geen enkel element van de oorspronkelijke identiteit verloren lijkt te zijn gegaan. Het album zou kunnen worden omschreven als een creatieve variatie op het oorspronkelijke recept, waarbij de hoofd ingredienten gelijk zijn gebleven. Dit heeft als resultaat een zeer sterke plaat met tracks die zeker verwachtingen op zullen roepen voor de aankomende shows. (8/10) (Warner)
