Dit jaar gooide ze het roer drastisch om. Pien Feith maakte in het verleden voornamelijk melancholische gitaarmuziek. Begin dit jaar releasde ze echter het album “Dance On Time”, waarvoor ze het gitaargeluid inruilde voor een elektronische sound. Maxazine sprak met haar over haar muziek en haar ambitie. In dit deel vertelt Pien Feith over haar metamorfose en over hoe ze tot dit album gekomen is.
Je nieuwe en je oude werk is eigenlijk niet met elkaar te vergelijken. Hoe komt dat?
Alhoewel ik zelf ook een hoop gelijkenissen zie, zijn de instrumenten en de manier van schrijven inderdaad anders. Waar ik vroeger op de gitaar speelde en dat liet begeleiden door mijn band, heb ik nu vooral zanglijnen geschreven. Op een gegeven moment ben ik daarbij gaan tikken om te kijken wat dat met de muziek deed. Als je er dan een gitaar onder zet, krijg je al meteen een beeld. Er kan dan van alles mee gebeuren. Dat is de voornaamste verandering in mijn muziek.
Ik wilde mijn tweede album graag anders aanpakken. Tegenwoordig luister ik naar hele andere muziek dan vier jaar geleden. Mijn muzieksmaak is gegroeid en ik vond het dan ook logisch dat mijn eigen muziek meegroeide.
Je zegt dat je begint te schrijven vanuit zanglijnen. Maar als ik naar het liedje “The Options” luister, hoor ik dat eigenlijk niet terug. Hoe komt dat?
Daar is dat inderdaad niet gebeurd. Ik schrijf veel samen met Melvin Wevers, die in mijn band de toetsen en gitaar voor zijn rekening neemt. “The Options” is eigenlijk zijn creatie. Hij had een basisidee dat hij aan mij liet horen, daar heb ik vervolgens zanglijnen voor gemaakt. Daarna is het weer van mijn laptop naar het zijne gegaan. Het is een heen-en-weertje geweest tussen Melvin en mij.
Je muzieksmaak is gegroeid. Naar wat voor muziek luister je tegenwoordig dan?
Ik luister naar van alles, maar vooral naar bandjes die de combinatie maken tussen rock en elektronica, zoals Gang Gang Dance en Destroyer. Ze klinken organisch, maar staan wel open voor nieuwe geluiden. Die combinaties vind ik heel erg tof. Die manier van werken wilde ik dus gebruiken voor mijn eigen muziek.
Waarom heb je “Dance On Time” als eerste single gekozen van dit album?
Omdat dat het meest catchy, gezellige liedje is. Ook omdat het de albumtitel is. En omdat het het liedje is dat qua stijl het verst afstaat van mijn oude werk. “Dance On Time” is bovendien het vrolijkste nummer dat op het album staat.
Ik vind “The Options” eigenlijk het verst van je oude werk afstaan.
Ja, dat klopt misschien ook wel. Maar dat is niet echt een geschikte single. Het is natuurlijk ook belangrijk dat een single op de radio gedraaid kan worden, want het is natuurlijk ook fijn dat mensen naar je gaan luisteren die je nog niet kennen.
Je deed nog een aantal sideprojects, zoals The Very Sexuals en Neonbelle, doe je dat nog steeds?
Die liggen nu een beetje stil, omdat ik bezig ben onder mijn eigen naam. Ik weet eigenlijk niet of ik dat nog ga doen. Voorlopig wil ik in ieder geval heel graag verder met dit. Ik ben ook al bezig met ideeën voor een volgende plaat, waar ik niet te lang mee wil wachten. De sideprojects staan dus even op hold.
Dat klinkt leuk! Weet je al wanneer we iets kunnen verwachten?
Nee, daar ga ik ook helemaal geen uitspraak over doen. Ik moet nog veel schrijven en daar plak ik liever geen deadlines op, want die ga je dan toch alleen maar uitstellen. Je zult het wel horen. Qua The Very Sexuals, ik heb nog een liedje geschreven dat niet op “Dance On Time” paste, dus die heb ik aan die band gegeven voor hun nieuwe plaat. Daar zing ik overigens ook mee en dat zal over een niet al te lange tijd uitkomen.
Volgende week spreken we met Pien Feith over haar ambitie, dus stay tuned!
