Geen voorprogramma en precies half negen en ook geen minuut later start Beirut met ‘Scenic World’ in een uitverkocht Paradiso. Het is hun derde keer in Nederland en het is altijd goed bevallen laat Zach Condon ons weten. Dat Beirut mij meer Europees dan Amerikaans in de oren klinkt kan kloppen. Zach Condon de oprichter van Beirut is op jonge leeftijd vertrokken naar Parijs en kwam daar in aanraking met Balkan muziek. Na zijn terugkomst in Amerika begon hij met het schrijven van nieuwe nummers waarin de Balkan invloeden terug waren te vinden.
Eind augustus kwam Beirut na 2 jaar weer met een nieuwe album; ‘ The Rip Tide’ weer een album met wereldmuziek. Opvallend genoeg komen er deze avond niet eens zoveel nummers van ‘The Rip Tide’ voorbij. Beirut kiest voor oude vertrouwde nummers ‘Elephant Gun’ en ‘Nantes’. Het publiek lijkt er niet mee te zitten. Het deinst mee op de wat meer ritmische nummers zoals ‘Sante Fe’ en luistert aandachtig bij nummers als ‘ A Sunday Smile’.
Zach Coden bedankt het publiek regelmatig en lijkt te genieten van de applaus salvo’s die volgen na elk nummer en solo’s van de aanzwellende trompetten. ‘ I celebrated my 19th birthday in Amsterdam’ weet Coden ons te vertellen, inmiddels is dat alweer 6 jaar geleden. Hij schud met zijn hoofd en lijkt er lachend aan terug te denken terwijl er een nummer word ingezet door de rest van de band en Zach zijn ukulele er weer eens bij pakt.
Na het laatste nummer heeft het publiek nog niet genoeg gehad en Beirut komt weer terug en zet ‘Goshen’ van het nieuwe album ‘The Rip Tide’ in. Na nog 3 toegiften (‘After The Curtain’, ‘Mount Wroclai ‘en ‘The Gulug Orkester’) te hebben gespeeld verdwijnt Beirut weer van het podium maar Coden schijnt er ook nog niet genoeg van te hebben, komt nog een keer terug in zijn eentje en sluit samen met zijn ukulele af met ‘The Penalty’.
Foto’s (c) 2011 Shanna Wiggerman
