Na Jack Jersey gooi ik het deze week in Do you remember over een hele andere boeg. De band welke ik dit weekend onder jullie aandacht wil brengen werd tijdens hun bestaan regelmatig bestempeld als een soort marketing grap. Door de jaren heen heeft de eerste volledig uit vrouwen bestaande rockband bewezen er zeker toe te doen in de muziekwereld met hun sterke rockmuziek. Deze week in ‘Do you remember ….. The Runaways’.
Omdat de band tieners waren toen ze begonnen (sommige waren nog aan het leren om op hun instrumenten te spelen toen ze door de audities kwamen), was hun muziek ruw en amateuristisch. De muziek die ze speelden was een combinatie van Amerikaanse heavy metal met het in opkomst zijnde punk-rock genre. In de media waren The Runaways slachtoffers van hun eigen hype, begeleid door promotor/manager Kim Fowley. Fowley’s aandringen tot een slordig image voor de band zorgde ervoor dat het makkelijk was voor de pers om hun weg te cijferen als een smakeloze act, een image die goed paste bij hun muziek. Uiteindelijk groeiden ze uit tot een cruciale groep die de weg vrijmaakte voor vrouwelijke artiesten om de volumeknop van hun gitaren eens flink open te draaien. Hun grote hit ‘Cherry Bomb’ werd een “all time classic”.
{slide=The Runaways – ‘Cherry Bomb’}http://www.youtube.com/watch?v=ta3EQxSsCFQ{/slide}
De oorsprong van de band is terug te traceren tot een feestje bij Alice Cooper, alwaar Fowley de jonge tekstschrijfster Kari Krome ontmoette. Fowley was zeer onder de indruk van haar kijk op de wereld en vroeg haar hoe zij erover dacht om een “vrouwenband” op te richten. Krome’s vriendin, gitariste Joan Jett (Joan Larkin), had zelf al een bandje opgericht met drummer Sandy West (Sandy Pesavento), en dus had Fowley al een trio bij elkaar. Al snel bleek dan Krome niet zo’n beste zangeres was en werd vervangen door zangeres Michael “Micki” Steele (Sue Thomas), welke ook gelijk ging leren om op de basgitaar te spelen. Eind 1975 nam het trio het nummer ‘Born to be Bad’ (foto) op, kort daarna deed gitariste Lita Ford een auditie bij de band en verliet Steel de band (later zou ze bij The Bangles gaan spelen).
{slide=The Runaways – ‘Schooldays’}http://www.youtube.com/watch?v=Cz9JNDlcTgA{/slide}
Cherie Currie werd de nieuwe leadzangeres, en na een zeer korte periode gespeeld te hebben met een bassiste wie alleen maar bekend was als Peggy, lijfden ze als bassiste Jackie Fox (Jacqueline Fuchs) in, welke wisselde van gitaar naar bass om bij de band te kunnen komen. Als kwartet duurde het niet lang eer ze een platencontract kregen, Currie’s podiumkleding (lingerie) en Fowley’s contacten zorgden daarvoor. Na getekend te hebben bij het Mercury label in februari 1976, begon de band een album op te nemen, welke een paar maanden later uitkwam. Helaas werd het album, getiteld ‘The Runaways’ niet goed ontvangen. Fowley’s reputatie en de diverse rollen die hij gespeeld had tijdens het begeleiden van de Runaways carriére maakte dat hij werd gezien als een manipulerend persoon.
{slide=The Runaways – ‘Heartbeat’}http://www.youtube.com/watch?v=_dvL0R55r0E{/slide}
Bovendien, ongeacht of de Runaways een simpele, goedkope act waren, was het totale concept van de band – tienermeisjes welke zelf hun instrumenten bespeelden en regelmatig over sex, drank en het straatleven zongen – was de band simpelweg té voor het grootste deel van Amerika. Fowley’s uitgebreide bemoeienissen met de band maakte het makkelijk voor de journalisten en radiomakers om de band te bestempelen als één grote grap. Ondanks de moeite die Fowler deed om de band te pormoten en voor publiciteit te zorgen, bleef de band in de herfst van 1976 onderaan de hitlijsten bungelen, ongeveer rond dezelfde tijd dat ze hun eerste optreden gaven in de legendarische New Yorkse punk club CBGB’s.
{slide=The Runaways – ‘Queen of Noise’}http://www.youtube.com/watch?v=oLGqPHbOE2s{/slide}
Het tweede album van de Runaways, ‘Queen of Noise’, welk uitkwam begin 1977, deed het in de hitlijsten iets beter dan zijn voorganger, dit ondanks het feit dat de radiostations weigerden om hun muziek in hun programmering op te nemen. Toen de band in juni van dat jaar een tournee door Japan hielden, werden ze begroet met uitverkochte optredens en zeer enthousiast publiek welke hun niet als een grap beschouwden, ‘Cherry Bomb’ voerde daar zelfs een tijdje de hitlijsten aan. Een album, opgenomen tijdens een van hun Japanse concerten werd uitgebracht, maar kwam in de V.S. niet in de winkels terecht. Ondanks dat ze aan het succes mochten proeven, begon het te rommelen in de band, deels te danken aan substantiële misbruikproblemen en het ongeïnteresseerde negeren van het management.
{slide=The Runaways – ‘Waiting for the Night’}http://www.youtube.com/watch?v=n5U0iJDt9XM{/slide}
Toen ze eenmaal terugkeerden in Los Angeles in juli van 1977, besloot Jackie Fox om de band te verlaten, er ging een verhaal rond dat ze tijdens de Japanse tournee zelfmoord zou hebben willen plegen, dit werd later met klem tegengesproken. Vóór het einde van dat jaar moest Currie vanwege meningsverschillen met Fowley de band verlaten. Joan Jett ging de zang doen en de nieuwe bassiste Vicki Blue kwam de band versterken voor hun derde album. ‘Waiting for the Night’ kwam uit eind 1977 en helaas haalde het zelfs de U.S. hitlijsten niet. Fowley verloor op dit moment de interesse in de band en stapte begin 1978 op. Jett’s on-officiële leiderschap binnen de groep werd serieuzer, maar helaas begonnen muzikale verschillen de kop op te steken in de band. Haar punk en glam-rock invloeden botsten nogal met de rock en heavy metal stijl van West en Ford.
{slide=The Runaways – ‘All right You Guys’}http://www.youtube.com/watch?v=M-FGP8qoJ3Q{/slide}
Eind 1978 brachten ze nog één album uit, getiteld ‘And Now…The Runaways’, welke alleen maar gereleased werd in Europa en Japan (later werd het album ook in de V.S. uitgebracht onder een andere titel – Little Lost Girls – en met een andere nummervolgorde). Vicki besloot de band na een oudejaarsavondoptreden te verlaten en werd vervangen door Laurie McAllister. Jett vertrok in april 1979, en de band viel niet langer daarna uit elkaar. Currie bracht in 1978 nog een soloalbum uit, getiteld ‘Only Skin Deep’, en daarna ging ze met haar tweelingzus Marie verder in de 80’s band ‘Messin’ With the Boys’. Jackie Fox ging een opleiding tot advokaat volgen. Ondertussen vormden West and Ford een bandje welk maar kort bestond, waarna Ford besloot om solo te gaan en als een pop-metal artieste een aantal hits scoorde in de 80’s.
{slide=Joan Jett & the Blackhearts – ‘I love Rock n’ Roll’}http://www.youtube.com/watch?v=5vFFyJ0s9m0{/slide}
Ook Jett ging solo en scoorde met haar Blackhearts een enorme hit met ‘I love Rock n’ Roll en bleef gedurende de 21e eeuw hardrock albums uitbrengen. De zwaar feministische meiden punk beweging kroonde Jett als hun grote inspiratie. Geruchten over een volledige reünie van de Runaways steken af en toe de kop op, maar resulteerde niet in een echt optreden. Dit desondanks de release in 2010 van een biografie – met in de hoofdrollen Kristen Stewart als Joan Jett en Dakota Fanning als Cherie Curry – de interesse in de Runaways weer aanwakkerde.
