Toen in 1984 de eerste cd werd geboren, en waarmee mijn muziekverzameling, kon je, als vermogend mens, bij je cd-speler (waar je toen nog ongeveer 2000 gulden voor neertelde), een cd-catalogus kopen. Een boekje van een pagina of tweehonderd, met daarin alle – op dat moment – verkrijgbare cd’s. Elke cd in het boek werd uitgebreid beschreven, afbeelding van het hoesje erbij en infotmatie over de artiest(en). Ik heb dat boekje nog.
Ik heb ook, de Penguin Guide To Jazz on cd. Een 1600 pagina’s tellende paperback (wie dát heeft verzonnen …) met titels van jazz-cd’s. Niets meer, niets minder (per artiest staan er wel omschrijvingen bij, dat wel, want anders is er helemaal geen lol aan, dat boek). De inhoudsopgave telt meer dan 200 pagina’s. En dat is alleen jazz. Het is dan nu ook 2011.
Ik dwaal af. Niet geheel per ongeluk, als ik eerlijk ben. Het einde van de alfabetcoluns is namelijk in zicht, en dat stemt mij een enigszins bedroefd. Vanaf de eerste column, keek ik telkens weer uit (soms een week, soms zelfs een paar maanden) naar de volgende letter. En dan dacht ik: ‘Wat leuk! Die a, dat duurt gelukkig nog wel even.’ Inmiddels schrijf ik de column voor de letter b en is de a nog maar een enkele column verwijderd van het einde. De a als eind. Grappig, eigenlijk. Ik wist ‘t al toen ik met de z begon, maar nu begint het dan toch echt op te lijken.
‘Fred, jongen, doe eens rustig.’ Ik heb gelijk. Kop op, waar bljift die b?
Over die catalogi, nog even hoor, sorry. Ik begon daar over, omdat ik door de jaren heen, mijn verzameling heb zien veranderen als het gaat om hoeveelheden cd’s per letter. Eerst stonden de meeste cd ‘s bij de s, toen een tijdje bij de m, toen heel lang bij de t en de z en sinds de Kruidvat-serie van J.S. Bach, staan de meeste cd‘s bij de b. Want daar staan, naast de 160 cd‘s van deze uitgave, staat bij de b ook alles van de The Beatles, Björk en een heleboel van Chet Baker. Dan zijn daar nog de Beastie Boys, Black Label Society en een ruime handvol Blue Note-verzamlaars. Ja, de b is aangenaam vertegenwoordigd. Maar ik, gat tóch eens eventjes kijken, want als ik vlug een blik werp op mijn Benno’s, dan lijkt het wel of de z met een inhaalslag bezig is geweest. Momentje.
En? Wat denkt u? Het inderdaad zo! De z is inmiddels de b voorbijgestreefd. Het is toch wonderbaarlijk. 292 van Zappa alleen al. Daar sta ik zelf ook wel een beetje versteld van. Was dat de vorige column niet ook al zo? Bij de c? Oh nee, toen was ik nog zo blij toen ik erachter kwam dat ik meer cd’s had, dan ik dacht. Van Chick Corea. Een mooie dag, was dat.
Vandaag is ook een mooie dag. Morgen, dat is nog steeds een verrassing. Wist u trouwens dat het nooit morgen wordt, maar dat het altijd vandaag blijft?
En soms, als ik te lang nadenk over de oneindigheid van het heelal, dan wordt het me zwart voor de ogen, dan ga ik tollen en zou ik zomaar het bewustzijn kunnen verliezen, als er geen bier binnen handbereik staat. Of wel, natuurlijk. Dat kan zomaar veel uitmaken.
U heeft het al in de gaten, nietwaar? Ik ben aan het tijdrekken. Die laatste vermaledijde column komt er aan. De a, ik zie hem al staan. En dan? Wat dan, in hemelsnaam? Ik zal daar nog eens fijn over na gaan denken. Want ik ben aan www.maxazine.nl wel een beetje gewend geraakt. Zeg maar.
