Het tweede album van de Poolse band Tides from Nebula. Waar we misschien op het verkeerde been gezet zijn door benaming post-rock (wij vinden post-rock verre van rock), is het Poolse viertal duidelijk bekend met het genre. Waar wij in Nederland weinig tot geen bands in het genre hebben (Ik kom zo alleen op Audiotransparent en We vs. Death, bestaan ze nog?), zijn juist dit de bands die op de grote festivals juist de meest constante aanhang hebben. Denk aan bands als Mogwai, Talk Talk en Sigur Rós.
Na hun debuut-cd ‘Aura’ is ‘Earthshine’ echter zo’n album dat je ook wel weer in de zo kenmerkende experimentele conceptalbumhoek kan drukken. Theamatisch loopt de rode draad door het, natuurlijk, instrumentale album van de Polen, dat is geproduceerd door Zbigniew Preisner. Zbigniew Preisner, kent u hem nog? Inderdaad de geniale componist zich vooral bezig houdt met de filmmuziek.
Niet om het een of ander, maar bij die progressieve rock word ik altijd zo loom, en dat is misschien ook wel wat dit album zo sterk maakt. De ambiënt sounds laten je in een trance afdalen, om je met bruut geweld er weer uit te trekken: Wakker blijven! Ok, toegegeven, we verlangen door dit soort composities, en dan met name het fantastische, bijna Pink Floydiaanse ‘Siberia’, weer naar de warme zomer, die er weer aan zit te komen, met festivals, festivals, festivals. De festivals die Tides from Nebula behoort af te sluiten, terwijl we luisteren, half groggy, hangend in het gras, met de ondergaande zon op de achtergrond… Ja, zo moet het zijn… (8/10)(Suburban)
{slide=Tracklisting Earthshine:}
- These Days, Glory Days<br>
- The Fall Of Leviathan<br>
- Waiting For The World To Turn Back<br>
- Caravans<br>
- White Gardens<br>
- Hypthermia<br>
- Siberia<br>
- Cemetery Of Frozen Ships
{/slide}
