Mij viel de eer te beurt om de nieuwe van Extince te mogen recenseren. Wel een beetje om gevraagd, dat wel. Want, zoals u van mij weet, ben ik een enorme fan van de fatsoenlijke Nederlandstalige rap. En dat zijn er niet veel. Dat zijn er niet veel meer dan twee. En Extince is er daar één van. “En die andere dan, Fred? Wie is (of zijn) dat?” Een begrijpelijke vraag. Welnu, ik ben er zelf over begonnen, dus here goes; ’t Hof van Commerce. Uit Izzegem (België, inderdaad). Maar terzake nu, voordat ik weer op het matje word geroepen.
Toen ik voor het eerst Kaal of kammen hoorde viel ik bijna achterover. Niet alleen omdat ik het nummer zo mooi vond, maar omdat ik bovenaan de trap stond, met een stuk in mijn kraag. Een fraaie blondine van net 21. Ze begon wat te wiebelen, en enfin, ik bleef gelukkig overeind. Maar Kaal of kammen speelde door en ik was aangenaam verrast. ‘Er is dus wel degelijk prima Nederlandstalige rap!’ Hup naar de winkel om Binnenlandse Funk te kopen. En u weet, dat is een meer dan prima plaat! We hebben het over 1998. Jawel.
Nu kreeg ik de mogelijkheid om De winnaar houdt aan (geweldige titel, al!) te beluisteren en van een recensie te voorzien. En daar ben ik nu mee bezig. Na 17 van 24 nummers (een heerlijk gevulde cd van een uur en tien minuten) ben ik nog steeds fan van Extince. Al moet ik eerlijk bekennen (en dat doe ik niet graag), dat het frisse en vernieuwende er wel van af is. En dat vind ik jammer. Jammer, omdat ik tussen de alinea’s door de ‘oude’ Extince terug hoor. Scherp, strak en erg grappig. “Ik ben een flinke knul, hij heeft mij geschapen met een hele grote mond vol flauwekul.” Naast Extince, echter, hoor ik vele ‘gastrappers’ Ik weet dat volgens aloude traditie vrienden en collega-musici uitgenodigd worden om mee te doen op nieuw werk, maar – de kwaliteiten van deze collega’s buiten beschouwing gelaten – Extince is voor mij de godfather van de ‘binnenlandse funk’ en de (voor mij) onbekende stemmen op de plaat slaan een gat. Een gat wat ik zo vlug niet op kan vullen. Wellicht ligt dat mee aan mij dan aan de plaat, maar – ondanks dat ik niet compleet teleurgesteld ben – De winnaar houdt aan is geen nieuwe Binnenlandse Funk. En er staan in my humble opinion geen hits op.
Wel is De winnaar houdt aan meer dan aangenaam geproduceerd en klinkt er ruim een uur lang lekker hiphop door de kamer. Hier en daar echte oldskool en op andere plekken dan weer newskool (waar ik, blijkbaar) niets mee heb. Vraag iemand anders de plaat te beoordelen en je krijg ongetwijfeld een andere blik op het geheel, maar ik blijf bij mijn mening dat ik te weinig Extince hoor en te veel ‘gasten’. Als ik de cd niet had gekregen (want dat voorrecht heb je als je af en toe een cd recenseren mag), dan vraag ik me af of ik hem gekocht zou hebben. Een vraag waar ik zo gauw geen antwoord op heb. Laat ik het zo zeggen: als ik hem zou kopen, dan zou dat meer zijn omdat ik Extince (nog steeds) een warm hart toedraag voor alles wat hij heeft gedaan (en doet), maar niet om het feit dat er dingen op staan die ik absoluut moet hebben.
Objectief geef ik de plaat een 7. Subjectief een 5. Met het gemiddelde van een 6, aldus. Beetje teleurgesteld, maar nog steeds fan.
