De man met de coolste naam van Nederland heeft, na The Madd, een nieuwe beatband genaamd The Kik en ze zijn springlevend! Dat zegt de band in ieder geval met hun album ‘Springlevend’ dat vol staat met Nederlands gezongen liedjes in de stijl van The Beatles (Dave’s grote voorbeeld) en The Kinks. Of dit echt zo is ondervind ik vanavond in de kleine zaal van Paradiso waar zij hun versgedrukte LP komen promoten.
Dave von Raven (zei ik het niet?) en kornuiten beginnen maar een kwartier later dan gepland, wat voor een concert dus reuze meevalt. Met een guitige glimlach op hun gezicht komen de vijf heren op, natuurlijk strak in pak. Het korte welkomstwoord van Dave brengt al een kleine grijns op mijn gezicht. Met zijn onmiskenbare Rotterdamse accent vertelt hij enthousiast over hun nieuwe LP en zet daarvan het eerste nummer in: ‘Springlevend’. Wat daarmee wel direct opvalt is het geluid dat erg hard staat, wat vooraan staan een stuk minder aantrekkelijk maakt.
Ook ‘Even voor altijd’ en ‘Cleopatra komen voorbij’. De band lijkt door hun setlist heen te razen maar het is duidelijk dat dit niet is omdat ze weer snel thuis op de bank willen hangen, maar juist omdat ze het zo ontzettend leuk vinden om te spelen. Dit blijkt door het constante lachen en grijnzen van de gehele band en door Dave die tussen de nummers door met gitarist Arjan Spies staat te kibbelen. Het nummer ‘Van wie hij is en wie hij was’ behoeft een kleine introductie: het is een ode aan Willem Koopman, oud-wielrenner en vandaag de dag de bekendste zwerver van Rotterdam.
Dan is het weer tijd om te dansen op de nederbeats van ‘Zeg dat je van me houdt’ en ook bij ‘Luchtballon’, gezongen door Arjan, wordt er uitbundig getwist en geboogied. Dave neemt woord weer en laat weten dat het volgende nummer ook op het nieuwe album staat. En net voordat de band het eerste akkoord wilt inzetten gaat Dave nog even vrolijk verder: “Kut is dat he, als je steeds zegt: deze staat ook op het nieuwe album.” Terwijl de band meegrinnikt met het publiek zetten ze ‘Het is zoals het is’ in. Na het weer door Arjan gezongen ‘Ach, barst’ is het dan eindelijk tijd voor hun single.
Daar ben ik wel blij om want dan houdt die vent die na ieder nummer “Simone” gilt eindelijk zijn mond. Het gejuich weerklinkt in de zaal als het liedje over de in het rood geklede mannenverslindster het zaaltje in schalt. Er wordt gedanst en gezongen en de band kijkt elkaar verrukt aan. Je zou bijna denken dat dit een amateurbandje was die hun jongensdroom in vervulling ziet gaan in plaats van een stel doorgewinterde muzikanten. Dit maakt The Kik des te leuker om naar te kijken. Tijdens een nieuw dansnummer genaamd ‘Verliefd op een plaatje’ vraag ik me af hoe drummer Ries Doms het in hemelsnaam volhoudt in zijn dichtgeknoopte maatpak terwijl hij uitbundig en met uitgestoken tong de drumvellen bewerkt.
Er is amper airco op het podium, het zweet druppelt van zijn voorhoofd en hij loopt langzaam rood aan. Desalniettemin ramt Ries vrolijk verder. ‘Zevenhuizer Zondag’ is het laatste nummer op de setlist en hier komen de klanken van toetsenist Simon Keats eindelijk naar voren. De song eindigt in een wilde solo waarin apparatuur en instrumenten omgegooid worden. De laatste drumroffels lijken het laatste beetje energie van Ries te vergen wanneer hij tekeer gaat als Animal van The Muppets. De band bedankt het publiek van harte en verdwijnt backstage. Een luid gejuich, geklap en we want more-geroep is het resultaat. Niet veel later staan de bezwete mannen weer op het podium en Arjan bekent dat ze eigenlijk geen toegift zouden doen, simpelweg omdat ze alles al gespeeld hebben.
Gelukkig is de Rotterdamse/Tilburgse/Veenendaalse band de beroerdste niet en speelt ‘Verliefd op een plaatje’ gewoon nog een keer. Wanneer de spots uit en de lichten aan gaan kijk ik hoe laat het is. Het concert telde iets meer dan zestig minuten maar het hele publiek verkeerde wel een uur in hogere sixties sferen waar weinig moderne bands tegenop kunnen boksen.
