Bij saxofoon denken we in eerste instantie aan internationale grootheden als Ronnie Scott, Michael Brecker, Charlie Parker, Scott Hamilton en John Coltrane. Allen veel te vroeg overleden, zoals dat helaas structureel met saxofonisten gebeurt. De circulair breathing-techniek is de oorzaak dat weinig saxofonisten echt oudworden, een uitzondering daar gelaten. In Nederland is saxofoon vooral bekend geworden door Piet Noordijk, Hans en Candy Dulfer, en tegenwoordig door de Engelse Nederlander Benjamin Herman en de echte jonge lichting: Tineke Postma en Susanne Alt.
Die laatste, de van oorsprong Duitse, maar al jaren in Amsterdam wonende Alt, is de meest funky saxofoniste van die twee en om dan als frontman/vrouw je kop boven het koren uit te krijgen is een prestatie die niet echt velen voor elkaar krijgen. Haar vierde studio-album ‘How to kiss’ heeft het daglicht inmiddels gezien, en zoals we bij de sexy saxofoniste gewend zijn is de productie weer op en top verzorgd.
Een afwisselende mix van vlotte funk en smooth jazz, waarbij een enkele keer een mooie vergelijking met John Coltrane in me op komt. Nee, voor harde power-jazz à la Dulfer hoef je bij Alt niet aan te komen. Eigen, gladde, composities, maar ook covers, zoals ‘What’s going on’ (Marvin Gaye), ‘Cold sweat’ (Pee Wee Ellis) of ‘Just a little lovin’, van Ray Charles, waarin Susanne opeens zelfs haar stem laat gelden als instrument, in plaats van die zo bij haar passende Alt-alt. Het klinkt in eerste instantie wat onwennig om aan te horen, maar het experiment van Alt geeft uiteindelijk wel aan dat er meer potentie zit in de saxofoniste dan alleen haar saxofoon.
Most funky komt Alt uit op ‘No Rules’ waarin de saxofoniste ook duidelijk laat horen de regels overboord te gooien en een spetterende serie van solo’s in verschillende stijlen door het nummer gooit. Op het nummer is ook plaats voor de andere muzikanten op ‘How to kiss’, waarbij vooral Thijs Cuppen zijn toetsen in volle vaart laat dansen.
Vermeldenswaardig zijn natuurlijk ook de gastmuzikanten. Alt maakt enkele jaren geleden haar faam meer dan waar door niemand minder dan de grote Fred Wesley als trombonist op haar album te krijgen en ook ditmaal sprak de saxofoniste weer enkele fantastische muzikanten aan. Jos de Haas (New Cool Collective) is dan wel gewend om met een grote saxofonist op te nemen, op ‘How to kiss’ lukt het Alt om De Haas bij tijd en wijle boven zichzelf uit te laten stijgen op percussie. Zo ook Focus-legende Thijs van Leer, die zijn fluit voor Alt inruilde voor enkele nummers op Hammond-orgel. Helaas blijft zijn rol ietwat onderbelicht, en laat hij zich leiden door Susanne en blijft voornamelijk op de achtergrond.
Met ‘How to Kiss’ laat Alt horen dat de grote jazz-festivals niet voor niets al om de paar jaar gebruik maken van Alt’s kunsten. Helaas zijn haar concerten in het zuiden van het land net iedere keer op data dat we hier niet vrij zijn, maar daar gaat verandering in komen, daar zorgen we wel voor! (8/10) (Venus Tunes)
