In een tijd waarin talentenjacht na talentenjacht de nieuwste artiesten probeert te lanceren lijkt er weinig plek voor nieuwe artiesten zonder tv-boost. Toch zijn er artiesten die geen boost nodig hebben. In mijn ogen zijn dat de echte talenten. Steffen Morrison werkte twee jaar geleden nog bij een grote vacaturesite toen hij de ommezwaai maakte en zijn talent liet spreken. In februari kwam zijn debuut album ‘Revealed’ uit, daarvoor maakte hij al de muziek van een wereldwijde reclamespot en zondag staat de Surinaamse Amsterdammer op The Hague Jazz. Met echte talenten kan het snel gaan.
Ik sprak met Steffen af en ik had er veel zin in. Zo vaak krijg je niet de kans om iemand te ontdekken die zo vroeg in zijn carrière is, terwijl hij nu al door grote namen vergeleken wordt met John Legend, Stevie Wonder en Seal. Steffen zelf kan het ook nog niet helemaal bevatten: “Ik heb natuurlijk een Surinaamse achtergrond, dat swingende met die Caraïbische muziek, daar ben ik mee opgegroeid, dat heb ik met de paplepel ingegoten gekregen. Daar is het altijd feest, dus dat swingende komt daar vandaan en dan die vergelijking met John Legend, Stevie Wonder, Seal, dat zijn allemaal grote idolen van mij, daar ben ik mee opgegroeid. Daar pik je natuurlijk ook altijd stiekum iets van mee.”
“Tot eind 2009 was ik gewoon medewerker bij een vacaturesite, maar part-time was ik al bezig met zingen. Ik had al twee clipjes, twee singeltjes en ik trad zo nu en dan op, dus het was niet van de ene op de andere dag. Ik wilde altijd al op professionele manier muziek maken, altijd al willen doen voor de kost. Toen mijn contract kwam op te houden, had ik zo van dat ik het nu moest doen. Ik had de kans, en dook de studio in in april 2010 met Toon Tolsma, die ook bij Jeroen van der Boom in het team zat bij The Voice of Holland, en Bas Silos, om nummers te schrijven en die plaat te maken”, verteld de vriendelijke zanger enthousiast.
Van een vacaturesite, mensen via internet aan een baan helpen, naar het altijd riskante artiestenbestaan dat door internet wordt bedreigd, dat is nogal een verschil. Steffen is het maar gedeeltelijk met me eens: “Ik ben het niet helemaal eens met dat laatste, ik ben van mening dat internet de muziek juist meer toegankelijk maakt voor iedereen. Mensen die voorheen veel macht hadden qua muziek hebben het nu lastig, die moeten nieuwe manieren verzinnen om hun muziek te slijten aan de luisteraars, maar juist voor ons is het nu veel makkelijker om onze fans te bereiken. Bij die vacaturesite hielp ik mensen aan hun droombaan, en mijn droombaan was en is het najagen van mijn carrière, muziek maken, dus in feite ligt het toch wel in elkaars verlengde.”
Voor ‘Revealed’ uit kwam kwam Steffen in contact met een groot sportschoenenmerk, dat gaf hem natuurlijk wel een bliksemstart. Wereldwijd kenden enorm veel mensen zijn muziek, en dat geeft natuurlijk wel een bepaalde vorm van druk. “Gelukkig doen we alles in eigen beheer, dus dan ligt de spanning alleen hier in mijn eigen team, maar voor de rest kwam het allemaal mooi samen. Niet dat we hadden van ‘WOW, er gaan fantastische dingen gebeuren’. Kijk, we hopen dat door die reclame van Reebok makkelijker opgepikt worden door de media. Ze hebben gelukkig nu nog steeds aandacht voor die Surinaamse Amsterdammer, die een wereldwijde song deed voor Reebok. Dat was het doel, en dat is gelukt en daar ben ik blij voor. ”
Als je ‘Revealed’ goed luistert lijkt het een beetje het levensverhaal van Steffen Morrison. “Dat klopt. Ik had het idee voor de plaat al in 2007, en wilde meer vertellen dan alleen maar ‘Hallo, hoe gaat het, ik ben Steffen Morrison, daar woon ik en ik ben zo en zo oud’. Ik wilde wat meer over mezelf vertellen en wat dieper. Dat moest het uitgangspunt zijn.” De cd is persoonlijk, bijvoorbeeld ook met de track ‘Taste a tear’, met de tekst, ‘Daddy wasn’t there when the cops came in.’ “Mijn ouders zijn gescheiden, dat is nu eenmaal hoe het gelopen is. Mijn vader woont op Sint Maarten, mijn moeder hier gewoon in Nederland, dus ik heb wel een aparte band met met mijn vader. Hij was er dus niet altijd nee. Maar het belangrijke is dat mijn vader wel trots is op mijn succes. Hij is van de oude stempel: studeren, studeren en dan pas iets als muziek doen, en dat heb ik ook gedaan. En nu ziet hij ook dat ik met vallen en opstaan toch wel iets bereik wat mijn passie is, dus hij is zeker wel trots op me.”
‘Revealed’ staat vol jazz, soul, funk en zelfs een vleugje gogo. “Het is een eclectische mix van alles wat mij raakt muzikaal. Neem bijvoorbeeld ‘Main road’ of ‘Better man,” wat veel opzwepender is met funky gitaren, terwijl een nummer als ‘Coordination’ een soort van reggaenummer is. Het komt een beetje door de muziek met wie ik ben opgegroeid, Sly Stone, Bob Marley en dat heb ik geprobeerd om door te laten klinken.”
Zondag staat Steffen op The Hague Jazz, tussen allerlei grote namen. “Ja fantastisch dat ik daar mag staan, tussen bijvoorbeeld Angie Stone, George Clinton. Die laatste begint gelukkig net 15 minuten eerder, dat heb ik al gecheckt, dus daar ga ik zeker even luisteren. Ik heb al wel in mijn hoofd zitten denken voor het publiek, aangezien ik tegelijk optreed met George Clinton’s Parliament Funkadelic. Wat zou je doen als publiek als je kan kiezen tussen George Clinton of Steffen Morrison, wat wordt het dan? Misschien zijn er mensen die zeggen ‘Ik heb George Clinton al zo vaak gezien en gehoord, ik ben nu eens benieuwd naar iets nieuws en probeer Steffen Morrison’. Ik ga als het lukt natuurlijk ook kijken naar Macy Grey, Lizz Wright, die is gewoon helemaal helemaal helamaal te gek. Maar ook bijvoorbeeld Michael Varekamp, die trompetist, die zou ik ook wel willen zien. Maar ook op zaterdag, The E-Family van Sheila E., of Angie Stone, Randy Crawford en Boogie Boy. Ik zou echt giga veel willen zien, ik hoop dat ik de kans daarvoor krijg. Vrijdag kan ik helaas niet, dan schiet ik het tweede deel van mijn videoclip, maar woensdag speel ik op het gala, met Grace Jones, weliswaar in een andere zaal, maar hopelijk komen ze na Grace naar mijn concert. De verwachtingen zijn in ieder geval hoog, en we gaan dat gewoon proberen waar te maken. Ook zaterdag stond ik al op The Hague Jazz kids, met een workshop voor kinderen. Het is fantastisch om de kans te krijgen op zo’n fantasisch festival.” Marcus Miller was enkele jaren geleden resident artist op North Sea Jazz, Steffen is nu zo ongeveer resident artist op The Hague Jazz. Steffen lacht zich kapot: “Ja, zo kan je het wel noemen zo ongeveer, hahaha”.
Ik had er veel zin in om zo’n talent even persoonlijk te mogen spreken, en ik moet eerlijk zeggen, na zijn enthousiasme persoonlijk te hebben mogen meemaken is voor mij zondag de keuze tussen George Clinton en Steffen Morrison wel heel gemakkelijk geworden.
Op 1 juni staat Steffen ook in Het Paard van Troje in Den Haag, en verder aanstaande zondag dus in Miles’ Home op The Hague Jazz. Helemaal bijhouden doe je Steffen op zijn site: http://www.steffenmorrison.com
Foto’s Steffen Morrison (c) Armelle van Helden/Maxazine.nl
